Red Cups and Buckle up

Zondag 22 juli wordt een laaaaange reisdag. Er staat ons 500 km te wachten met onze Gerrit. Zo hebben we onze hond genoemd die altijd vriendelijk lacht als we thuis komen. De wekker ging gewoon om zes uur  en daar was onze eerste ontbijt sessie. Het is altijd wennen om alles voor elkaar te krijgen tijdens de ochtenduren. Hoe ging het ook alweer, waar doet het koffiezetapparaat het en kunnen we buiten eten in verband met de insecten. Alles leek positief te zijn waardoor de red cups op tafel konden komen. Dit keer met sap en melk erin maar dat tafereel zal veranderen in de loop van de week. Julia heeft ons verteld dat het spel met de red cups geweldig is. Giet het drankje erin wat je zelf erin wilt hebben en zet er een aantal op de picknick tafel. Ga daarna gooien met een tennisbal of een klein eikeltje en kijk of je raak hebt gegooid. Natuurlijk moet deze red cup vervolgens worden opgedronken. Pappa en mamma zagen het nu al zitten. Natuurlijk niet voor de lange camperrit want de politie staat overal in Amerika. Het is hier rijden en buckle up want anders heb je een dikke vette bekeuring achter je voorruit. Die zijn hier erg groot dus de prenten liegen er niet om. Pappa zit al als een volleerde crack achter het stuur maar Mamma wilde vandaag ook eens voelen wat Max Verstappen altijd meemaakt op een zondag. Het was immers zondag vandaag. Stoel verstellen en gympen aan en gassen maar. De camper ging gewoon vooruit en het lukte binnen de twee strepen te blijven. Bij vrachtwagens en snelle auto's moest de balans weer opnieuw worden gezocht van de camper maar ook dit was te doen. Mamma reed gewoon een 9 meter lange camper. Wat een bijzonder gevoel met de airco in je gezicht. De meiden vonden het toch maar niks en durfde niet echt te gaan slapen. Na een uurtje nam het vertrouwen toe en lag Esmee natuurlijk weer als eerste onder zeil. Esmee is momenteel de uber puber die alleen maar slaapt of eet. Het gaat haar goed af moeten we concluderen. Julia bemoeit zich vaak met de weg en is een soort navigator voor ons. Echt prettig als iemand dat heel goed kan want de mevrouw van de Tom Tom heeft niet altijd zin om te praten. Na twee uur was mamma het ook zat en kon ik bij de afslag de rem niet meer vinden (of was het een klein grapje van de mamma). Het zorgde wel voor een heart beat per minute van ongeveer 200. Ach ja, zo is iedereen weer wakker.

De camping zat vol, maar pappa had natuurlijk alles al gereserveerd. Dat maakt het leven een stuk makkelijker. Het was hier geen 40 graden meer zoals in Barstow maar de 30 werd wel aangetikt. eerst een biertje, beetje zwemmen, beetje eten, beetje op internet en dan is het alweer tijd voor het avondeten. Helaas doen niet alle apparaten het in onze camper. Een soort stopcontact probleem wat nog niet op te lossen is door Pappa en Julia. de hele camper resetten gaat net iets te ver dus zetten we de apparaten op bepaalde plateaus omdat er 1 stopkontact het wel doet in de camper. Het is een beetje improviseren maar de tosti's zijn er niet minder lekker om. Straks de zalm met broccolli want groente is hier moeilijk te bemachtigen. Wat een verkeerde eettenten en fastfood ketens, maar wel lekker. Julia kent ze allemaal en esmee eet het allemaal (waar ze het laat is een tweede). Julia wil vandaag een familiespel doen, dus ik denk dat we straks nog rond de tafel gaan zitten met de red cups zonder onze buckles on..........