5 juni Van De westkust naar de oostkust (Campbell river) van Vancouver Island

Vandaag verlaten we het regenwoud van de westkust om weer terug te rijden via highway 4 naar de 19. De aangekondigde wegwerkzaamheden waren nauwelijks begonnen, dus dat viel wel mee. Men was nog vrolijk aan het landmeten en ja dat duurt even. Het weer was weer eens grijs voor de afwisseling. Het eerste stukje van de weg is wat krap, maar de rest van de 4 rijdt prima. Er liggen twee flinke meren langs de route maar gezien het weer hebben we ze laten liggen.

Je moet wel zorgen op tijd te tanken want een kleine 100 km is er geen benzinepomp en met ons 1:3,5 rijdende gevalletje is het toch altijd even oppassen. Bij Parksville zijn we de 19 richting Campbell river opgereden. Een snelweg die hinderlijk onderbroken wordt door stoplichten maar waarop je zelfs af en toe 120 mag rijden. Het is niet echt mooi rijden, ontzettend veel groen dat wel met overal borden die waarschuwen voor overstekende elks. We hebben er slechts een paar gezien, gelukkig naast de weg. Na een uurtje rijden waren we het gekachel tussen de dennenbomen wel zat en besloten we langs de kustweg verder naar het noorden te rijden. Dit is de 19A. 

Dat beviel een stuk beter. Het schiet iets minder op maar je rijdt langs de straat van Georgia langs het water. Onderweg kwamen we nog een paartje bald eagles tegen. Er gaat heus een scherpe foto van deze beesten komen!

Bij een natuurpark (miracle beach), gelegen in een luxe villawijk hebben we vlakbij de oceaan een bakkie gedaan op een verlaten parkeerterrein. Het weer werd helaas snel minder dus maar in de camper de koffie met appeltaart weggewerkt. Aangezien zich er verder geen wonder leek te voltrekken zijn we verder naar het noorden gereden. In Campbell river, een behoorlijke plaats, hebben we boodschappen gedaan. Volgens Tom Tom moesten we daarna nog ruim een uur rijden. Vreemd, we moesten nog maar een kilometer of twintig boven Campbell zijn voor onze volgende camping. En inderdaag na een klein stukje stond het bord Ripple rock RV, rechstaf!

Vervolgens bleek de weg 5 km gravel weg met steile heuvels en nogal wat kuilen te bestaan. Met maximaal 20 km/h had je het wel gehad, wil je je servies goed nog een beetje in een geheel terugbrengen. Aan het eind van de gravelweg, die ook nog intenssief werd gebruikt door een aantal megatrucks, lag de camping. Prachtig aan een baaitje met een haven en een fabriek voor de fabricage van verpakkingen. Het zag er zeer ambachtelijk uit. Vlot ingecheckt, lekker egegeten en genieten van het uitzicht. Voor zover aanwezig, want het weer.....

Maar goed, dat slaapt dan weer lekker. Morgen naar Telegraph Cove.