Like a sea lion in Zion

Het is even stil geweest, we hadden het gewoon te druk om te schrijven! De laatste keer dat we wat van ons lieten horen, waren we klaar om te vertrekken naar Zion. Hier dachten we in het park te staan, maar we stonden op een camping net buiten het park. Een van de mooiste campings tot nu toe!

In Bryce hebben we nog een sterrenkijkactiviteit van de Rangers gevolgd. Helaas was het net die avond bewolkt en konden we niet zoveel zien door de telescopen. Maar zo ’s avonds in het donker door het park gaan, was ook al de moeite waard. De volgende dag vertrokken we redelijk laat uit Bryce Canyon, hebben we daar eerst nog de scenic route door het park gereden en zijn we gestopt bij een aantal uitzichtpunten.

Daarna was het een korte rit van zo’n 2 uur naar Zion, waarvan een deel door het park. Veel mensen zullen Zion niet kennen, maar het is een van de drukst bezochte parken van de VS. Dat kon je ook wel merken aan het aantal auto’s en wild overstekende Aziatische toeristen. De camping lag in het dorpje Springdale, een wat hippie-achtig dorp. Nadat de camper weer geïnstalleerd was, hebben we bedacht wat we de volgende dag wilden gaan doen in Zion. We hadden uiteindelijk 2 opties: the Narrows of Angels Landing. Angels Landing is een van de bekendste wandelroutes van Amerika. De behoorlijke pittige wandeling begint over een pad, maar eindigt met een stuk over rotsen waarbij je je moet vasthouden aan kettingen. Af en toe zijn die rotsen maar heel smal en zie je aan beide kanten enorme kliffen. Angels Landing is dan ook geen ongevaarlijke route en er zijn al meerdere slachtoffers gevallen - letterlijk. We besloten de route niet te doen, maar dat kwam vooral door de hitte. Het zou zo’n 37 graden worden en om dan een paar uur lang in de zon te klimmen, vonden we niet zo’n goed idee.

We gingen dus voor the Narrows! Een wandeling door een canyon waarbij je het grootste deel door het water zou lopen. Hiervoor kon je in het dorpje speciale schoenen en een soort wetsuit sokken huren (nee hoor mama van Britt, onze schoenen zijn dus nog in orde!). Ook kreeg je een wandelstok mee die je kon gebruiken om je balans te bewaren in de stroming. Na het halen van de wandelspullen, een cappuccino en een smoothie was het tijd voor de BBQ. Na de BBQ nog een kampvuur en sterrenkijken en daarna lekker slapen. 

Je kon wel merken dat Zion een populair park is (en dat het zaterdag was). Er rijden namelijk gratis shuttles door het park die je moet gebruiken. De wachtrij voor deze shuttles was zo’n 45 minuten, daar hadden we niet op gerekend. Gelukkig hadden we een onderhoudend gesprek met wat Amerikanen in de rij over voetbal. Na een rit van ongeveer een half uur kwamen we aan bij de laatste halte van de shuttle waar de Riverside Walk begon. De eerste 1,5 kilometer van de wandeling was op een pad naast het water. Veel mensen die geen goede schoenen hadden of niet nat wilden worden, keerden na dit stuk ook weer om. Maar wij niet! In de brandende zon verlangden wij ernaar het water in te gaan en het was ook heerlijk verkoelend. 

The Narrows is een wandeling waar je eigenlijk zo lang door kan lopen als je wilt. Op een gegeven moment moet je omkeren en hetzelfde stuk weer terug. Wij hebben zo’n 3 uur gelopen en zijn een aardig stuk gekomen. De wandeling was fantastisch! Soms liep je door laag water, nog onder je knieën. Maar af en toe stond je toch echt tot je middel in het water. Sommige stukken waren zelfs zo diep dat je er doorheen moest zwemmen, maar dan kon je meestal ook wel een omweg nemen over een droog pad. 

De canyon begon heet, breed en rood, en werd steeds smaller en donkerder. We zijn gestopt toen de rotsen zwart waren en de kloof erg smal werd. Maar blijkbaar kon je vanaf daar ook nog uren verder lopen. Onderweg zagen we veel hangende tuinen, een bekend begrip voor Zion. Planten vestigen zich op de plekken waar de stroompjes smeltwater over de rotsen sijpelen. Ook hebben we nog wat herten en enorm veel eekhoorns gezien langs de kant. Natuurlijk hebben we weer een heleboel mooie plaatjes. Het lijkt trouwens alsof we helemaal alleen waren, maar we zijn vrij goed geworden in foto's maak waar de meute niet opstaat.

Na deze wandeling waren we helemaal gesloopt. Door het water lopen, en vooral 2 uur tegen de stroom in, had zijn tol geëist. Britt had zelfs een blaar op haar duim van het zo hard knijpen in de wandelstok. Maar o, o, wat een toffe ervaring. Na alweer een heerlijke BQQ, een kampvuur, marshmallows en sterrenkijken vielen we in een diepe slaap. 

Gister zijn we op ons gemak opgestaan, hebben we de boel ingepakt en gingen we naar: VEGAS! We hebben wederom een mooie route gereden in plaats van de snelweg en hebben onze bammetjes opgegeten bij een meer met catussen.

Daarna reden we door naar ons hotel Treasure Island aan de strip. Nu willen jullie vast weten hoe onze tijd in Vegas is, maar je weet wat ze zeggen he: what happens in Vegas…. 

Morgen vertrekken we naar Sequioa en daarna naar Yosemite, dus jullie kunnen bijna een week radiostilte verwachten!