Dag 8, woensdag 30-05-2018

Vandaag staat Custer Statepark op de agenda. Dit park staat bekend om haar vele bizons. Maar eerst moeten we nog 3 uur rijden om daar te komen. Gelukkig waren we al om half 7 wakker vandaag. Rond half 8 waren we dus al onderweg. Rond half 11 reden we het dorpje Custer in. Wat zag het er gezellig uit! Wederom zo'n westernstraatje. In Cheyenne zagen we beschilderde cowboylaarzen, nu zagen we overal beschilderde bisons. We komen hier nog wel terug, het Staatspark zit immers om de hoek. Bij het Staatspark aangekomen kregen we een boekje met een plattegrond. We besloten om eerst naar het Visitor Center te gaan. Daar aangekomen gaf de parkranger ons wederom informatie over het park. Ze hadden in het Visitor Center een prachtige 3-D plattegrond. Als je op een beeldscherm tikte op een bepaald gebied, bijvoorbeeld de Iron Mountain Road, dan begon die weg op de kaart op te kleuren.We hadden nog nooit zo'n mooie kaart gezien. In het Visitor Center werd ook informatie gegeven over de bisons die in het park voorkomen. Zo moet je afstand bewaren, bisons kunnen gevaarlijk zijn. Als hij met zijn hoefje begint te stampen is hij boos. Ook is hij boos als zijn staartje omhoog gaat staan. Dat betekent wegwezen! Je staat dan te dichtbij. Een bison wordt maar 12 tot 20 jaar, dat verbaasde ons. We dachten dat zulke beesten veel ouder zouden worden. Ook konden we op een weegschaal staan. De weegschaal liet je gewicht t.o.v. een bison zien. Met zijn tweetjes wogen wij evenveel als de 4 poten van een bison. Aan de hand van een meetlat konden we zien dat Marleen een stuk kleiner is dan een bison. Ze zijn echt enorm! Of is Marleen nou zo klein? Ook konden we huid en vacht van een bison voelen. De huid was zoals leer en de vacht was stug. We hadden vervolgens nog een hele mooie film gezien over het park. De film was ingesproken door Kevin Kostner. Hij schijnt ook hier in de buurt te wonen. Inmiddels wisten we precies wat we wilden gaan doen. We besloten eerst over de Wild Life Loop Road te rijden. Hier kom je de meeste wildlife tegen. De parkranger vertelde nog dat de bisons zich vandaag een beetje hebben verstopt. Hij heeft vanmorgen ook nog een rondje gedaan maar slechts een paar bisons gezien. We reden de loop en gelukkig zagen we nog wel een bison! Helaas geen kudde, maar het was wel heel bijzonder om te zien. Ook zagen we nog gazelles en hertjes voobij huppelen. Ook kwamen we nog ezeltjes tegen. We genoten enorm van de rit, wat een prachtige natuur hier! Groene grasvlaktes met heuvels, het leek wel zo'n Teletubbie landschap. Via de Wildlife Loap Road kwamen we op de camping aan (Bluebell). We besloten eerst even op de camping te chillen. Rond een uurtje of half 3 reden we naar Sylvan Lake. Normaal gesproken kan je over de mooie Needles Highway daar komen. Echter zijn er meerdere tunnels op die weg waar onze camper niet onderdoor kan. Wij moesten daarom helaas omrijden. Bij Sylvan Lake aangekomen keken we onze ogen uit. We zagen een prachtig meer in groen landschap met grote rotsen op de achtergrond. We besloten daar een kano te huren en over het meer te varen. Dit was enorm genieten, wat een uitzicht. Uiteraard kon Rogier het niet laten Marleen gigantisch te irriteren door heen en weer te wiebelen in de kano. Helaas hadden we de kano maar voor een halfuurtje, we waren toen nog niet uitgekeken. Na het boottochtje besloten we nog een wandeling om het meer te maken. Onderweg kwamen we nog zoiets schattigs tegen! Vader en moeder gans met hun kroost. Een stuk of 7 kleine gele gansjes. Ze liepen pal voor onze neus het wandelpad over en gingen vervolgens in het meer zwemmen. Zo lief! Na onze wandeling besloten we een hapje te gaan eten in het dorpje Custer. We kwamen uit bij een hamburgertent, volgens Tripadvisor de beste eettent van het dorp. En we moeten zeggen, het was heerlijk! We reden vervolgens terug naar de camping en hebben de dag afgesloten met een biertje bij het kampvuur.