19 juni Van Banff via Yoho, Glacier NP naar Revelstoke.

Lieve lezers, 

De vorige twee en dit bericht hebben even geduurd. Banff NP en de camping waren niet be-wified. Vandaag hebben we de heerlijke camping bij Banff verlaten, de tank bij een van de zeer drukke tankstations in Banff weer eens van wat inhoud voorzien (wat is het in dit land en de VS toch irritant dat als mensen hun auto bij de pomp hebben gezet ze niet alleen tanken, maar ook nog uitgebreid de auto gaan wassen, koffie drinken, de buurtroddels doornemen, even naar de kapper; kortom het duurt even).

We zijn nog even langs het prachtig gelegen station van Banff gereden. Daarna de 1 op richting Yoho NP. Ook deze weg is mooi om te rijden, een redelijk stuk zelfs 4 baans. In Yoho zijn we eerst langs de kicking horse pas gekomen. We zijn er even gestopt om een prachtig technisch staaltje tunnelbouw van de Canadese spoorwegen te bewonderen. Rond 1900 werd een gevaarlijk steil stuk spoor vervangen door een keerlus in de bergen. Hierdoor konden treinen makkelijker het forse hoogteverschil overwinnen. Er kwam net een goederentrein langs van ca. 1,5 km lang. Het is echt spectaculair om tezien hoe de trein op drie verschillende niveaus voor je langs rijdt.

Daarna zijn we doorgereden naar de Takakkaw falls. De weg er naar toe is best lastig. Op een stuk zitten twee zeer krappe haarspeldbochten. De eerste ging nog net, maar bij de tweed bocht werd al uitgelegd dat je deze met grotere voertruigen moest steken. Dat moest dus inderdaad. Met onze camper had je geen schijn van kans de bocht in een keer te nemen. Gelukkig was het toen nog niet druk en hadden we alle tijd voor deze manoevres tussen afgrond en rotswand.

Vervolgens door naar de falls. Het is vanaf de parkeerplaats een paar honderd meter lopen, maar je ziet de falls al veel eerder. Het is de op een na hoogste waterval van Canada en met de hoeveelheid water die er vandaag uitspoot zeer indrukwekkend. De wandeling er naar toe is mooi en naarmate je de waterval nadert wordt je steeds natter. Mocht ook best want het was stralend warm weer. Vlakbij was de waterval grandioos. Wat een watermassa.

Het werd al snel drukker, er bleek zelfs een bus te kunnen komen. Hoe dat ding, een heuse toeringcar, door de haarspeldbocht is kunnen komen is me een waar raadsel. Terug was de bocht een stuk lastiger, want precies toen we bij de moeilijke haarspeld kwamen zat er net een andere camper haar best te doen om de bocht te nemen. Het paste uiteindelijk allemaal maar net. 

Een stukje verderop hebben we geprobeerd bij het Emerald lake te komen. We zijn er inderdaad langs gereden, een mooi diepgroen meer tussen de bergen. Maar helaas was het er erbarmelijk druk en was er voor een campertje (maar ook niet voor een auto) nog een parkeerplaats te vinden.

Dan maar weer terug gereden. Vlakbij de oprit naar de snelweg zijn we nog even gestopt bij een "Natural bridge". Dit is een mooi stukje in de Kicking horse rivier waar de rivier zich onder/door een rots heeft geboord en zich daardoor een natuurlijke rotsbrug heeft gevormd. Heel mooi om te zien. 

Een stukje verder was het tijd voor de lunch. We vonden een prachtig plekje waar een riviertje in de blauwgroene Kicking horse rivier stroomde. We hebben uitgebreid geluncht, er koffie gedronken lekker in het zonnetje gezeten, boekje erbij. Heerlijk.

Na twee uurtjes de rit voortgezet naar Glacier NP. Je rijdt er via de 1 naar toe. Maar wat een ellende is die weg daar. De ene wegwerkzaamheden na de andere. Het is er ook nog enorm druk. Het meestal netjes georganiseerde gedoe rond de werkzaamhden, met de eerder beschreven Flaggers, liet het hier afweten wat tot behoorlijk gevaarlijke situaties leidde. Dit alles zal nog wel even duren want men wil over een groot stuk de weg van 2-baans naar 4 baans verbreden. Een helse klus maar over een paar jaar moet het klaar zijn. Heel veel oponthoud hebben we er niet van gehad, maar het is zeer onprettig rijden.

Heel glacier leek wel opgebroken. Je kon bijna nergens van de weg af. We zijn maar direct over de op zich mooie Rogers pas gereden, maar ook deze pas was volledig opgebroken. Dat gold ook voor een aantal lawinetunnels waar we met max 50 km/h doorheen werden geleid.

Tegen zessen kwamen we in Revelstoke. We staan daar op Williams Lake campground. Ziet er keurig uit aan een lekker zwemmeertje en gelukkig ver van de spoorlijn waar vrijwel alle andere campings in de buurt aan liggen. Morgen gaan we de buurt maar eens verkennen. Vast leuk want het ziet er hier prachtig uit.