Dag 19/20/21 - Coeur d’Alene / Leavenworth / Anacortes

Coeur d’Alene is een klein stadje aan een “huge lake”. Waarschijnlijk zal het daar in de zomer ongelofelijk druk zijn. Wij zagen ook veel bedrijven, die boten bouwen en dit is ongetwijfeld een gebied waar de mensen het niet slecht hebben. Dat was ook af te leiden van de prijzen in het restaurant waar we, heel uitzonderlijk, van de camping naar toe konden lopen. Toen toch maar gewoon zelf gekookt!

Wij willen naar Leavensworth op de route naar de kust en Jos sprak een Canadees op de camping en die raadde ons aan om via de interstate nr. 5 naar Leavensworth te rijden. Die weg was veel mooier dan de 90, die we al zo’n beetje door half Amerika rijden.

Even voor de statistieken (speciaal voor jou, Peter). Tot nu toe hebben we 5.438 km gereden. We hebben de volgende staten doorkruist, Michigan, Indiana, Illinois, Iowa, South Dakota, Wyoming, Montana, Idaho en vandaag zijn we Washington binnengereden. We hebben 3 tijdzones gepasseerd en we lopen nu 9 uur achter op Nederland. 

We waren in eerste instantie niet zo enthousiast over de nieuwe route, veel farmland, maar later gingen we de bergen in waar nog sneeuw lag. Daarvoor echter passeerden we eindeloze velden met fruitbomen, een soort Betuwe zeg maar, maar dan vééél en vééél groter. De bergen deden erg denken aan de Dolomieten.

Na een lange rit bereikten we Leavenworth, waar we weer op een KOA-camping (Leavenworth/Pine Village) verbleven. Tot nog toe de mooist gelegen camping, de plaatsen zijn echter vrij krap en dat is voor nu niet erg, omdat maar zo weinig plaatsen bezet zijn, maar ik denk dat het in het hoogseizoen onaangenaam krap gaat worden.

“Elke nadeel hep z’n voordeel.” In het vroege voorseizoen kan het slecht weer zijn en zijn veel wegen en campings nog gesloten, maar het is heerlijk rustig.

Leavenworth is een heel eigenaardig stadje. Het lijkt op een Beiers dorpje, dus wij vermoedden dat er veel Duitsers moeten wonen. Ik vroeg ernaar bij de toeristen-office en de medewerkster vertelde me dat het dorp vroeger leefde van de houtkap. Omdat er vroeger ongecontroleerd gekapt werd, kwamen er lawines, waardoor de helft van het dorpje werd weggevaagd. Er kwamen bouwvakkers uit Seattle om het dorp weer op te bouwen en doordat Leavenworth door het wegvallen van de houtkap een bron van inkomen had verloren, stelde één van de werkmensen (toevallig een Duitser) voor om van die Duitse vakhuizen te bouwen. Wellicht zou dat goed zijn voor het toerisme. En dat bleek inderdaad het geval, er schijnen veel Duitse toeristen op af te komen. Het is echt een heel gek gezicht.

We hebben na 17 dagen eindelijk de westkust bereikt, waar we in Anacortes de ferry willen nemen naar de San Juan-eilanden.

We verblijven op camping Burlington (weer een KOA-camping), een prachtige camping.

Je ziet best wel veel casino’s hier en we raakten daarin verzeild, omdat we iets wilden eten en omdat dat het dichtst bij de camping was. Wij zijn nog nooit in Las Vegas geweest, dus het was best wel een schok voor ons om een zaal vol met éénarmige bandiet-machines te zien en mensen, die daar daas achter zitten en alleen maar bezig zijn om de handel neer te halen. Ik kwam enigszins in verleiding, omdat op schermen de winnaars van de jackpots worden getoond met de prijzen, die ze gewonnen hebben. Tempting, tempting! Maar toch maar niet!

Maar afijn, ik heb daar zo’n lekker toetje gegeten, “Banana foster”. Ik heb het recept op internet gevonden en ik denk dat ik dat iedereen ga voorzetten, die binnenkort bij ons komt eten.