Dag 5, zondag 27-05-2018

Door Rogier en Marleen - 03-06-2018 16:25

Vandaag is onze eerste volle dag in Rocky Mountain NP. We wisten nog niet zo heel goed wat te doen. We hadden ons namelijk oppervlakkig ingelezen. We hadden dit keer zoiets van: "dat komt in het park wel". Vaak gaan we toch eerst naar het Visitor Center, en dan weet de ranger altijd wel te benoemen welke dingen je écht moet zien.

We begonnen onze dag met een lekker ontbijtje aan onze picknicktafel. De zon scheen, we hadden prachtig uitzicht op de bergen en stonden midden in het bos. Dit is altijd zó genieten! Na ons ontbijt besloten we eerst naar het Visitor Center te rijden. Maar wat schetst onze verbazing? Het Visitor Center lag buiten het park, op zich niet erg...máár er stond een mega rij voor de ingang! Niet normaal! Dit hadden we echt nog nooit meegemaakt. We baalden vreselijk want we waren het park uitgereden, kom er nu maar weer in! Dat wordt aansluiten en héél lang wachten. In het Visitor Center aangekomen moesten we ook wachten, maar gelukkig waren we desondanks vrij vlot aan de beurt. De parkranger wist ons inderdaad te vertellen wat te doen. Hij vertelde ook dat Rocky Mountain NP de vele bezoekers helemaal niet aan kan. Het park kan slechts 3 miljoen bezoekers per jaar aan, echter hadden ze vorig jaar al 4.750.000 bezoekers. Bovendien was het Memorial Weekend, de meeste Amerikanen zijn vrij en gaan dan ook op pad. Op zich te verwachten natuurlijk, maar zo'n drukte hadden we niet verwacht. Voor vandaag hadden we eigenlijk het Bear Lake gebied willen bezoekers. Echter was dit gebied nu al niet meer te bereiken. Alle parkeerplaatsen waren vol, ook hadden we geen zin om nu in die mega rij aan te sluiten. De parkeerplaatsen daar schijnen zelfs al om 7.00 á 08.00 uur in de morgen vol te zijn...dat verwacht je toch ook niet? Op aanraden van de parkranger besloten we daarom een ander deel van het park te bezoeken. We reden daarom richting Wild Basin Area. Onderweg maakten we nog een stop in het dorpje Estes Park. Er schijnt daar een outdoor winkel te zitten. We zijn namelijk onze rugtas vergeten mee te nemen, slim hé? De winkel was al snel gevonden, we kochten beiden een (kleinere) rugtas. Ze hadden er mooie betaalbare rugtassen met zo'n drinkzak erin. Deze hebben een soort van mega-rietje waaruit je kan drinken terwijl je de rugzak op je rug hebt. Ook kwamen we zo'n beer-bel tegen, die wilde Marleen wel graag aan haar rugzak hebben. Er wordt geadviseerd om in groepen te lopen en altijd "lawaai" te maken. Als je aan het wandelen bent met zo'n belletje, dan hoort een beer je al aankomen. Tijdens het wandelen wil je echt geen beer op je pad tegenkomen! Bepakt en bezakt reden we verder. Na een kwartiertje rijden kwamen we bij een van de andere ingangen van het park aan. Het was hier gelukkig niet druk, echter bleek al wel gauw dat ook hier onvoldoende parkeerplaatsen waren. De parkrangers gingen daarom eerst bekijken of wij uberhaupt onze "grote" camper daar wel konden parkeren. Dit bleek wel te kunnen, maar we moesten nog een heel stuk lopen voordat we het begin van onze hikingtrail zouden treffen. We besloten te parkeren en proberen te liften. Die Amerikanen konden dat gisteren ook, dus waarom niet? We proberen het gewoon. En ja hoor, de eerste de beste auto stopte al voor ons. Er zat een vrouw van zo'n jaar of 35 in. Ze kwam uit de buurt van Denver en was ook van plan een wandeling te gaan maken, waar wist ze nog niet precies. We vroegen haar of ze ons bij The Wild Basin Trailhead wilde afzetten. Ja hoor, dat is prima! Stap maar in! Ook met haar kwamen we al gezellig aan de praat. Ze vertelde dat ze niet zo goed wist wat te doen vandaag. Het is Memorial Weekend en zij en haar partner waren net uitelkaar gegaan. Haar ex had dit weekend de kinderen van 12 en 7 jaar. Dus besloot ze maar te gaan wandelen (in haar eentje!). Het was nog wel een stukje rijden naar de parkeerplaats, we waren echt super blij dat ze ons een lift wilde geven. Helaas was de parkeerplaats vol, ze kon zelf geen plekje krijgen. Maar ze zette ons af en ging zelf nog verder opzoek. We stapten uit, bedankten haar nogmaals, en gingen beginnen aan de wandeling. Het was behoorlijk warm vandaag, beetje benauwd eigenlijk. We waren echt super blij met onze nieuwe rugzakjes. Heerlijk om al wandelend water te kunnen drinken! Het was een behoorlijk pittige wandeling. Het pad bleef maar stijgen en stijgen, bovendien waren we beiden snel buiten adem. En nee, dit ligt niet alleen aan onze conditie! We zitten hier ontzettend hoog, door de ijle lucht raak je sowieso al gauw buiten adem. Onderweg kwamen we vele watervallen tegen. Je moet je voorstellen dat je door een bergachtige omgeving loopt met heel veel groen. Het was de bedoeling om een rondje te lopen, echter besloten we bij de Ouzo watervallen terug te lopen. Waarschijnlijk zou het pad blijven stijgen, we hadden er geen zin meer in. Inmiddels waren we ook al zo'n 3 uur aan het wandelen. De weg terug was qua kilometers ook korter dan het aantal kilomters van het rondje. Op de weg terug kwamen we het vrouwtje tegen die ons een lift gegeven had. Ze moest nog een behoorlijk eind naar boven lopen, we waren een beetje verbaasd dat ze nog steeds in haar eentje liep (en niet bij een groepje was aangesloten). Na een kleine onderbreking liepen we verder, gelukkig gaat naar beneden altijd makkelijker dan naar boven. Echter leek er wel geen eind aan te komen, het was écht een lange wandeling. We hebben er zeker zo'n 5 uur over gedaan. Terug bij de parkeerplaats aangekomen stonden we weer voor een dilema, hoe nu terug? We wisten inmiddels dat het héél ver lopen was naar onze camper. Marleen sprak de eerste de beste meneer in zijn auto aan. En ja hoor, ook hij bracht ons graag naar de parkeerplaats waar onze camper stond. Hij kwam er toch langs, top! Zo lift je nooit, maar dan ook echt nóóit! En zo twee keer op één dag! We waren blij toen we bij de parkeerplaats aankwamen. Oh, wat is een camper fijn! Je rijdende huis op wielen inclusief toilet! Zo fijn! We reden vervolgens direct terug naar de camping. We zijn kapot en hebben enorme trek! Terug op de camping aangekomen hebben we een blik ravioli opengetrokken. We hadden geen zin meer om te koken. Terwijl we aan het eten waren klopte de parkranger op onze deur. We hadden namelijk een barbeque buiten staan, dit was niet toegestaan. Omdat er in dit park beren leven, moest ook de barbeque in een bear-locker opgeborgen worden (of in de camper). Dit hadden we maar gelijk gedaan, stom dat we dat niet wisten! We hebben de rest van de avond lekker buiten gezeten. We hadden hout gekocht voor een kampvuurtje. De rest van de avond hebben we lekker bij het kampvuurtje gezeten en wat gelezen en een reisverslag getypt.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan