Dag 21: Page - Grand Canyon

31 graden, zeer zonnig

Off we go! Op naar de Grand Canyon!

Met een bakje koffie van de receptie gaan we op pad. Dit keer geen speciale routes, behalve natuurlijk de weg van het Nationale Park zelf.

Wat ons trouwens hier opvalt: Omdat de afstanden hier zo groot zijn tussen alle steden en dorpen en waarschijnlijk omdat er toch genoeg ruimte is overal, kom je hier heel veel kleine vliegveldjes tegen. Vaak zie je er dan ook alleen een klein sportvliegtuigje staan, maar regelmatig is er een bordje ‘airport’.

Eenmaal bij het park aangekomen rond een uur of 1, gaan we natuurlijk eerst langs Desert View. Een mooie voorbode van wat nog komen gaat! Wat Grand Canyon is echt supergroot. Vanaf de ingang van het park is het nog 12 mile naar onze camping. Helaas een hele lange 12 mile, want ze zijn ook bijna het complete park opnieuw aan het asfalteren. Dus overal is het asfalt weggeschrapt en kun je natuurlijk met zo’n dikke camper niet veel sneller dan 15 mph rijden… om 1 uur is het natuurlijk hartstikke druk in het park, dus overal zijn er dikke files. We besluiten om 1 hike aan die kant van het park maar over te slaan, want anders zit je 2 uren in de shuttle daarnaartoe. Gelukkig valt het aan de andere kant van het park mee, want daar mogen geen auto’s komen, alleen shuttles.

We parkeren de camper op de campingplek, smeren brood, nemen genoeg water mee en gaan op naar de shuttlebushalte. Ook in dit park kun je zomers niet overal met de auto komen, maar als ik voor mezelf spreek is dat alleen maar handig. Parkeerplaatsen staan toch altijd bomvol op de Nationale Parken (bij Arches stond er om 9 uur ’s ochtends al een rij auto’s voor de ingang van het park) en shuttles zijn er om de 10-15 minuten. Zo blijft het voor je gevoel wel rustig in het park.

We gaan helemaal naar het uiteinde van het park, om daar alle mooie punten te bezoeken. Elke keer zie je weer een andere kant van het park. Ongelooflijk hoe diep alle kliffen in de Grand Canyon zijn. Het is ook weer niet te beschrijven hoe mooi het hier is…

Ondertussen zit Dennis alleen maar te azen op het eindpunt van de route, want daar is een snacktent met natuurlijk: ijsjes.. Voor diegenen die hem minder goed kennen, Dennis kan een ijsje één tel op hebben en dan al zin hebben in het volgende ijsje. Omdat het de laatste dagen van onze vakantie zijn, was het natuurlijk lastig inkopen met de ijsjes (ja we hebben in de camper ook een vriezer! En een magnetron en oven, maar whatever). Dus bij elke benzinepomp en in dit laatste park moesten we natuurlijk een ijsje hebben! Helaas hadden ze hier alleen maar voorverpakte ijsjes, ook lekker uiteraard, maar lang niet zo lekker als de twist van vanille en chocolade softijs die we in Zion hebben gehad!

We besluiten wat te eten te halen voor ’s avonds en dat mee te nemen naar ons laatste wandelpunt van vandaag. We zoeken een mooi plekje, kieken wat foto’s, eten lekker onze broodjes en burrito op en dan is het wachten geblazen.. want de ondergaande zon schijnt hier prachtig te zijn! Het was niet zo mooi (als ik voor mezelf mag spreken) als in Arches en Monument Valley, maar wat was het mooi. Zo rood als de rotsen eerst waren, zo schier werd het tijdens ‘t ondergaan van de zon. En na het ondergaan van de zon hadden alle rotsen weer hun normale kleur gekregen. Heel apart.

We wandelen terug naar de camping en doen nog een drankje met wat lekkers terwijl we lezend bijkomen van alle indrukken van vandaag. Het ranken van alle parken wordt nog een heeele lastige klus….