Travelling in time

Zaterdagochtend de laatste hand gelegd aan onze bagage en voor de zekerheid nog eventjes alles op de weegschaal geplaatst. Conclusie? We kunnen nog heel wat souvenirtjes kopen op reis :-)

Mijn ouders brachten ons naar het station van Breda waar onze trein ons rechtstreeks afzette in de luchthaven van Amsterdam. Die rit viel heel goed mee!

We konden onmiddellijk onze bagage droppen en begaven ons daarna richting de douanecontrole. Ook die doorstonden we met glans. De algemene spanning begon wat plaats te maken voor vakantiegevoel!

De eerste vlucht ging richting Londen Heathrow en na twee uurtjes stegen we ook daar weer op om in rechte lijn naar Vancouver te vliegen. Dertien uur later stonden we terug met beide voeten op de grond. Ondertussen was het in België 04.00 uur 's morgens, plaatselijke tijd echter 19.00 uur 's avonds. Geslapen had ik ondertussen nog niet, maar de vermoeidheid leek nog behoorlijk mee te vallen!

Een vriendelijke taxi-chauffeur escorteerde ons naar ons hotel en voedde ons onderweg met heel wat interessante weetjes over Vancouver en omstreken. We werden warm onthaald in ons hotel en kregen een gratis update van onze kamer. Deze bleek een klein appartementje geworden. Hoewel de vermoeidheid behoorlijk begon toe te slaan, besloten we eerst even een hapje te eten. Net om de hoek lag een straat vol met restaurants. Deze straat leek een wereldreis op zich, elke zaak stond voor voeding uit een ander land. We kozen toch voor een simpel zaakje, met weer heel vriendelijke bediening. Canadezen doen hun naam als "vriendelijkste mensen ter wereld" alle eer aan!

Rond 21.30 uur plaatselijke tijd doken we ons bed in en al snel bevonden we ons in dromenland. Hoewel ik steeds een vaste slaper ben, werd ik rond 01.00 uur 's nachts toch gewekt door een kwetterende vrouwenstem. Toen het gekwebbel enkele minuten later nog steeds luidruchtig bleef doorgaan, besloot ik met een slaapdronken hoofd toch maar even de deur open te trekken en te kijken wat er aan de hand was. Recht voor onze deur zat een meisje lustig te telefoneren. Hoewel ik vermoedde dat mijn gezichtsuitdrukking boekdelen sprak (na zo'n 26 uur wakker geweest te zijn en dan uit je slaap gewekt te worden is dat wellicht niet onvermijdelijk) heb ik haar toch vriendelijk gevraagd wat stiller te zijn... zodat ik vervolgens terug onder de wol kon kruipen.

De volgende ochtend waren we op tijd wakker. Het ontbijt dat we kregen was beperkt in aanbod maar zeker oke. We kunnen er maar beter eventjes van profiteren, we gaan immers geen 4 weken op hotel. :-)

Daarna trokken we het centrum in, onze reisgids toonde een leuke route die we eens wilden afgaan. Aangezien er sprake was van een veerboot en een skytrain, trok ik mijn gewone schoenen aan. 

Het zonnetje scheen al vroeg, dus het beloofde een mooie dag te worden! We wandelden richting het water. Het water en de stad wordt van elkaar gescheiden met een heel mooi aangelegd fiets- en wandelpad. Het werd deze zondagochtend intensief gebruikt door zowel wielrenners als heel wat sportieve lopers. Wij deden het wat rustiger aan en genoten vooral van het mooie weer en onze omgeving. We besloten daarom de veerboot niet te nemen en te voet verder te gaan. Ter hoogte van het casino trokken we het centrum in want in het Harbour Center bleek er een Look Out tower te zijn. Hier bracht een glazen lift je tot de hoogste etage waar je een uitzicht kreeg over heel Vancouver. Wat er niet bij stond in de reisgids, was dat dit 17,50 dollar per persoon kostte...  Dit vonden we het geld niet waard, dus zetten we ons wat verder even neer in het zonnetje. Terwijl we, zoals echte toeristen, op ons plannetje aan het bekijken waren wat we verder zouden doen, sprak een man ons aan. Hij had twee tickets van de Look Out Tower die we nog de hele dag konden gebruiken en hij moest er niets voor hebben. Was dat een meevaller!

We keerden terug naar het gebouw om er ons ticket te laten valideren. Hier bleek er helemaal geen controle te zijn op de validiteit en we konden zo mee met de lift. Het was leuk om de skyline van Vancouver te kunnen bezichtigen, maar waren blij dat we er niet voor moesten betalen, naar onze mening was het zijn geld niet waard. 

Terug buiten, kochten we ons een broodje en gaven we onze tickets door aan andere mensen, hebben we weer twee zielen gelukkig gemaakt :-)

We zetten onze wandeling verder naar Stanley Park, een heel groot park in de uithoek van Vancouver. Hoewel mijn voeten al behoorlijk begonnen te lijden, bleven we toch verder kuieren. We deden een terrasje, wandelden langs Beaver lake en keerden zo terug richting het strand aan "onze" kant van Vancouver. Ondertussen was er al een serieus windje opgekomen, wat de temperatuur naar beneden haalde.

In de late namiddag kwamen we terug aan ons hotel aan, twee serieuze blijnen rijker, maar ook met leuk beeldmateriaal.

Zo dadelijk trekken we nog even het centrum in, voor een Maleisische maaltijd. Het restaurant zou volgens het hotelpersoneel een echte aanrader zijn!

Onze eerste dag was dus voornamelijk een rustige start, maar eentje met enkel maar positieve invloeden, zowel van de omgeving als van de bevolking. Als we deze trend kunnen verderzetten voor de rest van onze vakantie, hebben we heel goede vooruitzichten! :-)