21 en 22 juni Naar en rond Kelowna

Gisteren hebben we de hoge en witte toppen van de Rockies verlaten. Een kleine 100 km over de 1 West. Door een aardig dal waar het steeds minder bergachtig en steeds meer heuvelachtig wordt. Af en toe passeer je een meer en omdat het volstrekt windstil was, was het een mooi gezicht deze spiegels voor de omliggende heuvels en bossen. Bij het plaatsje Sicamous linksaf over de 97A richting Kelowna.

Bij het Mara lake even gestopt om met een mooi uitzicht te genieten van een bakkie. Daarna via Vernon naar Kelowna. Op zich ook weer aardig om door dit gebied te rijden. Het wordt steeds bewoonder en de agrarische activiteit wordt steeds intensiever naarmate je naar het zuiden rijdt. Na Vernon rijdt je langs het enorm lang Okanagan meer met in dit deel heel veel fruitgaarden. De wijnstreek ligt meer zuidelijk van Kelowna.

De toeristische attracties hebben we aan ons voorbij laten gaan zoals een enchanted forrest (sprookjesbos) en een nep ghost town. De sprookjes waren echt.

We kwamen daardoor al vrij vroeg op de camping Apple valley RV park aan. Een kleinschalige camping met erg vriendelijke en spraakzame eigenaren. Het zag er allemaal keurig verzorgd uit. Je hebt van je plek een mooi uitzicht op de kersen- en appel boomgaarden en zit lekker dicht bij Kelowna. Dan morgen fietesen en vandaag even relaxt in de Orchard Mall van Kelowna. Een mall zoals er vele van zijn maar altijd aardig om even doorheen te lopen. Het was sale, dus even een echte Levi's voor een prikkie kopen. An wist precies die broek te pakken die niet in de sale was, maar goed naar Nederlandse maatstaven nog steeds goedkoop.

Intussen was er inderdaad een flink onweer losgebartsen met bijbehorende nattigheid. Dus nog maar even een kaloriëen kopje koffie bij de Starbucks gehaald. en daarna door het drukke verkeer weer terug naar de camping.

Na het eten werden we opgeschrikt door een wel heel laag vliegende helicopter. De campingeigenaar wist te vertellen dat de rijke eigenaar van een kersenpaleis een helicopter gebruikte om na een regenbui de tere vruchtjes droog te blazen, anders kwamen er vlekjes op. Zonder vlekjes brachten de rode jongens meer op. Ja natuurlijk, droogt ie zo ook de was vroeg ik hem nog, maar de man bleef hardnekkig volhouden dat hij serieus was. En verdraaid, de volgende dag had het weer geregend en kwam de helicopter weer aangevlogen die wel een uur is bezig geweest om de boomgaard droog te föhnen. Ja, je zal maar geld teveel hebben. Ik begrijp nu wel iets van de zeer hoge prijs die je voor BC kersen moet betalen. En niet te praten over een kilootje druifjes, waar we ruim 10€ voor neer moesten tellen. En die zijn dan weer de basis voor Canadese wijn die op zijn zachtst gezegd stevig aan de prijs is. Maar ongetwijfeld gemaakt van smetteloze, helicoptergedroogde druifjes, en daarna moeten de eikenhouten vaten en jaren lagering in met ongetwijfeld uit het hooggebergte aangevoerde zuivere lucht ook nog betaald worden. Maar dan heb je ook wat, maar hierover kort later nog iets.

Vannacht lekker geslapen en op het gemak ontbeten en op naar de Kettle Valley Railway (afgekort als KVR, niet het kleine broertje van de GVR). Een leuke binnedoor weg van de camping naar Myra Canyon. En ja hoor, het laatste stuk naar de fietsverhuurder van de KVR was onverhard (8 km) en behoorlijk steil omhoog. Totaal klim je een 800m boven het dal uit. Het was zwaar bewolkt. De fietsverhuurder was niet lastg te vinden. Een Nederlandse hielp ons aan twee keurige mountain bikes met een indrukwekkend aantal versnellingen (het zou vlak zijn...). Daarna mocht je op weg voor een tochtje van een 25 km. Erg leuk, je rijdt over een oude spoorbaan, een deel van het Kettle Valley spoortraject. De rails was weg (de bielzen gelukkig ook), maar je rijdt door de originele tunnels en over een twaalftal houten en metalen spoorbruggen die over soms indrukwekkend diepe dalen gebouwd zijn. Op het eerste stukje kregen we een buitje, maar we waren net bij een schuilhutje. Daar de bui maar even afgewacht. Rijdend over dit kronkelige traject wat tegen de bergwand is aangeplakt krijg je veel respect voor diegenen die dit bedacht en uitgevoerd hebben. Een beetje van dit pioniersgevoel krijg je wel als je hier fietst. Zo moet je het m.i. ook beleven en niet als een sportieve prestatie. Dat laastse is het ook niet, want het het parcours is inderdaad vrijwel vlak.

Het weer klaarde gelukkig op en we hebben lekker genoten. Na een dikke twee uur waren we weer terug bij de verhuurder. Onderweg nog tijd genoeggehad om te stoppen voor wat fotootjes en genieten van de uitzichten.

Vervolgens het hobbelpad weer afgedaald. We wilden nog even naar downtown Kalowna en een lokaal wijntje inslaan. De RV vlakbij de jachthaven weten te parkeren. Niet duur, of het de bedoeling was dat je daar RV's parkeerde weet ik niet maar hij stond in ieder geval dicht bij de stad. Het waterfront is leuk, met mooie parkjes, dure bootjes etc. De stad viel wel tegen. We vonden het een beetje vlees nog vis stad met zoals in veel steden een hoop daklozen op straat. Wel een hoop eethuisjes en boetiekjes maar weinig sfeervol. Dus na een uurtje hadden we het wel bekeken. Maar goed ook want wederom kwam een fors onweer tot ontlading. 

We hebben in de BC liquor store nog een heerlijk Merlotje van de Cedar Creek Winery op de kop getikt. Deze stores hebben een forse keus, maar zoals eerder gezegd de prijzen zijn ook fors en dan komt de tax er nog bij. Het smaakte echter zoals gezegd prima bij de Lasagna.

We zieiden voor de grap na het stevige noodweer dat de helicopter wel overuren zou maken en verdraaid ff later kwam het ding aangeronkt en heeft op boomtophoogte een half uur boven de boomgaard geblazen. Ik vroeg me af of ze het ding bij de oogst ook gebruiken?

Maar goed, de rust is weergekeerd op de camping. Morgen gaan we voor de laatste stop naar de VS; naar het pittoreske(?) Lynden en daarna zondag door naar Vancouver. Daar hebben we om 17h45 het vliegtuig en zit het er weer op. Morgen nog een epiloogje.