3 juni Van Saanich naar Pacific Rim NP.

Na lekker opfrissen in de kraakheldere wasgelegenheid van de camping nog even lekker ontbijten en dan kilometertjes maken richting de westkant van Vancouver eiland. Je rijdt eerst via de drukke highway 1, waar je op grote delen niet harder dan 80 mag en waar er continu stoplichten zijn. Dat schiet niet erg op. We deden onderweg nog even het plaatsje Duncan aan. Om een paar boodschappen te doen en om een soort van openlucht tentoonstelling van totempalen te gaan bekijken. Dit laatste bleek een door het, niet erg imposante, stadje aangegeven wandelroute te zijn waarlangs de nodige totempalen met hun makers en verhaal waren opgesteld. Dat was best interessant want zo leer je nog eens wat over de betekenis van de First Nations symboliek. Maar bij de pakweg 40e paal neemt de aandacht toch wat af, een beginnende totempaalmoeheid.

Na ruim een uurtje rondgelopen te hebben zijn we verder gereden richting weg nummertje 4. Een aardige weg, waarbij je een paar mooie meren passeert en een leuke waterval en af en toe een mooi vergezicht op bergen met besneeuwde toppen. De sneeuw leek niet echt heel hoog te liggen, geen goed teken. Gelukkig was het droog onderweg, maar opschieten deed het niet, zeker het laatste stuk niet wat erg bochtig en heuvelachtig is, met een op zijn zachtst gezegd matig wegdek.

Erg bemoedigend waren de verkeersborden met daarop de vermelding dat er vanaf 4 juni er aan de weg gewerkt ging worden met een oponthoud van minstens een half uur. Dat was een leuk vooruitzicht want overmorgen moeten we over deze weg weer terug.

Rond een uur of zes kwamen we aan bij de camping en werden we, allervriendelijkst, ingecheckt. Het was maar goed dat we (in januari!) al hadden gereserveerd. De camping was helemaal vol. Uitgerust met de bekende campingregels met natuurlijk extra aandacht voor het niet laten slingeren van voedsel ed. in verband met rondstruinende beren, wolven en cougars (poema’s).

De camping licht prachtig in een dicht bos aan de rand van het rain forrest met deels uitzicht op de Grote oceaan. Het back in indraaien van onze RV was nog best even een dingetje maar hij stond strak tussen de bomen op een meer dan idyllische plek. Heerlijk rustig met op de achtergrond het zacht ruisen van de oceaan. En lekker donker onder de bomen. Wat zouden we moeten kunnen pitten. Na het koken zijn we via een steil pad door het “oerwoud” naar het strand gelopen voor de zonsondergang (we zitten tenslotte aan de westkust van Canada). Er was wat bewolking komen opzetten, maar het was toch mooi. Zeker toen er nog een walvisje langs kwam die vrolijk fonteintjes aan het spuiten was. Meer dan tevreden weer rap terug naar de camper, want het was toch wel erg fris geworden. Gelukkig moesten we het steile pad weer op, dan vergeet je snel dat je het koud had.

En nu een lekker nachtje slapen.