Townsend-Glacier National Park 26 juli (dag 11)

De KOA camping waar we staan is een beetje saai. Een groot gravelveld met daarop veel seizoenplaatsen. Waar we dachten dat de camping direct aan het meer zou zijn valt dit erg tegen. We kunnen het meer wel zien maar het is toch nog wel een eindje lopen. Natuurlijk willen de meiden zwemmen maar de dame aan de receptie is niet helder of dit nu wel of niet vertrouwd is ivm algvorming. Dan doen we het maar niet. Het sanitair is echt heel netjes en schoon, dat dan weer wel! We hebben goede wifi dus werken onze informatie met thuis bij. 

De nacht is benauwd en voorzien van muggen op oorlogspad. Het is mij die ze zoeken! Tijdens de vakantie maakt zo’n nachtje niet uit. Voel je niets van en onderweg heb je toch tijd om de slaap wat in te halen. We staan rustig op en rond 10 uur vertrekken we richting Helena. Ik rijd! Gaat boven verwachting goed, hoewel er veel speling op het stuur zit en je continu moet corrigeren. In Helena zoeken we de Walmart en daarnaast gaan we op jacht naar en iPad voor Bente. Ze heeft deze nodig voor school en Montana is de goedkoopste plek ter wereld om een Apple product te kopen. Dit komt omdat er geen salestax wordt geheven. Helaas, niet gevonden wat we zochten dus dan maar op ander plek. Helena beschikt ook niet over een Apple store, vandaar. We rijden verder door Montana en zien mega boerderijen en stallen. Montana, de graanschuur van de wereld? Piet herinnert zich dat de beste bloem hier vandaan komt. Gedurende de middag raakt de lucht steeds verder bewolkt en valt er regen. Niet lang want snel na een bui schijnt de zon alweer lekker. Het is niet koud. In Augusta, een rodeo dorpje tanken we en bij een schilderachtig cowboy plekje eten we een ijsje en halen we koffie. De sfeer is echt Amerikaans, alsof de tijd vanaf de jaren 50/60 heeft stil gestaan. We vervolgen onze weg waarbij Vincent Willy Nelson als onze vaste muzikale ondersteuning heeft ingesteld. On the Road again en ander repertoire zorgen ervoor dat beeld en geluid met elkaar in harmonie zijn. Dat geeft rust in de ziel en het hoofd. 

Het laatste stukje volgen we de spoorlijn en zien treinen in vele vormen. De enige overeenkomst is dat ze allemaal heel erg lang zijn. Containers worden twee hoog vervoerd. We hebben ook al de romp van een vliegtuig op een treinstel gezien. De spoorlijn is eind 19e eeuw aangelegd ivm de olie industrie net over de grens met Canada. Zo is een ruig gebied ontsloten.

Eind van de middag komen we bij Meadow Glacier Campground. Een klein, zeshoekig gebouwtje met puntdak vormt de receptie, daarachter ligt een enorm grasveld in 2-en gedeeld door standplaatsen. Deze wekken de indruk van een groot busstation ivm de imposante campers en caravans. Wij hebben een plekje gekregen in het bos. Achteruit inparkeren en we staan gelijk recht. Een doorgezaagd vat met een doorsnede van meer dan een meter vormt onze firepit. Lastig BBQ-en maar het regent dus daar hoeven we ons hoofd niet over te breken. We eten binnen en hebben veel lol voordat we gaan slapen. Bente wint alweer met mens-erger-je niet, maar ik ben een goede tweede.