Nog een hele dag LA

Toen we vanmorgen opstonden, stond Dilip, het hondje van Holly voor onze deur te blaffen. Hij wilde er graag in. Dat mocht natuurlijk, gezellig zo’n beestje. We missen onze Ivy echt wel! 

Na een heerlijke douche en een kopje koffie op ons terrasje, vertrokken we rond half 11 richting Beverly Hills. Eerst ergens een ontbijtje zoeken. Dat bleek lastiger dan verwacht. Als je iets zoekt dan vind je het niet! Uiteindelijk kwamen we terrecht bij de Subway. Daar zijn we geen van allen fan van maar ja, voor een keer. De koffie toch maar weer bij Starbucks gehaald, we wisten weer waarom we ook alweer geen fan van Subway waren, wat een vieze zompige broodjes, bah! Toen we wegreden reden we achter een grote Tesla met deuren die naarboven toe open gingen. Dat moest een filmster zijn dachten we. Een tijdje achter aan aan gereden om te kijken waar zo naartoe ging maar uiteindelijk vonden we het toch genant worden (ik vond dat vooral) en zijn we afgehaakt haha.

Daarna zijn we over Rodeo Drive gereden om te kijken of we daar nog sterren konden spotten, maar helaas, die sliepen allemaal nog waarschijnlijk. Beverly Hills maar ingereden. Dat zijn sowieso mooie weggetjes om met een Mustang cabrio te verkennen. Heerlijk om in zo’n auto rond te mogen rijden! Met behulp van de kaart die we gisteren hadden gekocht gingen we op zoek naar de huizen van Julie Andrews, Elvis Presley, Rudolph Valentino, Hugh Hefner, Elton John, Barbara Streisand, Walt Disney en zo meer. Het is voornamelijk de ‘oude garde’ die hier woont, de modernere sterren wonen in andere delen van de stad. Overigens zie je van de huizen niet veel, we hebben vooral veel heggen, hekken en bewakingscamera’s gezien maar dat mocht de pret niet drukken. Wel mooie uitzichtjes over de stad zo hier en daar. Toen richting UCLA want daar waren we ook benieuwd naar. Wat een prachtig universiteitsterrein, gaaf om hier te kunnen studeren. Wie weet ooit Robin! 

Inmiddels was het half 3 en we wilden voor 5 uur bij het Dodgers stadium zijn voor de wedstrijd waar we kaartjes voor hadden. En omdat we niet precies wisten hoe lang dit rijden was, met de eeuwige files in deze stad, wilden we op tijd die kant uit. We besloten nog heel even op zoek te gaan naar het graf van Marilyn Monroe en daarna richting het stadium te rijden. Misschien nog even via Griffith Observation deck want dat was gisteren gesloten. 

Het graf van Marilyn Monroe is op Westwood Memorial, een kleine begraafplaats in Westwood. Je moet achter een hoog kantoorgebouw een paadje in en dan kom je op een oude begraafplaats. Bijzonder weer. Het graf is niets meer dan een stenen plaat met een bloem en haar naam erop. Triest eigenlijk. Er staan een hoop lippenstift-kussen op. Wat we wel mooi vonden is dat Hugh Hefner vorig jaar naast haar is begraven, met een zelfde stenen plaat. De combinatie is logisch maar toch heel apart. Dat moet hij lang voor zijn dood al hebben bedacht dat hij daar begraven wilde worden. Op zijn graf stonden trouwens ook veel kusjes. 

Toen richting stadium voor de wedstrijd waar we alledrie heel veel zin in hadden. Het was toch nog verrder rijden dan verwacht maar net voordat de poorten open gingen waren we er. Toevallig stonden we bij een poort heel dicht bij het stadium dus parkeren en naar het stadium lopen stelde niks voor. Het was even zoeken naar waar we nu precies moetsen zijn maar de amerikaanse bewaking is heel vriendelijk en wees ons waar we moetsen zijn. Wat een feest dit! Iedereen in het blauw, met een petje, hele families die samen naar een wedstrijd gaan kijken. Het ultime amerikaanse familie-uitje! Geweldig! Dit komt zeker in onze top drie van vakantiebelevenissen! Na friet met een DodgerDog gingen we op zoek naar onze plaatsen. We bleken prima gekozen te hebben want we zaten echt fantastisch. Vlak achter het thuishonk, lekker in de schaduw. Langzaam liep het stadium vol. Zo mooi om mee te maken! Het volkslied, live gezongen waarbij iedereen natuurlijk ging staan, met de hand op de borst. De soldaat die in het zonnetje gezet werd, het zingen van het clublies, wat kinderen die een eerste bal mochten gooien. De kiss cam en de dance cam op grote schermen. En iedereen hotdogs eten of friet uit een helm. Iedereen loopt ook gewoon rond, af en toe ga je iets te drinken halen of de benen strekken. De wedstrijd lijkt voor sommigen wel bijzaak. Sommige spelers kregen extra applaus of werden juist uitgejoeld. Nummer 8 van de tegenstander was een cheater blijkbaar! Let’s go Dodgers! Wat een belevenis. De wedstrijd duurde uiteindelijk tot 23.00 uur. Helaas wonnen de Dodgers niet, het werd 5-2 voor de Milwaukee Brewers. Maar wat een leuke laatste avond hebben we gehad!