Wandelen door Vancouver

Door W.P. Gravesteijn - 03-06-2018 06:49

 en standbeeldNa een enigszins gebroken nachtrust hebben we eerst van prima ontbijtje in het hotel genoten. De rust was weergekeerd, i.t.t. de Chinese lobbyist. We hadden besloten om al wandelend de stad te verkennen op onze eerste volle dag in Vancouver. Het openbaar vervoer had ook prima gekund, niks mis mee in deze stad, maar het was heerlijk weer en zo groot is downtown Vancouver nu ook weer niet.

Maar we zaten net lekker te ontbijten stopt er een rokende auto precies voor het hotel. Een hoop paniek buiten en een paar minuten later daar waren ze weer. Die stoere gehelmde mannen met hun bijlen. Ook dit keer konden ze onverricht en duidelijk enigszins teleurgesteld weer terug naarv de kazerne, De auto wilde niet echt vlam vatten.

Goed, wandelen dus; eerst Robson street afelopen met al zijn boetiekjes. Naarmate je meer naar het zuiden loopt worden ze steeds exclusiever, Chanel, Prada, Burberry, Tiffany en nog meer van dit moois voor de rijsten der aarde, waar Vancouver redelijk gezegend mee schijnt te zijn. De stad straalt veel luxe uit en is uiterst opgeruimd, op een paar stukjes na maar hierover later. Langs het enorme (en niet erg mooie) stadion van de white cap footballers zijn we naar Chinatown gelopen. Een beetje Noord Amerikaanse stad heeft tenslotte wel een met de bekende poorten afgebakend stuk stad met een fors aantal Chinese stadsbewoners. Vreemd genoeg zijn die Chinezen daar niet standaard uitgerust met camera en selfie stick. In Chinatown zijn we naar de Chinese tuinen van Dr. Sun Yat Sen geweest. De ouderen onder ons weten wellicht dat deze man de oprichter was van de Volksrepubliek Cina en oprichter van de Kwomintang. In Vancouver wordt deze volksheld geëerd met een tuin en standbeeld. Een oase van rust in Vancouver, leuk aangelegd tussen kraakwitte muren en... helemaal gratis, een wondertje in Canada.

Vervolgens zijn we richting Gastown gewandeld. Dat stukje gaat door een niet bepaald florissant deel van de stad o.a. langs het Carnegie Community Centre. Deze stichting biedt sociale en educatieve activiteiten voor diegenen die op zijn zachtst gezegd iets minder te besteden hebben dan de Prada, Lamborgini gebruikers. Maar je schaamt je werkelijk bij het zien van zoveel volledig aan de grond gelopen mensen, die de hele dag bezig zijn om aan flesje drank of een paar wiet sigaretten te komen. Zoals in veel Noord Amerikaanse steden zijn het er veel. Hier is het contrast enorm. In de ene straat koffiebars met allerlei rookwaar en heel veel ontredderde mensen. En loop je even verder dan zit je weer tussen de studenten, mannen met pakken etc. bizar.

Op de hoek van Waterstreet en Cambie street zijn we tegenover de beroemde stoomklok gaan zitten op een terrasje met een prima Cappucino. De klok fluit elk kwartier de bekende Big Ben deun op zijn vier fluiten. Dit nog niet eens zo heel oud monument is de topper van Gastown, genaamd naar Gassy Jack, een goudzoeker die later een bekende uitbater in dit deel van Vancouver werd. Vanwege zijn liederlijke taal is de buurt naar hem vernoemd, hij heeft zelfs een standbeeld.

Vervolgens zijn we de weg overgestoken naar een gallery met inuit kunst. We kregen van een zeer aardige en enthousiaste gallery houdster een rondleiding en uitleg bij de zeer fraaie en dure kunstwerken. We weten nu alles van de Indiaanse kunst van dansende beren tot dondervogels van de Tsawouten tot de Kwakwaka'wakw ( nog bekend van een wel zeer langdurig optreden jaren geleden in het dolfinarium) tribes. Ik heb de rondleidster maar eens gevraagd hoe je dien naam nu moet uitspreken, niet te doen.We besloten een paar souvenirs aan te schaffen. Per email hebben we daarna nog honderduit uitleg gekregen over de kunstenaars en symboliek binnen de Inuit gemeenschap. Erg leuk.

Met onze kleinoden op zak zijn we vervolgens maar verder gaan shoppen. Eerst bij Nordstrom, een soort Bijenkorf. De mond viel open van verbazing over de prijzen bij deze retailer voor de beter betaalden. Ondanks dat het overal sale was, was ons Nederlandse salaris verre van toereikend om daar een broek of jas te kopen. Dat laatste was een must want we hadden allebei onze jas in Nederland achter gelaten. Maar nee Nordstrom was het even niet. Later bleek dat broeken etc. aldaar een veelvoud kostten van exact dezelfde spullen in een gewone mall.

Dus op naar een enorm waren huis van Hudson Bay. Daar waren de Ralph Lauren jassen prima te betalen... in de uitverkoop.  Dus we zijn weer voorzien. Ook wel nodig want de weersverwachting is niet echt geweldig.

Tot slot helling op weer naar het hotel. We kwamen langs een prachtig steakhouse recht tegenover de uiterst luxe Trump Tower (ook Vancouver moest eraan geloven). In gedimd licht werden we door een van de zeer vele personeelsleden naar een prachtig tafeltje geleid. Tsja, je bent maar een keer op vakantie (of had ik dit cliché al gebruikt). Een zeer enthousiaste ober leidde ons door alle geheimen van de verschillende soorten steaks en de mooiste wijnen. Ik heb de pagina van de wijnkaart maar niet omgeslagen, de eerste pagina was al confronterend genoeg. Maar kort en goed, het vlees (10 ounce prime rib) was subliem en de Californische Pinot Noir was niet veel minder. En ach, de rekening viel ook wel mee, ondanks de belasting, de tip etc. En..we hebben zo'n twee uur binnen gezeten, een unicum in Noord Amerika zou ik zeggen. Na deze pittige wandeldag rap naar het hotel om een lekkere nacht door te slapen, hoopten we toch werkelijk.

 

 

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan