Dag 1: de reis naar San Francisco

Yeah! Onze reis ging beginnen, een beetje stom gingen we pas de vrijdag avond voor we weg zouden gaan checken of de bus verbinding vanaf ons huis naar station Groningen een beetje gunstig was. Helaas kwamen we er achter dat dit niet het geval was en besloten om een beroep te doen op mijn zus. Ik stuurde haar een appje met de vraag of ze ons de volgende ochtend rond 08:20 uur misschien naar het station wou brengen, omdat als we met de bus zouden gaan we misschien onze aansluiting niet zouden halen. Ons kennende gingen we natuurlijk pas laat naar bed en wisten we dat m’n zus het bericht niet zou zien, ik stuurde er een bericht achter aan “hopelijk zie je dit morgen vroeg op tijd”. Met volle hoop dat ze dit bericht zou lezen, omdat ze mijn nichtje Iris toch vroeg van bed moest halen ging ik lekker slapen. De volgende ochtend 09Sep17, 07:00 uur ging de wekker, ik schrok wakker en pakte direct mijn telefoon, helaas nog geen antwoord terug. Nog steeds in de hoop dat mijn zus wel een bericht zou sturen “ja hoor, geen probleem ik kom zo jullie kant op” ging ik me rustig klaar maken. Maar helaas dit bericht kwam nooit, in plaats daarvan kreeg ik opeens het bericht “Dees we hebben nog twee minuten op de bus te halen, opschieten dus!”. Sh*t, ik dacht dat ik nog alle tijd had, maar nee. Hals over kop rennend naar de bus halte, eenmaal daar aangekomen kwam de bus er ook al aan. Ah, de bus hadden we gehaald.

Op het station hadden we 5 minuten de tijd om naar het treinstation te komen, een kaartje te halen en om vervolgens op de trein te stappen. Hardlopend kwamen we het treinstation op, snel een kaartje uit de automaat getrokken en oh wat een wonder, we hadden de trein gehaald! Eenmaal aangekomen op Schiphol zijn we onze reis pas echt relax begonnen, we besloten om ons even terug te trekken in een massage stoel. 3 massages en 6 euro verder konden we er tegenaan. Van Schiphol zijn we in een uurtje naar Frankfurt gevlogen om vanuit daar verder te gaan richting San Francisco. Ik dacht dat ze in Amerika pas heel streng zouden zijn, maar op Frankfurt kregen we al de nodige vragen naar ons hoofd gesmeten; Waar gaat u heen?, Wat gaat u daar doen? Hoe lang blijft u daar? Wat is u verblijf plaats? Ok, ok, rustig maar, als je nog niet zenuwachtig was, werd je het wel van de grondsteward die deze vragen naar onze hoofden slingerde. Gelukkig was alles in orde en mochten we instappen in het vliegtuig, we kwamen een vliegtuig binnen stappen uit de jaren 60, voor mijn gevoel dan, weinig beenruimte, geen eigen beeldscherm met entertainment en geen stroom toevoer bij je stoel. Hellup! Wat moet ik deze hele reis gaan doen om me te vermaken? Ok ze hadden aan boord een gezamenlijk scherm waar we een film op konden kijken, ik ging er dan ook maar relax voor zitten. Toen ik er eenmaal goed in zat en Jack Sparrow met een touw aan zijn been achter een groep piraten op paarden werd aangetrokken, viel het scherm uit. Wat??? Er bleek storing te zijn en er werd snel omgeroepen “we gaan zo snel mogelijk proberen om alles te fixen” maar dan in nette stewardessen taal natuurlijk :p. Gelukkig werd het probleem verholpen en kon ik de reis filmpjes kijken. Onderweg kwamen we over Groenland wat zeer bijzonder was om te zien, een grote vlakte van sneeuw en bergen, prachtig! Na ongeveer 11 uur landen we in San Francisco, YEAH we zijn er bijna! Maar Amerika is Amerika niet als de beveiliging niet super streng zou zijn en je daarom nog een uur in de rij mag staan, om vervolgens je vingerafdrukken af te geven, weer een vragenvuur op je af wordt geschoten en vervolgens ook nog mijn hele nette op volgorde gelegde documenten in de war werden gehaald, omdat meneer de beveiliger graag overal bewijzen van wil zien :s, Welcome to the United States of America!

Met de BART, een super ideale treinverbinding gingen we richting San Francisco City, eenmaal uitgestapt liepen we een pleintje op om even uit te zoeken welke kant we op moesten. Maar na nog geen seconde stond er al een mannetje naast ons die vroeg waar we heen moesten. Ik had het nog niet gezegd en hij wees de weg, wij eerst een beetje op ons hoede, waarna hij grappig zei “geen zorgen, mijn pistool heb ik in m’n auto gelaten” oh phoe wat een opluchting :p  

Maar oh super dat we nu wisten waar we heen moesten, maar voordat we van de vriendelijke man af waren zei hij nog lachend “ik accepteer ook wel een tip, dit ook zonder pistool, haha” gelukkig konden wij er zelf ook wel om lachen, maar dit was dus eens en niet weer. Na hem een dollar te hebben gegeven vervolgende we onze weg richting het hotel. We liepen de lange Powel St in met onze koffers al een beetje onze ogen uit te kijken, toen we op een gegeven moment dachten zijn we niet al te ver gelopen? Met google maps erbij kwamen we er achter dat we er inderdaad al voorbij waren. Op de terug weg toch maar beter kijken, en ja daar zat een deurtje tussen wat winkels met daarop de letters “Union Square Hotel”. Yeah, we zijn er!

Na nog even snel bij Burgen King een hamburger gescoord te hebben zijn we daarna direct op bed gegaan, welterusten!