Okanagan Lake

Afgelopen dinsdag vertrokken vanuit Golden. Gepland om die dag zo'n 300 km. Te rijden zodat we aan het einde van de week geen grote afstanden hoeven af te leggen. Waren natuurlijk een dag langer in Jasper gebleven en willen niet in tijdnood komen. De route ging door Glacier National park en het kleinere Revelstoke National park over de TransCanadian Highway met wat korte stops onderweg, in zuidelijke richting naar Okanagan Lake, een populaire vakantiebestemming van de canadezen vanwege het mediterrane klimaat. Dit was eigenlijk een tip van de touroperator en die sprak ons wel aan... zeker na die winterse dagen..

Toen we begonnen aan onze reis hier, was alles nog groen. Nu 3 weken later kunnen we genieten van de "Indian Summer", de grassen en bladeren aan bomen en struiken veranderen van kleur en het landschap wordt met de dag uitbundiger ! Dit was ook de reden waarom we in september hierheen wilden. Geel, rood, oranje, bruin .. Het is schitterend!!! Kilometers maken is dan ook geen straf... Bovendien hebben we de "beatles" zender gevonden op de radio... alleen maar beatles muziek, de hele dag door.... (jeugdsentiment, haha).

We rijden door tot de plaats Vernon, redelijk groot en winkelboulevards aan de rand van de stad. Het is ook ineens erg warm.. zo'n 23 °,  heerlijk!!! Voordat we een camping opzoeken, eerst maar naar de Wallmart voor wat boodschappen en we slagen hier ook voor een kado'tje voor de kleine Raf. We missen de kindjes wel en genieten van de leuke filmpjes en  foto's die we krijgen.

We komen uiteindelijk terecht op een kleine camping zo'n 5 km. buiten de stad. Grote cederbomen en een aardige campingeigenaresse die blij is met ons, we zijn hier ziwat de enige gasten.Dit is de eerste camping waar geen waarschuwing is voor "bear in the area"... en hoera!! , er is wifi op de veranda bij het kantoortje.

De volgende dag rijden we door naar Kelowna, halverwege het Okanagan Lake. Hier gaan we van de weg af naar een voormalige spoorweg die nu in gebruik is als wandel- en fietsroute. Het weer is heerlijk zomers, een fietstochtje lijkt ons wel wat. Het startpunt is ergens in "the middle of nowwhere" , (hebben wij weer) , en de weg erheen is "drama". De laatste 8 km. onverhard met kuilen en gaten en bochten omhoog. De camper kraakt, schudt en rammelt aan alle kanten. We zien ook verder geen andere auto's, ik stel nog voor om terug te gaan maar Jan vindt het zonde van de moeite die we tot nu toe gedaan hebben. 

En dan zijn we er. Er staat een tentje waar (prima) fietsen worden door nb. Nederlanders. We fietsen over spoorbruggen en  door spoortunnels in de spectaculaire Myra Canyon met uitzicht over het meer en de fruitboom- en wijngaarden, in totaal zo'n 25 km. Het is super!!  De route is onderdeel van de Kettle Valley Railway, die we ook een paar dagen later, bij Hope weer tegen zullen komen..

De terugweg valt mee, (terug is altijd gemakkelijker) alleen vliegt onderweg het glazen bord uit de magnetron, helemaal in gruzelementen.... ach, "scherven brengen geluk"...