Vancouver

Gisteren is dan werkelijk onze reis naar Canada begonnen. Op Schiphol was het lekker rustig en uiterst vlug waren we de veiligheids- en douane hobbels gepasseerd en genoten we in alle rust van een paar Grande Capuccino's. Oh nee, voor mij een frappucino, die An achteraf ook bij me besteld zou hebben. Hoe het ook zij, de kenners begrijpen dat we bij de Starbucks waren neergestreken.

De boarding van onze Boeing 777 begon keurig op tijd en met de gebruikelijke hektiek, er zit altijd wel een doos die moeilijk zit te doen bij het plaatsen van alle beauty cases in de overhead kastjes. Met enige vertraging, maar ruim voor het losbartsen van onweer boven Schiphol verlieten we het drukkend warme Nederland. Ondanks dat we Economy hadden geboekt zaten we lekker ruim.

De vlucht verliep rustig, helaas met veel bewolking onderweg zodat we weinig van IJsland en Groenland hebben kunnen zien. Na een drietal films en wat maaltijden, chicken or pasta hoeverrassend, bereikten we met een lichte vertaging het in de zon badende Vancouver.

OOk hier waren we in recordtijd door de douane, hadden snel onze koffers en zaten we voor we het wisten in een taxi naar het hotel. De chauffeur was een alleraardigste man, geboren in een van die andere landen van het voormalig Brits imperium, India. Hij babbelde er vrolijk op los in een door hem betiteld als perfect Engels. Nu is mijn Engels ook niet het beste wat Nederland heeft voorgebracht, maar ik was toch blij dat ik vroeger veel afleveringen van " moeder wat is het heet" heb gezien. Voor de jongeren onder de lezers, zie Wikepedia zou ik zeggen.

Hij reed daarentegen perfect door het rush hour verkeer van het vliegveld naar het hotel en voor een heel schappelijk bedrag werden we voor de lobby van ons hotel (Blue Horizon) afgezet.

Het inchecken ging vlot en om 18h00 Canadese tijs zaten we in een mooie ruime kamer met een leuk uitzicht op downtown Vancouver. Om snel aan het tijdverschil te wennen zijn we vast wat te voet door de stad gaan wandelen. Bergaf richting de oostkant van de stad waar je leuk uitkijkt over het water richting nog behoorlijk besneeuwde bergtoppen. Er is een watervliegtuig Terminal waar het een komen en gaan is van watervliegtuigjes, een voor Nederland (nog) obekend fenomeen. Want met de Nederlandse neerslaghoeveelheden zou Schiphol er heel anders uit kunnen gaan zien.

Daarna zijn we naar het Canada place gewandeld waar we naar een "Fly over Canada" experience zijn gegaan. Een heel leuke ervaring. In een soort zweefstoeltjes beweeg je gedurende een film van een klein half uur alsof je over Canada vliegt inclusief nevel in je gezicht bij watervallen en als je door de wolken "zweeft". Een aanrader om in de juiste vakantiestemming te komen. Niet echt goedkoop, maar ja .......het is vakantie. 

Hierna zijn we in het Bellagio restaurant gaan zitten voor een klein hapje, wellicht een Belgian waffeltje. Het werden echter 12 inch pizza's met bjbehorend glaasje rosé. Heerlijk, maar wel wat veel. An had nog een kwart pizza over en ze wist, uit eerdere ervaringen tijdens een reis door de VS, hoe ze kon voorkomen dat ze dit stuk in een doggybag mee ging krijgen. En...gewapend met een plastic zakje met daarin een keurig dooesje met de pizzaresten, zijn we terug naar het hotel gewandeld. Inmiddels toch wel moe na een lange dag.

Om een uur of tien plaatselijke tijd zijn we naar bed gegaan en zijn we als een blok in slaap gevallen voor een lange nachtrust....dachten we.

Want godbetere het, om twee uur 's nacht werden we zeer wreed gewekt door het brandalarm van het hotel. Het duurt even voor je dat beseft als je uit een diepe slaap gewekt wordt. Snel wat kleren aangetrokken en blootsvoets de twaalf verdiepingen van het hotel via de noodtrap naar beneden gesjokt. Want overal stond dat bij brand de liften niet zouden werken. Dat bleek achteraf echter geenszins het geval. We werden onderweg opgehouden door een hotelbewoner van respectabele leeftijd die beide leuningen nodig had om heelhuids de begane grond te bereiken.Er was gelukkig geen paniek want achter hem liepen van 20 verdiepingen de hotelbewoners aan te sukkelen.

