Dag 7, dinsdag 29-05-2018

Half bevroren werden we vandaag wakker. Allemachtig wat was het koud afgelopen nacht. Schijnbaar was het binnen in de camper wel warmer dan buiten. Alle ramen waren beslagen en het voelde klam aan. Nu hopen dat het zonnetje flink gaat schijnen! Die Trail Ridge Highway moet weer open!

Na ons ontbijtje zagen we de campinghost lopen. We spraken hem direct aan met de vraag of hij ons meer kon vertellen over de wegcondities. Hij had ook zo'n portofoon bij zich. We hoorden de hele tijd mensen praten over de vele sneeuwval op de weg. De parkhost had er geen goed gevoel over zei hij. Hij vertelde dat ze nog niet eens halverwege waren. Er lag écht heel veel sneeuw. Opening om 9 uur gaat 'm sowieso niet worden. Hij vertelde dat er rond 11 uur weer sneeuw wordt verwacht. Als er weer zoveel valt, dan begint het feest weer opnieuw. Hij zei "ik zou het er niet op gokken". Shit, dat is echt enorm kl*te! Dit betekent; geen Bear Lake en ook niet op de koffie bij Anita van het Amerika forum. We besloten direct te vertrekken, we moeten immers enorm omrijden. We moeten eerst terug richting Denver en dan weer naar het noorden. Het zou alleen al 3,5 uur duren voordat we op ons "beginpunt" komen. Bovendien stond er een reisdag op de planning. We wilden in ieder geval voorbij Cheyenne komen vandaag. Anders is het nog heel ver naar Custer State Park (de reistijd van Estes Park naar Custer is meer dan 6 uur, er komt nu 3,5 uur bovenop). We begonnen te rijden en genoten ondanks alles van het uitzicht. Onderweg werd het weer ook steeds beter, de kou verdween gelukkig en de zon kwam weer tevoorschijn. Onderweg maakten we weer een stop bij Idaho Springs. Ook richting Mount Evans waren we in dit dorpje gestopt. We besloten een broodje te eten bij de Subway, dan hadden we ook heel even WIFI. Het thuisfront zal ook wel denken, waarom horen we maar niets? We zitten dit keer erg afgelegen en de natuurcampings hebben geen internet. Wel heel lekker rustig moeten we bekennen! Bij de Subway hadden we onze buikjes weer rondgegeten en gezellig gekletst met de medewerkster daar. Ze vond het zo leuk dat wij een roadtrip deden. Ze kwam zelf uit het midden van Amerika, "daar moet je nooit heen gaan hoor, daar is he-le-maal niets" zei ze. Ze woonde nu met haar zoontje hier, en dat beviel haar uitstekend. Wel had ze het gevoel altijd op vakantie te zijn, want ze woonden in een trailer. Ook kwam Donald Trump weer ter sprake, ook zij wilde weten hoe buitenlanders nu over Amerika denken. Dit horen we echt vaak deze vakantie. Het lijkt wel of de meeste mensen zich schamen voor hun president... Na deze tussenstop reden we verder, het was echt wel een stuk rijden. Op een gegeven moment kwamen we in de staat Wyoming aan. Weer een staat erbij in ons lijstje, en oh wat waaide het hier vreselijk! We hoorden later dat Wyoming bekend staat als "the Windy State". Echt vreselijk, die camper vangt door zijn omvang zo vreselijk veel wind. We zwiepten over de Interstate heen. Stuur heel goed vasthouden, anders vlogen we de verkeerde kant nog op. En dan zijn er toch nog van die mega trucks met enorme opleggers die je voorbij knallen! Vandaag staat in het teken van rijden, dus heel veel bijzonders kwamen we niet tegen onderweg. Dit keer kozen we voor de Interstate, dat rijdt een stuk sneller, maar mooi is het niet echt. Maar ja, we moeten tijd inhalen! Onderweg stopten we nog bij een grote Walmart. Want ja, we hadden nu geen campingstoelen meer hé? Gelukkig vonden we nieuwe voor zo'n $ 7,00 per stuk. Dat kost hier ook niets!? Gelijk maar wat boodschappen ingeslagen en we vervolgden onze weg. Zoals gepland stopten we bij Cheyenne. Dit schijnt een leuk stadje te zijn. Ook doen ze hier van die shootouts, maar we zijn hiervoor nog te vroeg in het seizoen. Al gauw kwamen we een bordje tegen richting het Capitol die hier zit. Maar helaas, hij staat in de steigers. Nou, wat dat betreft treffen we het niet deze vakantie. We reden verder en we stopten bij het Visitor Center van Cheyenne. We kregen wat info over het stadje met een plattegrondje. Het centrum zag er verder wel erg leuk uit. Het was echt zo'n westernstadje. Ook zagen we overal door het stadje grote cowboylaarzen die beschilderd waren. Ook kwamen we weer zo'n gigantische cowboywinkel tegen! Oh zo gaaf! Ze hadden echt enorm veel cowboylaarzen. En ja, Marleen had fan-tas-tische laarzen gevonden! Oh wat waren ze mooi, maar oh wat waren ze duur! Ze zaten oké, maar niet als gegoten. Door de prijs niet 100% overtuigd, dus toch niet gekocht. Als herinnering wel een foto gemaakt van de geweldige laarzen. Hopelijk is 3x scheepsrecht, de volgende keer worden er laarzen gevonden, dat móet! We heben zo'n 1,5 uur á 2 uur door Cheyenne gelopen. Het was een leuke tussenstop. We wilden echter nog wel een stuk rijden, dus wéér reden we verder met eindbestemming: geen idee! Uiteindelijk kwamen we aan bij het dorpje Glendo. We waren blij een dorpje tegen te komen, want onze benzine was ook op! Nadat we de tank vol gegooid hadden zagen we al een 2 bordjes met RV Parks. Echter leek het wel een opslagplaats, het zag er niet uit. Ook al was het maar voor één nachtje, dit wilden we niet. We reden verder naar het gelijknamige staatspark. Weer geen douche, maar het zag er wel prachtig uit! Na aan tijdje zoeken hadden we een prachtig campingplekje gevonden, het lag half in het bos aan een groot meer. Ook kregen we gelijk bezoek van twee hertjes. We besloten gelijk te koken en toen we aan onze bord spaghetti zaten parkeerde opeens iemand naast onze camper. Wat bleek nou? We stonden op een camping waarbij je van te voren moet reserveren. Zucht, hele camping uitgestorven en uitgerekend dit plekje was gereserveerd. Het schijnt op deze hele camping zo te werken, dus we reden naar een camping verderop. Daar kon je kennelijk wel zonder reservering staan. Uiteindelijk hebben we daar maar overnacht.