To the coast

Ik ga plassen en ik moet direct hoesten. Wat een rooklucht door het dakraampje heen zeg. Waarschijnlijk is de wind gedraaid en komt de rook nu regelrecht over Yosemite Pines waaien. Ik drentel naar buiten en zie eigenlijk geen hand voor ogen. De handdoeken liggen bedekt met een laagje wit as en ik besluit plan B aan Robin voor te leggen. Vandaag vrijdag 3 augustus  toch geen rustdag maar door naar een volgende camping met schone lucht. Dat lijkt ons beter en gezonder. We gaan dus richting de kust rijden.

Robin had een camping halverwege San Francisco uitgezocht met zwembad. Niet al te ver rijden zodat de dag toch redelijk relaxed zal zijn. Er was nog net een plekje dus dat kwam goed uit. We zijn ondertussen al een goed op elkaar ingespeeld team geworden. In de ochtend verzorgt mamma het ontbijt, Pappa roostert het brood, Mamma zet de koffie en de kinderen schuiven aan als alles klaar staat. Daarna wassen de kinderen af, ruimt mamma alle rotzooi op en zorgt dat er niks meer kan vallen tijdens de camperrit. Robin zet de Tom Tom startklaar en leegt het toilet en het afvalwater. Ja, ja, verschil moet er wezen.

Tijdens het rijden navigeert Mamma mee en geeft drinken en eten aan pappa. Tijdens makkelijke routes gaat mamma ook achter het stuur en ligt Pappa per direct te slapen. Ja, ja, ook hier moet verschil zijn.

De lunch en het avondeten verzorgt pappa natuurlijk ook. Hier mag echt niemand bijkomen. We mogen wat wijn serveren of wat extra koolblokjes bij de bbq leggen, maar de rest wil robin zelf doen. De kids zijn dan meestal aan het zwemmen of zitten op de wifi als deze aanwezig is. Mamma probeert altijd nog wat fruit te schillen en naar binnen te proppen. De afwas wordt weer uitgevoerd door de kids volgens schema en mamma maakt de bedden op. Zo zijn we elke dag wel bezig en vaak moet er tussendoor nog een keer getankt worden en boodschappen worden gedaan. Het is eigenlijk best een actieve vakantie. Elke dag onderweg en elke dag een nieuwe plek. We hebben inmiddels al bijna 4000 kilometer gereden door alle nationale parken heen. Nu gaan we weer naar de kust. Het begint toch altijd een beetje te kriebelen op zo’n moment. De zee blijft trekken en we zijn toe aan wat verkoeling. Gelukkig heeft geen van de meiden nog heimwee. Af en toe is er een kleine fight, maar we leven ook met z’n vijven op 25 vierkante meter. Toch zou ik de caravan zo inruilen voor een camper. Je rijdt er zo mee weg en hij kan wel tegen een stootje. Alleen hij is wat groot voor Nederland en Spanje, dus houden we alles bij hoe het is.

Het is 21.30 uur. De meiden komen net uit het zwembad en hebben al gedouched. Robin heeft het vlees gebraden op de algemene camping BBQ omdat je geen kampvuur meer mag stoken ivm brandgevaar. Dit is ook een prima oplossing. We nemen ook nog maar een wijntje gewoon omdat het kan en omdat we toch niet hoeven te sporten. Alle buikjes groeien wel maar in vergelijking met Amerikaanse begrippen zien we er nog heerlijk uit. Straks in Nederland gaan we wel weer rennen, tennissen lopen, dansen, fietsen en wat al niet meer. Nu nog een laatste glaasje (voor vandaag dan wel….).Trust