Dag 12, zondag 03-06-2018

Gisteravond, tijdens het trolley ritje naar het centrum van Deadwood, wees de chauffeur ons op een restaurant. Bij dit restaurant kon je terecht voor het beste ontbijt van het dorp. Aangezien het brood ons de neus uitkomt en (vooral) Marleen zin had in Amerikaanse pannenkoekjes besloten wij te ontbijten in het dorp. Wij reden met de camper naar het dorp en besloten de camper, gratis, te parkeren bij het Visitor Center. Eerst wat informatie inwinnen over het dorp. Het dorp bleek te beschikken over een rijke geschiedenis. Het begon allemaal in 1875 toen een pionier per toeval goud vond in de Black Hills. Dit ontketende de goudkoorts in de Black Hills maar voornamelijk in Deadwood. Het dorpje groeide enorm en het werd al gauw een dorp van plezier en vertier. In het dorp vind en vond je dan ook enorm veel casino's. Dit trok Wild Bill Hickok, een beroemd en beruchte bad guy, naar het dorp. Hij zei te komen voor het goud maar eigenlijk kwam hij voor zijn passie namelijk gokken. Dit is ook het laatste wat hij deed aangezien Wild Bill werd vermoord tijdens een potje poker. Op het moment dat hij vermoord werd had Wild Bill two pair in zijn hand namelijk, twee zwarte azen en twee zwarte achten. Het hebben van deze "hand" heet tot op heden nog steeds "Death's Man Hand." Over het leven van Wild Bill en het leven eind 19de eeuw, in Deadwood, is een gelijknamige serie gemaakt. Als wij thuis komen gaan wij deze serie zeker een keer kijken. Na de nodige informatie besloten wij op zoek te gaan naar een ontbijt. Het Visitor Center ligt alleen aan de andere kant van het dorp dan het aanbevolen restaurant. Wij besloten al slingerend door Main Street, de place to be, te lopen en tal van winkels te bezoeken. Wij kwamen voornamelijk in winkels met veel commerciele troep. Een winkel sprong er wel tussen uit. Niet door de spullen die de winkel verkocht maar door twee UBER leuke, luie katten welke erg genoten van onze aandacht. De eigenaresse vertelde ons dat de katten in deze winkel wonen. De katten waren echte aandachtvragers wij werden bij binnenkomst direct begroet met kopjes. Op zulke momenten missen wij onze kleine katjes thuis wel heel erg. Nadat wij genoeg hadden geknuffeld besloten wij het restaurant op te gaan zoeken. Het was inmiddels al rond 11 uur en onze maagjes begonnen erg te rommelen. Alleen nog even pinnen en dan ontbijten. Wij hadden gisteravond de Wells Fargo bank al gevonden dus op naar de bank. Maar wat bleek... de bank betrof een heuse drive tru bank. Voor alle luie Amerikanen die liever hun auto niet uitkomen om te pinnen. Waarschijnlijk was het een drukke nacht geweest want de geldautomaat was leeg. Dan maar naar het restaurant in de hoop dat je er met credit card kon betalen. Bij binnenkomst bleek het restaurant te beschikken over een eigen ATM. Of het ontbijt was er erg lekker of dit was het enige restaurant waar je een ontbijt kon krijgen want het restaurant was helemaal vol. Wij vonden gelukkig nog twee plekken aan de bar van het restaurant. Direct bij het zien van de menukaart wisten wij al wat we zouden nemen.... PANCAKE'S met bacon. En wij moeten zeggen dit restaurant weet inderdaad wat lekker ontbijten is. Nadat onze buikjes vol waren besloten wij het dorp verder te verkennen. Wij struinden nog wat door het dorp, bezochten nog wat winkeltjes en besloten onze camper op te halen. Wij hadden gelezen dat de begraafplaats van het dorp, Mt. Moriah Cemetery, het bezoeken waard was. Wij besloten nog snel een stop te maken om de laatste rustplaats van Wild Bill Hickok te bezoeken. Daar aangekomen moesten we $ 2,00 entree betalen. Erg vreemd om geld te moeten betalen om een begraafplaats te mogen bezoeken. Wij kregen een foldertje met daarop een plattegrond waarop te zien was waar bekende mensen, van Deadwood, begraven lagen. Aangezien het een inmens grote begraafplaats was besloten wij om de rustplaats van Wild Bill en zijn vriendin Calamity Jane te bezoeken. Ook bezochten wij een uitizichtpunt met uitzicht over het dorp Deadwood. Hier stond een Amerikaanse vlag welke als enige in heel Amerika altijd is gehezen. Dit mede om alle veteranen welke hebben gediend tijdens World War 1 te eren.

