16 en 17 mei Wells Gray

Op tijd vertrokken voor de trip naar Wells Gray. Het was best een saaie lange weg. We lieten de rocky mountains achter ons. We reden ook weer de provincie Alberta uit en Britisch Colombia in dus ook weer de klok verzetten deze keer een uur terug dus mooi tijdwinst.

Onderweg zijn we 2 keer gestopt. Stopplekken genoeg langs de highway. We wisten nog eigenlijk niet naar welke camping we zouden gaan dus in de gps een informatie punt ingetoetst. Bij het stadje Clearwater. Nou het laatste half uur was voor mij niet grappig. Strak omhoog naast diepe afgronden. Pfff leuk als je hoogtevrees hebt. 

Na een half uur billen knijpen bij het infopunt aangekomen. Wat een flauwekul. Gewoon een bord met wat info over Wells Gray nationale park. Wel lagen er boekjes bij die je mee kon nemen. 

Daar staan campings in dus even gekeken. We besloten naar Dutch Lake campground te gaan. Dit ligt in het stadje zelf en naast een hotel. Nja stadje een gat.

Eerst maar even tanken en warempel ze hebben een supermarkt. En een dranken winkel. In de supermarkten in Canada mag er geen alchohol verkocht worden. 

De liquor store ligt aan dezelfde weg als de camping en achteraf er tegen over.

We zien het bordje staan hotel en campground Dutch Lake. Hotel zien we boven net iets van de weg af maar waar is de camping? We zagen een smal pad naar beneden. Dat moest het zijn. Nou dus niet. Dus keren op een smal weggetje met de camper en een diepte voor je. Dat is niet goed voor mijn hart. 

Maar het is Mark gelukt dus weer richting hotel. Andere weg in. We zagen al snel dat dit ook niet goed was. Pfff en nu? Leuk als je moe bent van de trip. En het was ook nog eens 32 graden. Nou zei ik, ik loop het hotel wel in en vraag het daar. Hotel moet je niet teveel van voorstellen. Een houten pand verdeeld in kamers. Yes we konden bij de receptie onze plekken boeken. Naast het gebouw liep een heel smal pad dat naar beneden draait. Dat is dus de weg naar de camping. En maar hopen dat je geen tegenliggers tegen komt.

Maar wauw wat een pracht plek. Aan een groot meer. We willen 2 dagen blijven staan. 

Er stond bijna geen kip alleen 2 campers en toevallig ook van cruisecanada waar wij onze camper van hebben gehuurd. Naast ons Nederlanders. De heer des “huizes” kwam naar ons toe gezellig aan de klets. Maar wij waren echt brak. We wilde gewoon even bijkomen en een drankje doen en eten en slapen.

De beste man nodigde ons ook uit om savonds  wat te komen drinken. “ misschien “ zei Mark. Nou mooi niet we lagen er voor 21:00 in. 

Misschien morgen. 

En dan lig je en bed en hoor je wat op het dak van de camper lopen. Geen idee wat. Eindelijk viel ik in slaap, mark lag al in coma maar wat wil je. Die man rijdt aardig wat kilometers. We hebben al dik over de 2700 km op de teller staan.Smorgen waren we op tijd wakker. 

Lekker relax aangedaan want het was best warm. Het zou weer 30 graden worden. We willen naar de Helmcken Fall. Een van de grootste van Canada. De rit erheen weer langs die weg met afgrond maar het was zeker de moeite waard. Je moet er wat voor over hebben om de mooie dingen te zien hier.

Nadat we het natuurschoon bewonderd hebben en uiteraard foto’s gemaakt wil Mark

naar ray farm. Nou wat een hel van een trip. 13 km op een zand grind pad en vol hobbels en bochten. En met een afgrond ernaast en je kunt amper langs een tegenligger. Eindelijk op de plek aangekomen nadat we door elkaar geschud zijn moet je eerst een heel stuk wandelen beginnende op een smal pad naast een afgrond. Nou ik ben niet gek dat ga ik echt niet doen. Mark besloot even alleen te gaan maar was na 5 minuten terug want alleen vond hij niks aan. Dus helse weg weer terug. 

Einde van zand/ grind pad weer op de gewone weg. Er loopt een brug over de waterval, heenweg trouwens ook overheen gereden. Het water dendert onder je door. Eng maar tegelijk heel gaaf.

Terug in de bewoonde wereld weer wat boodschappen gedaan en wat voor de lunch. Vanavond weer bbqen. 

Onze trip zou morgen eigenlijk verder gaan naar Whistler maar aangezien we gehoord hadden dat daar eigenlijk nu alles dicht is wilde mark via Kamloops naar Vancouver.

En ik de bangerik gelijk opzoeken over wat voor weg we dan gaan. Nou had ik dat maar niet gedaan  want Coqcuihalla highway, zoals die heet valt onder de dangerous road of the world. Dat wordt nog wat. Volgens mij niet zozeer om de hoogte, 1244 meter, maar omdat het weer daar opeens helemaal kan omslaan van zon warm naar sneeuw waar veel reizigers niet op zijn voorbereid. Wish us luck Ik huil.