26 augustus San Simeon State Park-Moss Landing

26 augustus: San Simeon State Park-Moss Landing

Vandaag hebben we tot over achten geslapen; lang voor ons doen! Toen ik naar buiten keek zag ik dat het bewolkt was; zijn we niet gewend. Het bleken zeedampen te zijn. Daardoor was het niet zo warm dat we buiten ontbijten konden. Pietsje heeft voor ons allen eieren met spek gemaakt. Ik had gisteren het enige soort volkorenbrood gekocht wat er te koop was. Organic en 21 soorten granen, nou gezond! Wat blijkt, het is zoet; er zit natuurlijk weer suiker in, dus niet echt lekker om te eten. Toch maar wel gedaan; de eieren met spek waren tenminste lekker.

Na lekker rustig aan te hebben gedaan zijn we de Highway 1 richting noorden opgedraaid. We kwamen al vrij vlot bij een parkeerplek, waar je zeeolifanten kon zien liggen op het strand. Nou dat zijn logge monsters, die met zand bestrooid op het strand liggen. Af en toe slepen zich een paar naar het water om te tonen wie er de sterkste van beiden is. 

Daarna ging het over goed 100 km. Langs de schitterende kust van Big Sur naar het noorden. Soms zit je op zeeniveau en dan weer een paar honderd meter erboven. Zo slingert de weg zich langs de kust. Omdat het zondag is, waren er veel mensen onderweg, veelal in de mooiste sportwagens. We hebben werkelijk van alles gezien; wel leuk! 

Hoe dichter bij San Francisco, hoe mooier en groter worden de villa’s langs de kust; de happy few heeft er haar buitens! We reden langs Monterey naar Moss Landing, een gehuchtje langs de kust met een haven en een KOA camping waar we nu staan.

Pietsje en ik zijn nog even naar het strand geweest, maar het is vrij fris hier, zo rond 19 graden. Met een trui of vest was het er wel uit te houden.

Toen we terug waren hebben Pietsje en Tessa de laatste keer kleding gewassen. Dat gaat hier erg goed op de camping; grote wasmachines en drogers. In anderhalf uur heb je alles gewassen, gedroogd en weer in de kastjes.

Omdat de wifi op de camping allerbelabberdst is, ben ik naar een koffietent gelopen waar “free wifi” is. Daar een cappuccino besteld en toen de wifi-code gevraagd. Blijkt de wifi het niet te doen, dus alleen een cappuccino gedronken en maar alvast dit stukje geschreven. Wanneer het bij jullie aankomt weet ik nog niet. De wifi op campings is vaak zo slecht, dat je er een slecht humeur van krijgt. Maar ja, het is vakantie. Dus nu ga ik maar weer onverrichterzake naar de camping terug!

Groetjes

Freek