Voor wij het wisten was het al 14:30 uur en dat terwijl er zoveel op de planning staat. Wij moeten morgen in Cody zijn in verband met een rodeo. Cody en Deadwood liggen ongeveer op 6 uur rijden van elkaar vandaan. Om morgen geen volledige reisdag te hebben willen wij vandaag minimaal 3 uur rijden. MAAR wij willen vandaag ook nog naar Devils Tower. Dus geen tijd te verspillen en gassen. Na ongeveer een uur rijden zagen wij in de verte de Devils Tower opdoemen. Wij hadden thuis de mythe omtrent Devils Tower al gelezen. Een groep kinderen is buiten aan het spelen als zij worden gespot door enkele beren. De beren richten zich tot de kinderen en vallen de kinderen aan. Totaal in paniek bidden de kinderen tot de grote geest om hun te redden. De grote geest geeft gehoor en laat de rots, waarop de kinderen zitten, omhoog rijzen. De beren proberen omhoog te klimmen, waarbij hun klauwe diepe groeven achterlaten in de rots. Aangezien de rots te stijl is lukt het de beren niet om naar boven te klimmen en overleven de kinderen het. Wij hadden thuis al gelezen dat de Devils Tower in een paar uur te bezichten was. Voor de zekerheid besloten wij toch eerst informatie in te winnen. Een parkranger vertelde ons dat de Tower Trail, een wandeling om de Devils Tower, zeker de moeite waard was. Dit was een wandeling van ongeveer 45 minuten tot een uur. Er waren enkele andere wandelingen echter deze waren minimaal 3 uur en lagen verder van Devils Tower af. Wij besloten de Tower Trail te gaan wandelen. Met de mythe in ons achterhoofd genoten wij van de imposante Devils Tower. Al lazen wij een andere mythe, afkomstig van een indianenstam, welke wij nog mooier vinden. Volgens de indianen stam Kiowa waren acht kinderen, 7 zusjes en 1 broertje aan het spelen. Ineens begint het broertje op handen en voeten te lopen. Zijn vingers veranderen in klauwen en zijn lichaam wordt bedekt met een vacht. Waar de jongen voor het laatst gezien is staat nu een enorme beer. De zeven zusje rennen in paniek in de richting van een grote boom. De boom zegt tegen de zusjes dat zij in de boom moeten klimmen. Wanneer de zeven zusjes in de boom zitten begint de boom te groeien. De beer probeerd via de stam de boom in de klimmen. Dit lukt op geen enkele manier en laat hierbij diepen krassen achter in de stam. De zusjes worden herboren in de lucht en de boom versteend in de Devils Tower.

Nadat wij de Tower Trail hadden volbracht en iedere zijde van de Devils Tower hadden gezien besloten wij weer richting de uitgang te rijden. De Devils Tower is imposant en prachtig maar na enkele uren heb je het hier echt wel gezien. Op de terugweg kwamen wij nog langs een veld met honderden misschien wel duizenden prairie hondjes. Wij besloten om kort van deze schattige diertjes te genieten voordat wij verder reden. Op dat moment was het al half zes geweest. In eerste instantie hadden wij in de planning staan om tot een cowboy stadje genaamd Sheridan te rijden. Aangezien dit nog ruim twee en een half uur rijden was besloten wij ons geluk te beproeven in het plaatsje Buffelo. Dit was echter nog wel twee uur rijden en het was maar de vraag of de camping nog plek had. Dit was gelukkig het geval en rond half acht hadden wij onze camper op zijn plaats staan. Snel eten koken en nog even genieten van de laatste zonnestralen van deze dag. Helaas dachten de muggen hier hetzelfde over en zochten wij ons heil in de camper. Nog even een reisverslag typen en dan het bed in. Morgen wacht weer een nieuw avontuur.