Greybull to Yellowstone 23 juli (dag 8)

Door Familie Bosman - 26-07-2018 05:45

De eerste week zit erop. Wat een indrukken! We zijn nu geacclimatiseerd en weten hoe alles reilt en zeilt in de camper. Alleen het zonnescherm blijft lastig. Christel stuurt ons filmpjes uit de tuin in Nederland. Fijn dat ze voor ons de plantjes verzorgt en de boel in de gaten houdt. 

We gaan op weg naar Yellowstone. Hier heb ik zo lang op gewacht! Een droom die uitkomt. De weg (14) voert ons door de Big Horn Mountains. Stijgen en dalen in een rap tempo. Cowboy country! Als kers op de taart rijden we Cody binnen. Hoewel erg toeristisch druipt het Cowboyleven ervan af. We passeren hotel Irma, gesticht door Buffalo Bill, wiens normale naam Cody is. Voor de deur zie je nog de palen waaraan de paarden werden gebonden zodat de berijder een hartversterking kon nuttigen of een rivaal neerknallen, net wat je wilt.  Aan het einde van het stadje zien we het Rodeo stadion en met pijn in het hart zie ik deze uit mijn ooghoeken verdwijnen. Een rodeo zit er helaas niet in voor ons. Gelukkig is er voldoende om naar uit te zien. De bergen worden ruiger en we stijgen via een slingerende bergweg. Rond het middaguur rijden we het walhalla van natuurverschijnselen in. Hoe gaan we rijden? Wat gaan we zien? De keuze is te groot. Ik voel me net een klein meisje in een heel grote speelgoedwinkel. We passeren als eerste Yellowstone Lake. Dat kan ook bijna niet anders want dit is erg groot. Er wordt geadviseerd hier niet in te zwemmen omdat het maar 5 graden is. Tja…Line en Bente moet je dat niet zeggen natuurlijk. Hup, Bikini’s aan en de plomp in. Stoer hoor, maar ik heb ook mijn tenen erin gestoken en denk dat het hier veel warmer is. Als eerste doen we een visitorcentre aan en een General Store (Fishingbridge). Dat laatste levert Bente een mooi mes op en de rest van de familie leuke shirts, truien of petjes. In het visitorcentre vertelt een heel enthousiaste Ranger over het wild en waar te vinden. Gelukkig vertelt hij ook hoe te handelen wanneer het fout dreigt te gaan. Bij eerste gelegenheid halen we direct de bearspray uit het folie zodat deze wat meer gebruiksklaar is. Moose gaan we niet zien, deze komen aan de andere kant van het park voor waar wij eigenlijk niet komen. Bizons en Elk wel. Beren zijn overal maar houden zich in deze tijd van het jaar vooral bezig met het zoeken van bessen en het uitgraven van de voorraad van de eekhoorns. Het is vrij warm overdag en dan zijn ze minder actief. 

We vervolgen onze weg richting Canyon Village en komen direct oog in oog te staan met een aantal Bizons. Tjonge, dat is snel! Alle auto’s stoppen en een geklik aan foto apparatuur is bijna hoorbaar. Vervolgens passeren we de Mud Vulcanos. We parkeren en maken een klein rondje langs blubbende, rokende en vooral stinkende modderpoelen. Het ziet er erg bijzonder uit en het is ook behoorlijk warm en klam. Mijn neus doet het niet zo goed dus ik heb niet veel last van de lucht, in tegenstelling tot de kinderen die zich heel even geen raad weten van de stank. Er is een korte loop om te lopen en een lange. We nemen de korte want er is nog zo veel te zien….. Kort voor Canyon Village is er een afslag naar watervallen. Deze slaan we nu over maar willen we een van de komende dagen nog wel doen!  We volgen de Loop verder naar Norris en bezoeken daar Geyser Basin met de Steamboat Geyser en een heel mooi landschap met geiserbronnen erin met het blauwste water dat ik ooit heb gezien. En door! Via Madison rijden we naar de Grand Prismatic Spring, Yeaahhhh daar wil ik heen!! Helaas staat er een flinke file dus we rijden door en bewaren deze bijzonderheid voor een van de volgende dagen. Dan naar de Old Faithful. Daar kunnen we wel terecht. Het is inmiddels 6 uur en The Old one heeft net zijn kunstje vertoond dus moeten we 70 - 90 minuten wachten. We doden de tijd in de Lodge en zoeken daarna een mooi plekje. De spanning stijgt en het wordt steeds drukker om ons heen. Eerst begint er een kleine bron links achter de Old Faithful. Het roken en puffen van die ouwe neemt steeds meer toe. Alsof hij even de adem inhoudt en dan een flinke portie stoom naar buiten drijft. Links van ons, ongeveer 100 meter verder (Lone Star) zien we inmiddels een bron boven de bomen uitspuiten. Poe hee, hadden we daar niet moeten zijn? Links achter gaat het ook flink tekeer en dan komt die ouwe een beetje tot leven, hortend en stotend alsof hij weet dat hij een publiek heeft. Hij houdt ons voor de gek en speelt met ons geduld maar dan eindelijk barst hij los! Het is niet voor niets geweest….Voldaan keren we terug naar de caravan om het laatste stuk naar de camping  (Grant Village)af te leggen. Het is inmiddels half 9 wanneer we daar aankomen. We knallen een paar hamburgers op de BBQ en eten snel en daarna naar bed dromen van al het moois dat we nog kunnen gaan zien.

Reacties

Jan smit 26-07-2018 09:15 {{button-53505}}

Wat een bezienswaardigheden laten jullie de revue passeren. Geweldig wat een ervaring. En ook de complimenten voor het neerzetten van het verhaal. Lennie kan wel zeker een boek gaan schrijven. Ik lees het verslag ook als zodanig.

Veel plezier verder en alle goeds.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan