Rock Slide Area

Dinsdag 7 augustus is het de beurt aan Highway 1. Een rough road near the coast. Robin had zijn baard laten staan. We waren laat wakker omdat we wat extra rust nodig hadden. De telefoon ging nog midden in de nacht en er kwamen verontruste appjes binnen van de apotheek. Ik heb gereageerd maar ook besloten dat ze het zelf moeten oplossen. Ik kan niet zoveel vanuit Amerika en wellicht is het een goede leerschool.

200 Miles langs de kust met onze camper. We waren inmiddels al wat gewend dus hier draaide Robin zijn vinger niet meer voor om. De blaren zijn er inmiddels vanaf maar we moeten de vingers wel in de gaten houden. Er zit een nieuw vel op maar nog wel heel teer en een beetje rood. Het mag absoluut niet gaan ontsteken. Er liggen nogal wat daders op de loer. Elke dag het zwarte gat legen en daarna het grijze gat. Dat zijn er gelijk miljoenen. Soms past de slang net niet en moeten we er handmatig bij duwen om de slang op zijn plek te houden. Dit is helemaal ranzig maar daarna alles weer schoon en fris. Gisteren kwamen er nieuwelingen aan op de camping. Een stel Fransen met twee kinderen. Volgens Robin voor het eerst met een camper dus het duurde ongeveer 30 minuten voordat hij goed op zijn plek stond. Helaas stond de camper toen achterste voren zodat hij weerr opnieuw moest beginnen. Daarna ruzie met de waterslang en de elektriciteit aansluitingen en als klap op de vuurpijl gingen alle alarmen af bij het eten koken omdat hij geen airco had aangedaan. Een ieder moet veel leren in het begin en gelukkig willen de buren dan wel helpen. 

Het was vandaag een adembenemende route met veel klippen en rotspartijen. De zee was wild en af en toe zijn we gestopt. Bij een aantal View Points was het behoorlijk druk. Een beetje ruzie om een plek zeker als er chinezen bij zijn. Die eigenen zich de hele wereld toe en houden niet echt rekening met anderen. Een camper heeft ruime bochten nodig en dat lukt niet als je je auto er precies 1 cm vanaf parkeert. Zo beleef je nog wel eens wat. We hebben ook de weg verschuiving gezien bij Ragged Point. Hier hebben ze een jaar gebouwd aan een nieuwe weg omdat deze weg was weggeslagen in de zee. We konden er nu weer langs en voelden de camper heen en weer gaan door de wind. Een duinenplan zou hier niet gek zijn want dit gaat zeker nog een keer gebeuren de komende jaren. Het is gewoon en winderig, gevaarlijk gedeelte van de Highway 1. 

Onderweg een lekker broodje avocado (ja, ja, we zijn je niet vergeten Bart) en een hotdog voor de kids. Julia eet tegenwoordig alleen maar wat pa en ma eten en het liefst allebei. We zijn nu alles aan het opmaken zodat we straks hopelijk een lege camper hebben. Morgen nog 1 normale dag en dan is het alweer inruimen, schoonmaken en op het vliegtuig terug. We hebben de stoelen al gereserveerd zodat we in ieder geval bij elkaar zitten. 

Vanavond weer een lekker wijntje aan de kust van Pismo Beach. Het strand is groot en de zee wilderig. De campers zijn hier de grootste van allemaal. Sommige hebben wel 8 slide outs. Wij komen aan, gooien de stoelen eruit, tafelkleedje op de pick-nick tafel en klaar. Het kan makkelijker. Maar goed, deze mensen hebben 6 kinderen en staan hier volgens mij 6 weken. Dat hoeft van mij nu ook weer niet. het wordt koud, de zon verdwijnt achter zo'n grote camper. Ik ga stoppen en lekker eten met de familie van der Meer. Wat boffen we toch met elkaar, behalve vanmiddag in het zwembad toen ik 30 keer werd ondergeduwd door mijn schatjes. Morgen ga ik ze terugpakken.