Dag 1 Seattle

Gisteren vlogen wij van Amsterdam naar Seattle (seatac). Zoals de meesten van jullie wel weten heb ik, Chrissy, een beetje vliegangst ontwikkeld en zag ik dus ook erg op tegen de reis. 

Tijdens het vooraf inchecken van onze tickets was er al iets bijzonders met de mijne aan de hand, ik kon niet vooraf online inchecken en moest mij op Schiphol melden aan een balie. Zo gezegd zo gedaan, aan de balie bleek er weinig aan de hand en kreeg ik snel een boardingpass mee. Na alle uitgebreide controles op Schiphol, werd ik vlak voor het instappen apart genomen voor een uitgebreid onderzoek. Zweet brak wel even uit, ik heb toch niets misdaan? Giechelend zei ik tegen de drug-controle-mevrouw dat ze wellicht veel paardenzooi zou gaan vinden en dat als ze Eekie (mijn oude knuffel, waar geen vorm meer inzit) wilde gaan onderzoeken ik hem wel even voorizchtig neer wilde leggen... Gelukkig kon ze er om lachen.

Nadat alles met een soort watje was afgenomen was ik nu officieel drugloos en mochten we wel als eerste instappen. 

De vlucht was, moet ik zeggen, echt prima. Het wonderpilletje van de dok deed inderdaad wonderen en ik kon slapen en had een rare soort achteloosheid over me heen. Paul daarintegen heeft maar weinig kunnen slapen. Misschien toch ook maar een pilletje volgende keer... 

Na iets meer dan 9 uur, we hadden meewind, zagen wij de prachtige Mount st. Helens opdoemen en kwamen we neer op Seatac airport. Omdat er een vliegtuig met een kapotte band bij onze gate stond moesten we ellenlang wachten voordat we uit konden stappen. Welja...we zaten toch al lang genoeg in die kist die ik inmiddels wel kon waarderen. 

Na eindeloze controles en gedoe over ESTA formulieren later stonden we eindelijk in de openlucht!! Yeah!! en nu?

Waar moeten we heen, waar kunnen  we een taxi vinden, waar is het hotel? Ik besloot een heuse echte big momma aan te spreken. "Girllfriend where you from?" en gelijk een leuk gesprek te pakken. Kon er zo een zijn van op TV  die dame, geweldig. Een lijst aan leuke restaurantjes in een aantal steden aan de westkust verder vonden we een taxi die ons voor 15 dollar wel naar ons hotel wilde rijden. Bleek het hotel 1 km verderop te liggen, lesson learned dus. 

Hotel is schabby, beetje motel achtig...balende, scheldende hostess achter de receptie...duidelijk niet haar dag. Maar de douche was prima. We hadden nog even te overbruggen, het was rond 15.00 uur in de middag hoewel het voor ons al bedtijd leek. 

Op advies van de scheldende hostess besloten we de trein te pakken naar Seattle downtown en naar de pier te gaan. Moest goed eten zijn en lekker aan het water. We namen de trein, pokke-end nog, en stapten uit midden in een druk centrum van Seattle. Echt Amerikaans, veel dikke bakken, verslaafden en levendigheid. 

De pier leek in eerste instantie onvindbaar. Paul dacht dat hij wel wist waar het was, maar de stappenteller liep op en nog geen pier. Uiteindelijk maar gevraagd en zo kwamen we bij een soort attratiepark achtig gedoe met een enorm reuzenrad. Eten was er, allemaal crab restaurants, maar zag er niet uit. Omdat we er toch waren, en ik omkwam van de honger, bestelden we een cola, Budlight en calamari. Die Bud light was niets voor Paul, leek op 0,0 bier en was waterachtig. Niet best. Snel weer weg en gezocht naar een degelijk restaurantje. 

Bij gebrek aan beter, en met overvloed aan moeheid en honger, neergestreken bij een Irisch pub die zich voordeed als grill restaurant. Tja... even gegoogled wat "Chowder" precies inhield en Paul waagde de gok. Van grill overigens weinig, meer typisch amerikaanse vette burgers etc. Nouja we waren er klaar mee. Buikje vol en weer de trein terug genomen naar het hotel. 

Paul kon niet meer, inmiddels meer dan 24 uur op. Ons voornemen om de dag te rekken tot een normale tijd was dus ook mislukt. Om 20.00 lokale tijd lagen wij in bed te ronken als  2 beren in de winterslaap. 

En dat blijkt. Het is nu bijna 07.00 uur lokale tijd hier en wij zijn al naar de supermakt geweest en ik heb dit bericht getypt. Voor jullie die mij kennen klopt er iets niet. Vanavond dus weer een poging tot een normaal ritme!

Vandaag gaan wij de camper ophalen (jeej) in Everett, das nog een pokke end weg. We hebben een afspraak om 13.00 dus daarna rijden maar richting CANADA!!