Dag 4, zaterdag 26-05-2018

Door Rogier en Marleen - 03-06-2018 16:17

Vandaag gaat onze roadtrip écht beginnen! We gingen er vroeg uit want we hebben een lange dag voor de boeg! Voordat we de camping verlieten klopten we nog even op de camperdeur van onze buurtjes. We waren ze zó dankbaar dat ze ons naar het honkbalstadium brachten. Nadat we afscheid hadden genomen reden we eerst richting het Red Rock Amphitheater. Dit lag slechts een kwartiertje rijden vanaf de camping. Meerdere mensen in Denver hadden ons aangeraden hier een kijkje te nemen. We reden in een mooie omgeving naar boven en tussen de rode rotsen moest het theater liggen. We parkeerden onze camper en liepen via een wandelpad door de bergen richting het openlucht theater. In de verte zagen we de skyline van Denver liggen, zo mooi! Bij het theater aangekomen keken we onze ogen uit! Het theater was veel groter dan we dachten. We zagen een podium met vele brede trappen wat dient als zitplaatsen. Kennelijk was er vanavond ook een optreden, ze waren op dat moment de muziek aan het testen. Wat een geluid! Prachtig! Het theater schijnt daar ook bekend om te staan. Doordat het theater tussen de rode rotsen ligt, is de akoestiek fantastisch. We liepen vanaf het podium via de trappen naar boven. Ondertussen waren er allemaal mensen aan het sporten, hartlopen, opdrukken etc. Je moet er maar zin in hebben, het was bloedheet en dan met die ijle lucht krijg je zowat geen zuurstof binnen. We hebben genoten van het uitzicht, dit was zeker een leuke tussenstop! We reden vervolgens verder richting Mount Evans. Zoals de naam doet vermoeden is dit een berg, het bijzondere is dat hier de hoogst geasfalteerde weg van Amerika ligt. De weg is nét gisteren open gegaan, door de vele sneeuwval is de weg niet eerder begaanbaar. Ruim een uur later kwamen we aan bij Idaho Springs. Vanaf hier kunnen we naar de Mount Evans Scenic Byway. Nadat we in het dorp hadden getankt en een boodschapje hadden gedaan reden we naar de ingang van de scenic byway. We konden er met onze parkenpas gratis naar binnen. De weg omhoog was prachtig. Het was best wel spannend, de weg was soms best smal. Ook zagen we aan de zijkant van de weg nog behoorlijk veel sneeuw liggen. De omgeving werd steeds kaler, want na een tijdje passeerden we de boomgrens. Toen we bíjna boven waren aangekomen zagen we twee mannen liften. Ze hadden ski's in hun handen. We waren gestopt, dat doen we in Nederland nooit! Maar ja, we waren zelf gisteren ook onwijs geholpen. Dus wie weet kunnen we nu wat voor een ander terugdoen. De mannen vertelden dat hun auto helemaal op de bergtop staat, ze waren met de ski's naar beneden gedaald. Ze vroegen of ze een lift naar boven konden krijgen. Dat was geen probleem! We gingen zelf toch naar boven. Dus voordat we het wisten zaten er 3 Amerikanen bij ons in de camper (ja, ze hadden ook nog een vriend die mee moest). Dus weer gezellig ouwehoeren over van alles en voordat we het wisten waren we op de top aangekomen. De mannen waren ons erg dankbaar, anders hadden ze helemaal naar boven moeten lopen. Boven aangekomen probeerden we de camper te parkeren, het was allemaal best krap. Rogier kreeg meerdere complimenten van voorbijgangers. Wow, dat je met zo'n grote camper naar boven durft te rijden! Boven op de top was het onwijs koud! Ook niet zo gek, het was ook heel erg hoog. We hadden een paar foto's gemaakt van het uitzicht en we zagen ook nog berggijten. Hoe tof is dat. Marleen besloot weer gauw de camper op te zoeken. Veel te koud hier! Rogier is zelfs nog in zijn korte broekje een wandeling gaan maken. Nadat hij verkleumd terugkeerde besloten we richting Estes Park te rijden. Via een mooie route kwamen we zelfs nog het plaatsje "Nederland" tegen. Uiteraard zijn we hier nog gestopt voor een kleine wandeling door het dorp. Rogier kwam nog een "Nederlandse" politieauto tegen. Dat moest natuurlijk even op de foto. Het was een grappig hijkneuterig dorpje, het lijkt wel of hier de tijd jaren heeft stilgestaan. Inmiddels was het rond de klok van 6, het was nog een uur rijden naar de camping. Nabij Estes Park waren we in shock, aan de zijkant van de weg stond een auto met alarmlichten aan. De auto zat flink in de kreukels en alle airbags waren eruit geklapt. We konden niet zien of er nog mensen in zaten, dus we besloten te stoppen. Rogier ging als eerste kijken, gelukkig zat er niemand meer in. We zagen een labeltje aan de deurhendel zitten, de auto zou binnen een x aantal uren worden opgehaald. Voor de auto lag een dode elk (een soort hertje). Wat zielig! We vonden het heel naar om te zien, het moet ook een onwijs harde klap zijn geweest! Nog onder de indruk van de dode elk reden we verder. En ja hoor, onderweg zagen we weer een dode elk liggen. Nou, fijn is dat. Rij je in de Rocky Mountains, zie je alleen dode dieren? Gelukkig zagen we vlak voor de camping een kudde (levende) elken lopen. We hadden een camping gereserveerd in Estes Park (Morain Campground). Deze camping ligt in Rocky Mountain NP. De camping was helemaal vol, dus we waren blij dat we de camping gereserveerd hadden. We horen vaak dat mensen gewoon op goed geluk naar zo'n camping op een nationaal park rijden. Echter zien wij alleen maar dat de campings vol zijn...en dat in het voorseizoen!? We reden naar onze campingplek en het uitzicht was wederom fantastisch. Die natuurparken blijven toch het mooist om te overnachten! We besloten de barbeque aan te steken en sloten de dag af met een Amerikaans biertje.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan