Dag 19 Portland - Quinault

Vannacht heeft het geregend, een kleine bui maar de eerste in 3 weken tijd. Gelukkig is het overgetrokken en worden

wij wakker met een blauwe hemel en zon. Wij vertrekken richting westen maar eerst moeten wij door de wir war van

straten en bruggen van Portland heen komen. Het is zaterdagmorgen en gelukkig niet druk op de weg, enige die al

aardig in de weer zijn, zijn de daklozen. Portland kent vele daklozen en drugsverslaafden. Dit komt doordat

Portland het beste beleid heeft op gebied van daklozen en drugsverslaaden opvang. Hier wordt erg veel geld in

gestoken. Vele daklozen en verslaafden uit heel de states komen naar Portland om hier gebruik van te maken. Helaas

zijn het er inmiddels zoveel dat het ook voor de stad een groot probleem is. Wat voor de daklozen een paradijs

lijkt te zijn is uiteindelijk niet beter dan elders. Ze stranden in Portland en hebben geen middelen meer om er weg

te komen. De stad zit ermee opgescheept. In ieder geval komen wij snel de stad uit en vervolgen onze weg richting

Cannon Beach. Wij rijden door de bossen van Oregon en uit de radio komt gouwe ouwe classic rock. Omdat er veel

lokale radiozenders met een kort bereik zijn moeten wij regelmatig van station wisselen. Hierdoor horen wij classic

rock, 60's en 70's country, jazz enz. Maar elk station heeft wel een non stop radioprogramma waardoor er genoeg is

om op mee te lallen en waardoor we meteen weten waarom wij geen zangcarriere hebben . Onderweg komen wij langs een

voormalige boomrooifabriek. In het hoofdgebouw is een restaurant ingericht maar rondom staat nog alle machinerie

zoals die een jaar of 70 geleden ook al stond. Het is een waar museum middenin het bos. Leuk detail is dat er net

een autoclub is gestopt. Deze mannen rijden allemaal een Mustang of een Cobra waarvan er meer dan 70 op de

parkeerplaats staan. Een museum en een autoshow, wat wil je nog meer. Onze eerste stop Cannon Beach. Wij parkeren

vlak bij het strand en nemen de tijd voor een heerlijke strandwandeling. Het eerste wat wij zien is Haystack Rock,

een 75 mtr hoge rots vlak voor de kust. Hierop broeden veel meeuwen en aalscholvers. Het is eb waardoor je tot

vlakbij de rots kunt komen. Tussen de rotsen zie je veel annemonen en kleine schelpdieren. Na een uurtje uitwaaien

vervolgen wij onze weg. Wij duiken de Pacific Coast Highway 101 op en vervolgen onze weg noordwaarts richting

Astoria. Dit is het punt waar Lewis and Clark hun reis beeindigden en het is de eerste nederzetting aan de

westkust. Het is bedoeling om even rond te kijken maar dat pakt anders uit. Net als wij geparkeerd hebben en

richting de pier lopen komt er een antieke Trolley over het spoor aanrijden. Voor 1 dollar pp kunnen wij meerijden

voor een tour langs de stad. Astoria blijkt leuker en interessanter dan gedacht. Heel veel oude gebouwen en een

rijke historie. Na een kwartier komen wij bij een pier waarbij de gids verteld dat er veel zeeleeuwen liggen. Wij

besluiten uit te stappen om zeeleeuwen te spotten. Dat blijkt helemaal niet moeilijk, zodra we buiten zijn horen

wij een flink kabaal van "blaffende"zeeleeuwen. Iets verderop liggen er honderden op de pier. Een van de inwoners

verteld ons dat het enkel mannetjes zijn die geen vrouwtje hebben gevonden. Alle vrouwtjes zijn richting Californie

met elk een man aan hun zijde, de rest van de mannen blijft achter en ligt zich te beklagen op de pier . Inmiddels

is de trein weg en wij moeten terug lopen, wat een half uur in beslag neemt. Om aan de andere kant in Washington te

komen moeten wij over de Megler Brug. Deze is 6,6 km lang, 80 mtr hoog en is de langste vakwerkbrug in de USA. Wij

blijven PCH 101 volgen richting Olympic National Park. Regelmatig passeren wij dorpjes waar het plaatsnaambord

bijna groter is dan het hele dorp. Ook liggen er huizen op plekken dat je je afvraagt waarom zou iemand zo

afgelegen willen wonen. De natuur is echter prachtig. Naaldbossen zover als je kunt kijken met bomen van tig meter

hoog. Tegen half 5 komen wij aan in Olympic National Park, het enige regenwoud van  de Verenigde Staten.En een

regenwoud is het, alles is nat, bomen van enkele meters in omtrek en tientallen meters hoog.  Alles is begroeid met

mos en dat levert sprookjesachtige beelden op. Wij slapen in het plaatsje Quinault aan een reusachtig meer. Van

daaruit ondernemen we een paar trials en op aanraden van de gastvrouw gaan wij eten in The Salmon Restaurant. Hier

serveren ze verse zalm gevangen in de Quinault River. En mensen, geloof mij, dat is echt de moeite waard. En zo

gaat weer een dag voorbij. Morgen weer een dag.