Dag 7 - Keep Portland weird

Dag zeven: Portland! Als we niet allemaal 'Wie is de Mol'-liefhebbers waren, dan was vermoedelijk nooit het idee ontstaan om deze toch relatief onbekende stad aan te doen. Niet dat we vanwege WIDM deze reis maken - dat zou teveel eer zijn voor het tv-programma - maar al voorbereidend kwamen we het afgelopen jaar met een route op de proppen waarbij we een aantal van de locaties die ons destijds in positieve zin opvielen kunnen aandoen (Cannon Beach, Portland en de Painted Hills).

Paula heeft via Tripadvisor ontdekt dat er een leuke gratis rondwandeling door de stad wordt georganiseerd door een Portlander, die met enthousiasme en humor vertelt over de oorsprong en de geschiedenis van de stad. Bij uitstek ook geschikt voor kinderen, dus daar kiezen we voor. We stappen vlak bij Fairmont RV Park op lijn 21 en worden daar vrolijk welkom geheten door de van origine Belgische buschauffeuse. Terwijl zij op het gemakje eerst uittelt hoeveel 10 dagpassen kosten (en daarna uitgebreid begint te oreren over haar Belgische achtergrond) bouwt zich achter de bus langzaam een file van heb-ik-jou-daar op. Het eerste voertuig achter de bus is een politiewagen, dus iedereen sluit daar braaf achter aan in plaats van pogingen te wagen om de bus te passeren. We rijden twintig minuten mee, worden deze keer niet overvallen door buspassagiers met rare wereldbeelden zoals in Seattle en stappen vervolgens over op de tram naar downtown Portland. Op Pioneer Courthouse Square, een van de belangrijkste pleinen van de stad, treffen we tourguide Erik Kennon. Met een mannetje of 70 (tja, het is een gratis tour, en dat trekt dus niet alléén maar Nederlanders) wandelen we vervolgens twee uur lang door de stad, terwijl we ondertussen leuke verhalen voorgeschoteld krijgen over de stad. Over de Benson Bubbler-drinkfonteintjes, de naam Portland, het beeld van Portlandia, de bijnaam Stumptown, de ontberingen van de Oregon Trail en het feit dat alle moderne fonteinen in de stad zó aangelegd moeten worden dat kinderen er in moeten kunnen spelen. Leuke wetenswaardigheden die met de nodige dosis humor worden verteld door Erik. Hij schroomt daarbij overigens niet om bij elke stop even zijn aansluitende - betaalde - foodcarttour aan te prijzen, in de hoop nog enkele van die 70 freewalkers er toe over te halen.

Aan het eind van de tour houden we halt bij het kleinste park ter wereld: Mill Ends Park. Een park van maar liefst 60 centimeter doorsnee. Kijk maar eens op Youtube naar deze uit de hand gelopen grap van een Ierse kantoorklerk, die ooit zó genoeg kreeg van de saaie betonnen voet voor een nooit geplaatste lantaarnpaal voor zijn kantoorraam dat hij de boel opleukte met wat bloemetjes. Dat groeide uit tot een park met een officiële status en zelfs een eigen apart budget binnen de gemeente Portland: Mill Ends heeft 10.000 dollar per jaar tot zijn beschikking voor onderhoud, renovatie en beplanting. Keep Portland weird is de lijfspreuk van de stad. Wij vinden dat motto prima geschikt voor Mill Ends Park :-)

Na de tour lunchen we in een Italiaanse restaurant en hangen vervolgens nog een tijdje rond aan de oevers van de Willamette river. Boven die rivier hangt een van de landmarks van de stad die door WIDM in het zonnetje werd gezet: de Hawthorne Bridge. We lopen nog langs een van de grotere foodcart pods van de stad, pleinen waar meerdere foodtrucks bij elkaar staan. Volgens Erik zijn het er tegenwoordig rond de 700, verspreid over de stad. In Nederland zijn de vergelijkbare foodtrucks zeer trendy, maar de foodcarts in Portland doen me toch meer denken aan de gemiddelde loempiakraam op een braderie in West-Krabbendijke... Het is voornamelijk Aziatisch eten dat de klok slaat en we worden er allemaal niet bijzonder enthousiast van. Maar dat kan ook komen omdat we net redelijk zwaar hebben geluncht :-)
 

Was Portland nu echt zo hip & happening? We kunnen er eigenlijk nog steeds niks over zeggen! We hebben ons beperkt tot downtown Portland en dat is gewoon eenzelfde saai stratenplan van avenues en streets en winkels en horeca. Af en toe onderbroken door een plein met voedselkramen. We wisten van tevoren dat we lang niet alles kunnen zien, ook omdat de hipste plekken in de stad juist niet in het centrum liggen maar in de diverse wijken eromheen. En dat is in één dag onmogelijk te doen. Sowieso niet in logistieke zin, maar bovendien heeft het weinig zin om met kinderen op zoek te gaan naar trendy bierbrouwerijtjes, hipster-koffiebranderijen, dampende foodcarts met 'iek!'-voer of platenzaken met de fijnste vinyl van het land (het is de stad van The Decemberists en The Dandy Warhols, alleen al daarvoor zou ik best een paar dagen door die wijkjes willen rondstruinen op zoek naar de roots van deze bands). Daarvoor moeten we ooit dan maar eens terugkeren, als Portland tegen die tijd tenminste nog steeds zo salonfähig is als nu. Vandaag hebben we ons in ieder geval prima geamuseerd in een nette, opgeruimde, groene en gezellige stad!

Aan het eind van de middag rijden we met tram en bus weer terug naar de camping, waar de kinderen in het zwembad vallen en de rest geniet van het zonnetje en de aangename temperatuur. We stippelen de route uit van morgen: we gaan nu toch echt de stedelijke gebieden achter ons laten om in enkele etappes de oversteek te maken naar Yellowstone National Park. De komende twee dagen zitten we in de middle of nowhere, volkomen off-grid, dus de kans dat er wat te updaten valt in dit reisverslag is erg klein. We rijden via de Multnomah-waterval door de Columbia River Gorge en slaan dan rechtsaf bij The Dalles richting zuiden. Maar niet voordat we eerst de beide RV's hebben volgestouwd met boodschappen. Bij Walmart natuurlijk!