Via de Badlands naar Buffalo 21 juli (dag 6)

Het is inmiddels 22 juli en tijdens ons zondagmorgen ontbijt luisteren we naar Radio 1. Ook op de KOA camping in Buffalo hebben we prima wifi. Tour de France hoort zo bij de vakantie….Verder volgen we Max Verstappen. De wind waait flink zodat we iets later zullen vertrekken vandaag. Nog 265 Miles naar de Old Faithful in Yellowstone. We zijn dus halverwege. 

Gisteren zijn we ook wat later vertrokken mede veroorzaakt door de beschikbare wifi. De verhalen gepost en contact met thuisblijvers. We rijden weer naar Badlands en volgen de Badlandloop, de 240 die aan het einde overgaat in een zogenaamde dirtroad ofwel onverhard. Voor het zover is maken we een haakse bocht naar rechts, maar laat ik even bij het begin beginnen. De Badlandloop is fantastisch mooi. Scherpe pieken en door erosie ingesleten tafels van een soort zandsteen in roze en grijs glijden voorbij. Moeilijk om de diepte en het intense van deze taferelen vast te leggen. Wanneer je naar de rand loopt houd je automatisch de adem in en voel je de grootsheid van deze natuurlijke kunst. Het brein kan deze prikkels maar nauwelijks verwerken. Wat je ook registreert is dat dit mooie landschap onvergeeflijk is. Nooit onvoorbereid betreden, waarbij mijn gedachten gaan naar periodes van de trek westwaardes door de Europeanen enkele eeuwen geleden. Hoe hebben zij dit gedaan met paard en wagen? Hoe hebben de Indianen hier leren leven, maar ook de huidige bewoners van bijvoorbeeld Interior moeten over een bepaalde hardheid beschikken om hier te kunnen leven. Onderweg treffen we op de rotsen enkele geit-achtigen aan met jongen. Ik weet eigenlijk niet wat voor een dieren dit zijn. Er komen bighornsheep voor in deze omgeving maar ik kan de hoorns niet zo goed zien. Terwijl we hier naar kijken passeren we een camper met een Nederlands nummerbord. Vincent doet het raam op en roept hard: Goedemorgen! De dames schieten in de lach en groeten hartelijk terug. 

Nadat we de haakse bocht hebben genomen komen we bij Wall en draaien daar de HW 90 op richting Rapid City en verder westwaarts. Het landschap is mooi maar in zijn uitgestrektheid slaapverwekkend. Om beurten slapen we in om opgeschrikt te worden door iemand die roept: HERT. Deze zien we hier in grote aantallen.  Rond een uur of half 5 zijn we bij onze camping in Buffalo. Deze is nog netter dan de vorige met als enige nadeel dat kinderen onder de 18 (ja je leest het goed) niet zonder ouders in het zwembad mogen. Line en Bente worden weggestuurd wanneer een moeder en haar kinderen het zwembad verlaten. We maken het goed door met z’n allen even lol te hebben. Het is werkelijk heerlijk hier. 

Niet alleen wordt dit verslag nu getypt maar bereiden we ook ons bezoek aan Yellowstone voor. Dat valt niet helemaal mee maar ik denk dat we ons maar laten leiden door de omgeving…. Vandaag gaat de reis eerst naar Greybull waar onze volgende KOA camping wacht. We wachten even tot de wind wat verder gaat liggen voordat we ons met de lange camper de weg op wagen. 

Ik hoop in Greybull nog wel wifi te hebben maar daarna zijn we een aantal dagen van de radar verdwenen en komen pas weer tevoorschijn ten Noorden van Yellowstone, op weg naar Canada.