Dag 6: Campbell River, Elk falls

Ik sliep uit, had het blijkbaar nodig en kwam rond half 9 het bed uit. Normaal gesproken een normale tijd, maar hier hebben we een ander ritme. We aten onder de bomen en werden aangevlogen door de muggen. 

We gingen rond 10.00 uur de weg op. Eerst even tanken, door de bergen rijden zuipt benzine. Aan de receptioniste gevraagd wat het dichtstbijzijnde tankstation is en dat was zeker 15 tot 20 minuten naar het noorden rijden. Je moet hier niet met een lege tank komen te staan. Benzine is hier in het noorden nog een stuk duurder, als het al niet duur genoeg was. Voor 100 Canadese dollars kwamen we een halve tank verder.

Ik kan nu een heel stuk typen over de terugweg, maar dat heeft weinig zin aangezien ik ¾ van de route heb geslapen. Volgens Paul was het mooi, weinig verkeer uiteraard. Wat fietsers (? Wat bezielt die mensen midden in de bergen zonder een dorp of wat dan ook onderweg) en wat arabisch uitziende motorrijders (?). 

Stop voor boodschappen bij Campbell river. Dezelfde wall-mart van aantal dagen geleden.  Van de gelegenheid gebruik gemaakt om via watsapp video te bellen onze ouders te contacten. Gek om in zo’n andere wereld te zijn.

We besloten door te rijden naar de door Paul uitgezochte campground. Onderweg kwamen we langs de zusterorganisatie van Stubbs. Volgens de dames van Stubbs worden er hier momenteel wel meer orca’s gezien, wel de onvoorspelbare zoogdieretende Biggs, dus we besloten voor morgen nog een tripje te doen. YOLO. Op het sightingsbord zagen we dat er inderdaad deze week meerdere gezien zijn, maar soms wel soms niet. Afwachten dus. 

15 minuten later kwamen we aan bij de campground. Wat een trieste plek. RV’s op elkaar gestapeld, bomvol. Paul keek me twijfelend aan, gaan we dit doen? Bordje gaf aan ‘no vacancy’ en op de receptie stond een groot bord met daarop ‘closed’. Voordat we de RV weer in wilden stappen stopte er een auto naast ons, een tandloze dame van een jaar of 80-scheindood, vertelde ons dat ze echt geen plek meer had. Gisteravond had ze er nog een, maar die is voor een aantal dagen vergeven. De wietgeuren kwamen je tegemoet. Opgelucht stapten we weer in de auto. 

Oke, google, RV park en zoeken maar. Thunderbird RV park, klinkt goed. Weer stuk terug gereden en we kwamen aan bij een even trieste bedoening. Dit gingen we niet eens doen. Hadden we toch moeten reserveren, is het zo druk dat zelfs deze campsites bomvol zitten? Wie wil hier vrijwillig verblijven?

Oke, google, ik herinnerde me een bord met BC Parc (zelfde kaliber als miracle beach) erop weer een stuk terug. We reden weer langs de Wall-mart en nog geen 10 minuten later stonden we voor een houten bord met daarop ‘ BC Parc Elk falls’ . Op hoop van zegen. 

Nou brak mn spreekwoordelijke klomp ik denk een stuk of 3 keer. Zo dichtbij Campbell River ligt een prachtig natuurpark, bos beekjes en alles wat we gewend zijn so far. ALLEMAAL PLEKKEN LEEG! Je kon ons opvegen, hoe kan dit? Hoe kan het zijn dat al die mensen die stomme emotieloze asfalt plekken willen en niet dit? Bordjes met ‘caution bears’ gedateerd vandaag kwamen ons tegemoet en we werden blij. We kozen een plek naast een kabbelend beekje en staken de BBQ aan. Het kwam toch wel goed.  

Er was geen receptie, dus was wachten op mensen van het park die langs zouden komen. Twee dames in een golfkarretje in rangersuits kwamen niet lang daarna. Namen onze naam op en konden alleen cash betalen. Shit, cash was op. Dichtstbijzijnde tankstation was 20 minuten verderop. Ik vroeg ze naar de beren en inderdaad vanmorgen was er op ons stukje een beer gezien. Een man die zn hond uitliet had hem gespot. Spannend. 

Paul ging met de RV proberen ergens te pinnen, terwijl ik de BBQ in de gaten hield. 

We aten de beste steak ever op onze eigen BBQ en een salade ernaast. Samen speelden we een spelletje qwixx, Paul won alle keren. De avond viel en we besloten een stukje over de campground te gaan wandelen. Allemaal mooie wandelroutes door het bos en we waren onze campsite nog niet af of een baby elk keek ons in de ogen. Super dichtbij! Ze at wat blaadjes van de bomen af en wij liepen langzaam verder. Op een gegeven moment werd het zo donker dat we besloten terug te gaan, moet wel veilig blijven. 

Alles was pikkedonker toen we naar bed gingen, alle ramen open want het was zo warm geweest en met het geluid van het kabbelende riviertje naast ons vielen we in slaap.