Dag 30 - Los Angeles - naar huis

De laatste dag van onze bijzondere reis is aangebroken. We halen voor de laatste keer ontbijt bij de Ralph's, ontbijten op het terras van onze hotelkamer en pakken de laatste spullen in. Het past allemaal maar net maar het lukt om alles in de koffers te krijgen. De laatste spullen die we mee hebben genomen uit de camper blijven achter op de hotelkamer. 

Rond kwart voor 11 verzamelen we allemaal in de lobby en voor de laatste keer stappen we in de huurauto's op weg naar het vliegveld. We leveren onze auto in bij Alamo, maken de laatste foto's (de meiden willen zo'n auto in Nederland ook wel) en wachten op de familie Schrijvers die onderweg nog even moesten tanken. Als we compleet zijn, stappen we in de shuttlebus van Alamo om naar het vliegveld te gaan. Onze Alama shuttle chauffeur maakt er een hilarische rit van. Met zijn raps en grappige commentaren op plekken langs de route naar terminal B maakt hij van onze laatste busrit in Los Angeles een vrolijke rit. 

We zijn ruim op tijd voor onze vlucht naar Parijs. Het afgeven van de koffers en de security checks gaan van een leien dakje en voor we het weten zijn we door de douane. We lunchen met elkaar nog op het vliegveld, kopen nog wat lekkers voor onderweg en voor we het weten zitten we in het vliegtuig naar Parijs. En wat voor vliegtuig..een A380. Daar worden Roel en Dave dan wel weer blij van. Is toch een kleine pleister op de wond dat we niet rechtstreeks vliegen. Dave heeft al gezien dat er 3 buitenboordcamera's zijn waar je tijdens het vliegen op mee kunt kijken. Leuk...als je van vliegen houdt. Ik ben er niet zo'n fan van. Maar ik moet zeggen het was een prima vlucht! 

Bij aankomst in Parijs worden we verwelkomd door 2 blusvoertuigen met zwaailichten en de slang op ons vliegtuig gericht. Omdat we helemaal achterin het vliegtuig zitten, kunnen we ze goed zien. Word ik dan weer niet zo blij van. Je denkt toch dat er iets mis is met het toestel. Er wordt een motor bekeken en niet lang daarna rijden de blusvoertuigen weer weg. We zullen nooit weten wat het was maar dat ik blij was dat ik het vliegtuig uit was mag duidelijk zijn. 

Wij hebben (meer dan) genoeg overstaptijd maar voor de familie Schrijvers is het best krap aan. Als we bij de douane aankomen, staan er behoorlijke rijen en snel gaat het ook niet. Michal regelt dat ze via een snellere rij mogen en wij sluiten aan in de "gewone" rij. Hier eindigt dan ook onze vakantie samen. Raar om op deze manier 4 weken samen reizen af te sluiten. Als we ook door de douane zijn, gaan we snel op zoek naar de gate waar de familie Schrijvers is. Doordat ze vertraging hebben, staan ze nog in de rij om te boarden en kunnen we nog zwaaien als ze het vliegtuig in gaan. Dat is toch weer iets fijner dan afscheid nemen in de rij bij de douane.

Dave probeert nog of we ook op dezelfde vlucht mee kunnen. Er zijn toch nog 6 plaatsen. Dat zou mooi zijn, hoeven we niet zo lang te wachten. Maar helaas.. onze bagage zit niet in het vliegtuig dus wij ook niet. Ik heb nog geprobeerd of ik iets kan tekenen waarbij ik verklaar dat onze bagage later komt maar ook dat mag niet. Regels zijn regels helaas. Er gaat ook nog een vlucht om half 3. De volgende poging van Dave om mee te kunnen. Maar hier staan zelfs al mensen op de wachtlijst. Dat gokken we niet en we besluiten om tot de oorspronkelijke vlucht van 16.50 uur te wachten. We hangen wat op de stoelen, slapen op een bankje of zelfs op de grond, eten en drinken wat en zien de vertrektijd van onze vlucht opschuiven. Uiteindelijk vertrekken we om 17.50 uur en komen we rond 19 uur op Schiphol aan. We zien Sandra en Rico al bij de uitgang klaar staan om Stefan en ons te verwelkomen. Ze hebben hem gemist. We hebben de koffers snel (en allemaal). We halen de auto bij King Parking op en uiteindelijk zijn we om half 9 thuis. 

Door de geannuleerde vlucht, het lange wachten in Parijs en de vertraagde vlucht vergeet je bijna hoe mooie reis we hebben gehad. Maar wat hebben we weer met elkaar genoten dit jaar! We hebben zoveel moois gezien, bijzondere natuur waarbij Yellowstone deze reis onze favoriet is, prachtige steden met toch Vancouver met stip op 1 maar nog zoveel meer. Vooral Roel en Dave hebben de meeste voorbereidingen gedaan, het uitzoeken van de camper, campings, de route, bezienswaardigheden etc. en nu alles achter de rug is, kunnen we zeggen dat ze het top hebben gedaan! 

We zijn nog lang niet uitgekeken in Amerika dus het is vast niet de laatste keer dat we geweest zijn. Stiekem zijn er plannen gemaakt om, later als we groot zijn en de kinderen niet meer meegaan, in Amerika of Canada campers van A naar B te brengen en op deze manier vakantie te vieren en nog meer van het land te zien. Maar of onze kinderen het daar mee eens zijn...die willen vast mee :).

Inmiddels zijn we al weer een week thuis en beginnen we weer een beetje in het ritme van thuis te komen. Ik heb de afgelopen dagen vaak gehoord dat jullie genoten hebben van onze reisverslagen. Wij vinden het leuk dat jullie het hebben gelezen en zo een beetje met ons zijn meegereisd. Bedankt daarvoor! Wellicht tot een volgende keer!