Mirror Lake en een middagje luieren

Het is me vanmiddag eindelijk gelukt om de foto’s van de afgelopen twee dagen bij de reisverslagen te krijgen. We hebben gisteravond weer 24 uur Internet gekocht, maar het was zo vreselijk traag, dat het uploaden van foto’s gewoon niet wilde lukken. Voor de liefhebber dus misschien even de laatste 2 berichten terugkijken? De foto’s zijn de moeite waard…!

Vandaag was alweer onze laatste dag in Yosemite. In het krantje zagen we de Mirror Lake wandeling. Niet al te lang en zwaar. Dat trok ons wel. We voelen nog steeds de bijna 19 kilometer van afgelopen dinsdag en willen de middag een beetje luieren, gaan zwemmen en alvast voorbereiden voor het vertrek morgen.

Vanwege het parkeren waren we al weer vroeg op pad. Iets na half negen stonden we, geparkeerd en wel, te wachten op de shuttle-bus, die ons naar de halte zou brengen waar de wandeling begon. Ongeveer anderhalve kilometer naar het meer. Al snel werd het pad toch wat ruiger en stijler. En wat ook opviel…, het was heel rustig daar. 

Eenmaal aangekomen gingen we druk aan het fotograferen. Wat een mogelijkheden! We waren zo blij dat het rustig was, want anders hadden we deze plaatjes niet kunnen maken! Mirror  Lake doet nl (deels) zijn naam eer aan. Het ‘Mirror’-deel ervan. Het wordt omringd door bergen die weerspiegelen in het water. Prachtig!! Het ‘Lake’-deel…, nah… Meer een uit de kluiten gewassen vijver. 

We hebben prachtige foto’s gemaakt! Hier en daar werden we even gestoord omdat iemand het dan nodig vond een steen in het water te gooien. Dan moesten we wachten tot de golfjes daarvan weer weggetrokken waren. En hopen dat er ondertussen niet nog zo’n grappenmaker voorbij kwam. 

We hadden geen zin om het hele pad rond het meertje te lopen. We volgden het voorbeeld van een familie voor ons. Schoenen en sokken uit, broek oprollen tot boven de knieën en oversteken maar. Van alle kanten werd er geroepen ‘Oh, it’s really cold. It’s freezing.’. Tja, het is smeltwater, dus het zal geen 30 graden zijn. Maar het was ook niet erg diep; ongeveer ‘kuitdiep’. Ik had persoonlijk meer last van de scherpe steentjes op de bodem. Dat deed pijn aan je voeten! Aangekomen aan de overkant de voeten weer laten drogen in het zonnetje (was toen al zo rond de 30 graden) en verder het pad weer opgezocht. 

Inmiddels was het al drukker geworden en dat betekende ook veel mensen in het water. Het was er niet diep genoeg om te zwemmen, maar iedereen sjokte het water in. En dan vallen er geen weerspiegelingen van mooie bergen meer te fotograferen. 

Teruggelopen en weer met de shuttle naar de auto toe. Op weg het park uit nog even aan de kant van de weg gestopt om El Capitan op de foto te zetten. Daar moest de groothoeklens van Pascal aan te pas komen. Anders paste El Capitan niet in z’n geheel op de foto.

Ook nog even dichtbij het hotel gestopt. Daar was nl een mooi plekje om de wilde Merced River op de foto te zetten. Lekker lui een ijsje gegeten op een terras dat uitkijkt op dezelfde rivier. Daarna gaan zwemmen. Nog even heerlijk op ons balkon gezeten. Gegeten. En dan alweer inpakken en voorbereiden op ons vertrek morgen.

Morgen via de Tioga Road naar Mammoth Lakes. We verheugen ons erg op de Tioga Road. Die moet erg mooi zijn!

Tot morgen maar weer…