23 augustus Bakersfield-Sequoia N.P.

23 augustus: Bakersfield-Sequoia N.P.

Vandaag was de dag van de gigantische bomen en van de mislukte barbeque. 

Maar even beginnen bij het begin. Vanochtend stonden we nog op de vrijwel lege camping in Bakersfield tussen de sinaasappelboompjes. We hadden geen haast, heerlijk. Het was prachtig weer en we konden weer buiten ontbijten. Freek had, zoals altijd, al een lekker kopje thee gezet. Beide Monique’s even gebeld. Monique Vos: gefeliciteerd met je verjaardag!!!! Een mooi feest gewenst!

Het sinaasappelboompje bij ons plekje droeg groene sinaasappels en ik kon het niet laten om er ééntje te plukken. Even doorgesneden en geproefd. Gortdroog. Maar wel zoet. Ik denk dat ze er voor de sier staan.

Rond half tien zijn we vertrokken van de camping. Eerst nog even boodschappen gedaan in Bakersfield in een prachtige, zeer complete, supermarkt. De groentes liggen bij elkaar in een koelvak en worden constant beneveld. Het was erg koud in de supermarkt. Dat is niet zo slim, want als klant heb je de neiging om heel snel de boodschappen te doen. Op gestrekte draf zijn we door de winkel gelopen. Tessa en ik waren niet gekleed op deze kou.

Daarna richting Sequoia national park gereden. Deze tocht was een tocht door fruitplantages. Oneindige plantages met sinaasappels, druiven, abrikozen en olijven. En dat in een vreselijk dor en droog gebied. Elk boompje moet een eigen watertoevoer hebben, dat kan niet anders. Het hele gebied is verder dor en droog en geel in een brandende zon. Ik vraag me af waar ze het water vandaan halen.

Dan heb je direct een antwoord op jouw vraag of we al hebben gezwommen in een meertje, Ulrike. Er zijn hier geen meertjes. Alleen maar woestijn. Zelfs grotere rivieren zijn drooggevallen; je ziet de droge rivierbedding.

Opeens veranderde voor ons de vlakte in bergachtig gebied en kwamen we in het park met de Sequoiabomen. Robert reed dit stuk en moest flink klimmen met de camper. We zijn al even bij de grote bomen uitgestapt om de eerste foto’s te maken. Het blijft een indrukwekkend gezicht. We stonden bij de grootste boom ter aarde. Zijn stam had een enorme omvang. Als 20 mensen elkaar een hand geven en dan een grote cirkel vormen heb je de omvang van deze boom te pakken. Sommige Sequoia bomen zijn ouder dan 3000 jaar. Niet te geloven!

Onze camping ligt op 2000 meter hoogte. Eindelijk weer een koele avond.

We besloten om vroeg te bbq-en. Deze keer wilden we niet in net donker de worstjes omdraaien. Het probleem begon al met het aansteken van het vuur. Enorme rookontwikkeling bij ons plekje en weinig vuur. Het duurde Freek te lang en hij heeft er vuurversneller bij gedaan. Wel voorzochtig hoor. Gevolg: veel vlam, weinig vuur. Wat houtblokken bij de houtskool hielp ook al niet. Nog altijd veel rook en geen gloeiende kooltjes. Om een lang verhaal kort te maken: de worstjes hebben we in de koekenpan gebakken. O grote schande. Maar toen lekker opgegeten bij de picknicktafel. Dat was in ieder geval de bedoeling. Drie wespen verstoorden het eten dusdanig dat we niet meer rustig aan de tafel konden zitten. Tessa maakte rondedansjes rond de tafel om de wespen te ontvluchten. Een in der haast doorgesneden citroen beprikt met kruidnagels (ja, ja we zijn op alles voorbereid) mocht ook niet baten. De wespen waren niet onder de indruk. Toen ik de ketchupfles wilde openen bleek die door de grote hoogte hier onder druk te staan. Ik kreeg een hele lading over me heen. Dat was voor ons de druppel. We hebben de bordjes gepakt en hebben ons eten voortgezet in de camper. De spareribs hebben we ook in de camper gebakken. Freek was na deze hele actie erg duidelijk: geen bbq meer voor ons deze vakantie. 

We staan wel op een prachtige plek in het bos. Om ons heen zie ik prachtige vuurtjes. Zij wel!

In de afgelopen 7 dagen is er vier keer een beer gesignaleerd op de camping. Iedereen moet het eten en afval afgeloten bewaren. Voorzichtig dus! Morgen gaan we echt het park in; nog meer Sequoia bomen bekijken.

Het is nu avond en donker. Morgen is er weer een nieuwe dag. Tot dan!