De Camper ophalen, 17 juli (dag 2)

De nachtrust viel wat tegen. Alleen Vincent heeft behoorlijk wat uurtjes gepakt. Line en Bente zijn wat aan het spoken geweest, maar na ze “ streng” toe te hebben gesproken hebben ze rond 3.30 uur de slaap weer gevat. Bij mij ging dit niet zo gemakkelijk. Het hoofd was alweer vol en malende. Om half vijf ben ik dan toch maar opgestaan om een verslag te schrijven op de site van Tioga. Dan is iedereen thuis ook weer op de hoogte. Om 6 uur zitten we met z’n allen aan het ontbijt wat ons meer dan goed smaakt.  Het weer is bewolkt en de voorspellingen beloven niet veel goeds. 

Vincent bestelt voor het eerst van zijn leven een Uber die even voor 7 uur voor de deur staat. Een jonge man met een gangster-achtig uiterlijk doet de deuren voor ons open. Het is wat krap met alle koffers maar met een paar koffers op schoot is het ons toch gelukt.  De chauffeur blijkt erg aardig en zorgvuldig. Zo zie je maar hoe je jezelf kunt vergissen in een uiterlijk.

Om kwart over 7 zijn we bij Roadbear waar de medewerkers ook de slaap nog uit de ogen wrijven en zich voorbereiden op een drukke dag. We wachten nog even want het kantoorpersoneel is er nog niet. Een typische Amerikaan rijdt alvast een joekel van een camper voor met niet 1 maar 2 slide-outs. Wow, moeten we hier mee gaan rijden?? Binnen  in het kantoor vinden we de hoek met achtergelaten spullen en we shoppen al wat. Na de papieren rompslomp, een grondige controle en uitleg ruimen we ter plaatse de camper in. Wel zo gemakkelijk nu het nog niet zo heel druk is. Er blijken nog 2 stapelbedden aanwezig waar de meiden heel goed inpassen. Heel fijn want dat scheelt dagelijks een hoop gedoe met opmaken. Om 10.30 uur gaan we op weg naar Boulder.  Hier zoeken we de AAA (ANWB) en scoren kaarten en informatie. We lunchen laat bij Zoes Kitchen. Voor mij een nieuw maar heel goed concept dus ik hoop dat we deze meer tegen gaan komen.

Inmiddels schijnt de zon volop en zal het rond de 30 graden zijn. Bij de Safeway kijken we onze ogen uit. Ik probeer het thuis opgestelde  boodschappenbriefje te volgen maar uiteindelijk geef ik het op. Een dikke kar vol boodschappen zal ons echt wel door de komende dagen heen slepen. Dan gaan we toch echt op weg naar Rocky Mountains National Park waar onze camping ligt Moraine Campground. Onderweg zien we een typisch Amerikaans landschap en de weg slingert steeds verder de bergen in. We zien een wijds bergachtig landschap, eigenlijk een beetje zo als de Alpen maar dan in de breedte uitgerekt. Veel wijdser. Het doet me ook denken aan de Flinstones. Om een uur of 4 zijn we op onze bestemming. We installeren ons en trekken snel de stoeltjes en de biertjes uit de camper. Helaas mogen we geen vuurtje stoken i.v.m. gevaar voor bosbranden.  Het eten dus maar in de koekenpan klaar gemaakt. Line is verantwoordelijk voor de maaltijd van vanavond. Een recept naar “grote Line” uit Noorwegen. Polser med lumper ofwel knakworstjes in een wrap met mosterd, ketchup en/of mayonaise. In de Safeway hebben we niet helemaal goed opgelet. De salade blijkt te bestaan uit Palmkool (familie van de boerenkool) en snijbiet. Samen met komkommer en een lekkere dressing moeten we even goed kauwen maar het is wel goed voor de darmen. Eigenlijk willen we de generator even laten draaien om koffie te zetten en wat essentiele zaken op te laden maar het is zo rustig dat we dit niet durven. Koffie maar met de hand gezet. Even behelpen maar goed te doen.

Plotseling zien we een hertje verschijnen op de heuvel naast onze campingplaats. In het geheel niet onder de indruk van alle kampeermiddelen en mensen graast ze gewoon rustig door totdat een enthousiast jongetje met camera echt te dichtbij komt. Met grote sprongen vlucht ze richting vallei aan de andere kant van de camping.

Vanavond is er een presentatie van de Ranger in het amfitheater. Deze begint om 21 uur. Ik vraag me af of ik deze kan halen met de jetlag in de benen en na afloop van een drukke, warme dag. We gaan toch. Wanneer we vertrekken wordt ons pad gekruist door een wapitihert en 2 kleine Bambi’s. De kleintjes springen om moeder heen en spelen met elkaar. Geweldig om te zien. Onderweg roept Vin in een keer dat ik op een slang heb gestaan. Ik kijk om en zie een klein slangetje zich razendsnel ontrollen en dekking zoeken onder de eerste beste steen in de buurt. Hmmm, ben benieuwd waarop  ik heb gestaan…Wanneer ik de Ranger zie vraag ik het direct. Ze stelt me gerust met de mededeling dat in dit gebied geen giftige slangen voorkomen. Ze  vertelt haar toehoorders van vanavond over de dilemma’s van het natuurpark. De toegankelijkheid vs milieu en natuurbehoud. De smog die van elders de bergen binnendrijft en er blijft hangen. De bomen die door Pine Beetles worden opgegeten. Veroorzaakt door droogte. Normaal gesproken beschermen de bomen zichzelf door de kevers d.m.v. een sapstraal uit de stam te werken, maar door de droogte is de stroom te zwak om dit te laten lukken. Verder betrekt ze vooral de kinderen in haar betoog en het is bijzonder om te zien hoe welbespraakt veel van de kinderen van rond de 10 jaar hier al zijn.  Ze zijn bijna volledig aan het debatteren over de voors en tegens van vrije toegankelijkheid van de mooiste plekken in het park. We kunnen het niet helpen maar dommelen af en toe in waarop het hoofd met een schokje naar voren gaat en we weer wakker worden. Els is tot op het bot koud en Bente leunt met zware oogleden tegen papa aan. We zijn blij wanneer de presentatie ten einde is en we naar bed kunnen….