Matanuska glacier

Woensdag 27 juni: Op tijd op pad want we moeten een flink stuk rijden, zo'n 260 mijl (400km) naar de Matanuska Glacier. Onderweg mooie landschappen. We stoppen voor koffie bij een Benzine pomp, Camping, grocerie, en eetcafe. Zo gaat dat hier in het land van de "Last Frontiers", er is heel veel wilderness en er zijn maar weinig plaatsjes.

Van binnen ziet het er goed uit en de koffie is heerlijk.

Tegen 2 komen we bij onze cottage. Die ligt heel mooi, met uitzicht op de gletsjer.

We eten wat in het wegrestaurant van dezelfde eigenaar en gaan daarna 6 mijl terug naar de toegang van de Matanuska Glacier. Het is wel bijzonder, want het deel dat toegankelijk is, is in privé bezit. Als we op diverse plaatsen onze handtekening gezet hebben in een document van 2 A4-tjes, waarin aangegeven wordt dat we ons bewust zijn van de risico's en zelf aansprakelijk zijn, en $30 pp betaald hebben, mogen we verder met de auto. Na nog 2 mijl komen we bij een punt waar we de auto parkeren en een gemarkeerde route volgen over het onderste deel van de gletsjer. Dat is allemaal stenen, gruis en rotsen. Het lijkt wel een kolen mijn.

Maar verderop wordt het ijs prachtig wit, met hier en daar een blauwe gloed en donkere strepen er door. Je mag overal lopen, maar het is nog een hele klim.