Eindelijk beneden aangekomen in de lounge zouden we ongetwijfeld professioneel door de lokale BHV'-ers worden opgevangen. Niets was echter minder waar. Er was iemand met een gele jas waarop Security staff stond. Hij bleek echter het doofstomme  broertje van Manuel uit de serie Fawlty towers te zijn. Zijn hele activiteit bestond de hele tijd uit...volstrekt niets doen. De BHV bestond verder uit precies een persoon. De van, ja daar zijn we weer, Chinese afkomst dienstdoende medewerker van de hotel lobby. Hij heeft eerst een tiental minuten met een zaklamp in de kast met de brandalarmen zitten schijnen. Uiteraard geen minuut bestedend aan de inmiddels van alle verdiepingen neergedaalde otelgasten. Niet vertellen wat er aan de hand was of waar we heen moesten. De sfeer onder de gasten werd er niet minder gezellig op en iedereen verzamelde zich in allerlei kledij maar buiten voor het hotel. Wie de brandweer heeft gebeld is onduidelijk, maar na een tijdje arriveerden er een brandweerwagen en een ladderwagen. Met bijlen, helmen en slangen gewapend betraden zij in tempo doeloe de lobby op weg naar iemand die hen kon vertellen wat er aan de hand was, Een inmiddels volledig over zijn toeren zijnde Chinees had inmiddels een beduimeld blaadje gevonden met daarop waarschijnlijk wat richtlijnen uit het boekje ontruimen voor Chinese dummies.

Met dit blaadje in de hand wist hij een microfoon aan de brandinstallatie te verbinden om in gebroken Engels te stamelen, dwars door een zwaar rinkelend alarmsysteem: "there is a fire alarm, we don't know the cause, please wait for further instructions". Nou na bijna een half uur was dit toch de info waar je als gast en brandweerman vrolijk van wordt. Ondertussen stuurde de brandweerchief vijf van zijn mannen met volle bepakking maar naar boven om te zien of er iets aan de hand zou kunnen zijn. Onze Chinese vriend was inmiddels met zaklamp maar weer in de kast aan het schijnen. De brandweerchief bootste dit maar na, want dit zou wel zo horen. Na een minuutje hoorde ik hem iets zinnigs zeggen: "Who the hell here does know anything about this alarm system". Een op zich goed vraag, maar toch wat verontrustend.

Niet besteed aan onze over het kookpunt zijnde Chinese vriend. Hij pakte maar weer zijn microfoon en door het steeds scheller klinkende alarmgeluid bedacht hij een volgende zin:''there is a fire alarm, we don't know the cause, please wait for further instructions". De sfeer onder de hotelgasten begon hilarische vormen aan te nemen. Inmiddels had een brandweerman een sleutel gevonden waarmee het alarm uitgezet kon worden. Dit lukte maar even, want kort daarop begon het alarm weer te rinkelen. Inmiddels kwamen de brandweermannen weer beneden en meldden hun gezagvoerder dat er geen teken van brand was. Inmiddels was onze Chinese vriend met zijn blaadje in de hand overal heen en weer aan het rennen, zich nog steeds niet bekommerend om zijn gasten, zijn doofstomme hulpje stond ook nog steeds niets te doen in een hoekje van de lobby. Even sprak onze BHV'-er met de brandweer en pakte toen overtuigend de microfoon. Alle hotelgasten verwachtten een bevrijdende speech, echetr wat volgde was een zeer timide:"there is a fire alarm, we don't know the cause, please wait for further instructions". Dwars door zijn speech een rinkelende alarmbel en op de achtergrond drie liften die op hol geslagen waren en een totaal verbijsterd  team brandweerlieden.

Toen greep eindelijk de brandweercommandant in en zei dat we we weer terug konden naar onze kamers en het absoluut veilig was, er waren een paar kleine issues met de brandmeld installatie, maar gelukkig had hij de alarmbel weten te te temmen. Als door een wonder deden de liften het weer keurig en konden we weer naar onze kamer.We lagen net weer in bed en uiteraard ging het alarm weer af. Toch maar blijven liggen. Dit herhaalde zich nog een drietal keren en toen werd het rustig. Tot het hoogtepunt van onze Chinese vriend, hij vond blijkbaar toch nog een zinnetje in zijn handboek voor dummies:"The elevators have been reset, please return to your rooms, we are sorry if there was any inconvenience". Daarna meende ik te horen dat een brandweerman met zijn bijl de man gekliefd heeft. We hebben hem niet meer weer gezien. We hebben hierna nog lekker 5 uurtjes kunnen slapen.