Dag 16: Gatlinburg, poort naar de Smoky mountains.

Vroeg in de ochtend vertrokken naar Camp LeConte nabij Gatlinburg. Het is bijna vier uur rijden en we verliezen een uur door de tijdslijn die we naar het oosten overschreiden. We nemen dit keer de snelweg, want de touristische route duurt bijna zeven uur! We rijden meer bergachtig gebied in en ook hier is het overwegend groen met veel bossen. De rit verloopt zonder bijzonderheden. De camping ligt tegen een berghelling aan de rand van de Smoky mountains waar relatief veel zwarte beren zitten. Ze komen soms ook op visite hier, zegt de receptioniste, so lovely. Ik denk, bears are not lovely, they are dangerous, maar dit keer hou ik mijn mond. De kosten per nacht zijn het hoogst wat we tot nu toe betaald hebben: iets meer dan $50. Later ontdekken we waarom: Gatlinburg is een soort Valkenburg van Tennesee. Ze noemen het zelf Little Vegas. Als we met een shuttle die vlak voor de camping stopt een tripje maken naar Gatlinburg, zien we waarom. Hoewel echte casino's ontbreken, worden we vergast op diverse soorten amusement, zoals een aquarium (in de bergen?) spookhuizen, gamepaleizen, schiettenten enz. Het lijkt wel of het bol staat met kemiskramen waaronder we minstens een tiental snoepwinkels telden en dan van amerikaans formaat, ongelofelijk! Toen we een biertje namen op een terras dat bestond uit een lange bar onder een afdak, konden we de bezoekers van dit kermisgebeuren fijn observeren. Lia en ik kwamen na een tijdje mensen kijken tot de conclusie dat meer dan zeventig procent zwaar last heeft van obesitas. Als je op gegeven moment denkt dit kan niet erger, komt er een ander zwaargewicht langs die nog dikker is.  Sommigen kunnen nog nauwelijks lopen, anderen komen langs in een scootmobiel. Nu ben ik ook te dik, maar na een uurtje was ik psychisch al vijf kilo afgevallen. Waar komt de eetzucht van de gemiddelde amerikaan vandaan? Wel, bij elke afslag op de snelweg zijn meestal zes verschillende eetgelegenheden (lees fastfoodrestaurants) gevestigd. Bij ons mag je blij zijn als je een vers belegd broodje op het pompstation kunt kopen. In Amerika wordt het eten je min of meer opgedrongen. Het lijkt er bijna op dat na de aanschaf van een auto, eten het belangrijkste doel is in het leven van een amerikaan. Merk op dat de amerikaan blijkbaar middel vaak met doel verward. We moeten niet generaliseren natuurlijk, maar dat obesitas een probleem is hier, dat is duidelijk.

We hebben wel weer deelgenomen in de commercie door foto's te laten maken in westernkleding. Leuk souvenier dachten we. We kozen een piano als setting uit, want muziek was immers een belangrijk onderdeel van onze reis. Lia kreeg een prachtige jurk aangemeten en ik een sjofele lange jas. Allebei nog een hoed op en op de foto. Lia moest daarvoor op de piano klimmen. Even wat moeite maar ze stond prachtig op de uiteindelijke foto's.

Rond negen uur gingen we met de shuttle terug naar onze camper om er ravioli te eten. Al die advertising voor hamburgers, steaks, pancakes, wafels en pizza's heeft nog steeds geen vat op ons gehad. En dat houden we zo. Morgen gaan we misschien beren zien.