Dag 5: Telegraph cove, bultruggen
Door Paul & Chrissy - 18-06-2018 02:01Na een lekker ontbijt in het zonnetje afscheid genomen van onze Amerikaanse buren. Facebook uitgewisseld om elkaar zo op de hoogte te houden van onze reizen.
Kort eindje (uurtje) rijden naar Telegraph cove. Het is een mooi
ritje, langs highway 19 (beren spotten wederom mislukt) en door
kleine weggetjes naar beneden. Onderweg zagen we een drietal herten
op een oude spoorwegovergang. We stopten en hebben elkaar een
minuut of 10 in de ogen gekeken, zij nog meer verbaasd dan
wij.
Na een tijdje reden we het pitoreske Telegraph cove binnen. Houten
huisjes in allerlei kleuren en een mooi haventje. We konden gelijk
doorrijden naar onze campground om de RV te droppen. Via een
grindweg welke steil omhoog liep reden we midden het bos in. Tussen
die bomen lag onze campground, heel bijzonder. Camper neergezet,
welke wat inparkeerkunsten van Paul vergden, en naar beneden
gelopen om op tijd bij de boot aan te komen. Dit was een
wandelingetje wat je niet in het donker moest doen, was vrij
verlaten en het rook naar beer.
Bij Stubbs kregen we een security check door captain Bob, een oud
marinier die zelfs opleidingen gaf, wij voelden ons veilig. Voor
het eerst dat we hier echte toeristen zagen, zelfs europeanen. Een
dikke duitser stond achter me in de rij en was me met zijn buik
vooruit aan het duwen. Ik ging niet snel genoeg denk ik. Zelfs een
geergerde blik van mij hielp niet, dan zei hij sorry en duwde
lekker door. Verschrikkelijk.
De haven nog niet uit en de Dalls porpoises (een soort ubersnelle
en grote bruinvis) zwommen om de boot. We keken naar de eagles en
hun nestjes en tuurden in de verte voor een walvis. Helaas was het
te vroeg in het seizoen voor orca’s, de noordelijke groep die de
zomer daar blijft eet alleen zalm…en volgen dus ook de zalmmigratie
vanuit Alaska. Ze verwachten deze Northern Residents rond juli,
helaas. Er is wel een andere groep Orca’s altijd aanwezig, de
transients of Bigg’s hoe ze ze hier noemen. Deze orca’s eten
zeehondjes en ander vlees, maar zijn moeilijker te volgen omdat zij
weinig sonargeluid maken (de zeehonden kunnen dit horen). Kansen op
Biggs zijn kleiner omdat er veel meer zeehonden lager op het eiland
zitten en daar dus ook deze orca’s zijn.
Na een tijdje varen kwamen we op een raar stuk zee. Het was een
prachtige dag, strakblauw en weinig wind, maar extreme stromingen
doordat de eb- en vloedhoogtes op de een of andere manier meer
uiteen lagen. De zee kolkte bijna en plots hoorden wij een grote
“pfffff”, als een enorme zucht, en een explosie van nevelig water
was zichtbaar. Humpbacks! Een tweetal en in de verte nog een paar.
Het was een moeder met een jong, waarschijnlijk gemigreerd vanaf
Hawaii om in deze rijke wateren hun buikje te vullen. Kort daarna
leken ze weg, captain Bob deed de motor van de boot weer aan om
verder te varen maar deed hem direct weer uit. Een meter of 10
vanaf de boot waren er nu 4! Ze doken onder de boot door en we
zagen zo nu en dan die enorme staart boven water komen als ze een
diepere duik namen. Ze waren zo dichtbij dat we zelfs de knobbels
op hun rug, vandaag de naam bultrug, konden zien.
Er zijn hier strenge regels wat betreft het omgaan met de walvissen
en andere dieren in het water. Zo mag je niet te dichtbij komen en
moet je na bepaalde tijd ook weer weggaan. We voeren terug richting
de haven, soms zwom er een zeehond voorbij.
‘Even snel’ dat steile weggetje opgelopen en wat gedronken bij de
camper. Ik had op een bordje zien staan dat er bij het bekende
restaurantje “killer whale cafe” vanavond een BBQ met verse zalm
was en daar had ik wel trek in.
We liepen terug, dit keer weer naar beneden en ze hadden nog een
vrij plekje. Onze ADHD serveerster gaf ons een couponnetje en dan
konden we het zelf halen bij de BBQmeneer. Ik ging voor de zalm
uiteraard, Paul voor de ‘ ribs’. Hij heeft wat slechte ervaringen
met zalm in Nederland. Nou ik kan je vertellen dat wij Nederlanders
of de verkeerde vis voor zalm aanzien of iet anders verkeerd doen
want deze vis was fenomenaal! Ik kan het moeilijk omschrijven maar
hij was perfect klaargemaakt sappig maar niet rood, het leek niet
eens op zalm hoe wij hem kennen. En ik ben een zalmliefhebber, moet
je nagaan. Ook Paul zn ribbetjes waren super, dus met een gevuld
buikje weer omhoog (ouch). Zelfs wederom een otter op de drijvende
vlonders gezien. Ik heb wat met otters denk ik.
Er kwamen verschillende eekhoorntjes bij ons op bezoek
(omgedoopt tot Tim en Sandy) maar onze luide amerikaanse/canadese
buren waren zo luidruchtig dat het daar wel bij bleef. Ik wilde
slapen, was moe van alle indrukken en heuveltje op heuveltje af en
Paul deed een poging om een filmpje te kijken in bed. Hij heeft
ongeveer alleen het intro kunnen zien en daarna was hij ook
uitgeteld.
Morgen weg uit het noorden en richting Campbell river, weer een
aardig ritje voor de boeg en weer volle moed beren
spotten.