Dag 14 - 'Jeff's Gems' (Yellowstone Circle of Fire Tour)

Vandaag staat de onderste lus van de ‘acht’ op het programma. Deze lus van meer dan 100 mijl herbergt ongeveer driekwart van de grote bezienswaardigheden van Yellowstone en is dan ook het drukste gedeelte van het park. Het leek ons ongeveer een jaar geleden wijs om niet te gaan proberen met onze campers die drukte in te duiken maar een andere manier van vervoer te zoeken. Die werd uiteindelijk gevonden in de ‘Circle of Fire’-tour, een rondreis onder leiding van een gids langs de mooiste punten van het park. Onze ervaring met tours die lang van tevoren zijn geboekt zijn niet onverdeeld positief: het leverde twee jaar geleden hilarische taferelen op in Monument Valley, toen de peperdure (en al lang vooruitbetaalde en niet annuleerbare) jeepexcursie volledig in het water viel dankzij regenval van moessonachtige proporties. En ook vandaag houden we het niet droog, verklap ik vast. Maar dat drukt de pret niet, integendeel!

Rond tienen worden we opgepikt door de gele Yellowstone Park-bus van Jeff, een enthousiaste buschauffeur die ons de hele dag op een onderhoudende wijze vertelt over Yellowstone. Hij vertelt ook over zijn eigen favoriete plekken, liefkozend 'Jeff's Gems' (Jeffs juweeltjes) genoemd. Als we die allemaal moeten bezoeken zijn we een week verder... We doen als eerste West Thumb Geyser Basin aan, een collectie van fumarolen, heetwaterbronnen en geisers. Prachtig gelegen aan de oevers van het kraakheldere en superkoude Yellowstone Lake, dat is ontstaan na de laatste uitbarsting van 640.000 jaar geleden. Aangezien Yellowstone al een paar duizend jaar 'over tijd' is met zijn volgende uitbarsting, ziet dit gedeelte van Wyoming er over een poosje misschien wel héél anders uit... Maar vandaag genieten we nog volop van de azuurblauwe pools die eruit zien alsof je er een heerlijke duik in zou willen nemen.

We vervolgen onze weg naar misschien wel de meest iconische feature van Yellowstone: Old Faithful. Iedereen kent wel deze geiser die met een (soort van) regelmaat een waterzuil de lucht in spuit. Jeff belt vanuit de bus alvast met mensen ter plekke om de meest verse schatting te verkrijgen over het volgende uitbarstingstijdstip. De officiële voorspelling luidt 12:44 uur en de connecties van Jeff zeggen 12:47. Dat betekent dat we dan ongeveer drie kwartier hebben, maar aangezien Old Faithful een regelmaat heeft van een roestige uurwerk kan de interval tussen twee interupties variëren van 70 tot wel 90 minuten. Dat betekent dat onze lunch met enige haast bij elkaar moet worden gesprokkeld en dat valt nog heel niet mee met 10 personen. We waaieren uit over de verschillende etablissementen rondom de geiser en al kauwend zoeken we een plaatsje in de half-arena. Er staat toch zeker al gauw een paar honderd mensen als om 12:32 onverwacht water begint op te borrelen uit de geiser. Niet veel later schiet een waterzuil omhoog en na iets meer dan 2 minuten is de voorstelling al weer over. De intensiteit waarmee Old F. haar spierballen toont varieert van uitbarsting tot uitbarsting. Vergeleken met eerder bekeken archiefmateriaal was dit er een van de categorie 'mager'. Dat hoor ik ook om me heen van doorgewinterde Faithfulfans. Wanneer we weglopen zien we veel teleurgestelde mensen die nog bezig waren met de tocht náár de geiser. Het zijn vooral Amerikanen die haar nu bijna verfoeien vanwege het vroegtijdig 'afgaan'. Amusant om te zien hoe mensen dan reageren; alsof ze zijn benadeeld door een pretparkattractie die wegens onderhoud gesloten worden.

We lopen een rondje door het gebied en zien ook nog een andere geiser afgaan. We werpen vervolgens nog een blik in de prachtige hal van de Old Faithful Inn: volledig uit hout opgetrokken getuigt dit van een knap staaltje bouwkunst. Jeff heeft inmiddels de bus weer voorgereden en we vervolgen de Circle of Fire via het Lower Geyser Basin. Volgens Jeff zijn hier alle vier de verschillende geothermische verschijnselen te vinden die Yellowstone rijk is: geisers, modderpoelen, hete bronnen en stoomventielen (fumarolen). We kijken niet alleen naar het moois om ons heen, maar met een schuin oog ook naar de lucht waar dreigende donkere wolken ons naderen. Gelukkig schampt het regengordijn onze lokatie: we worden alleen maar nat van de heftig spugende geiser op het verste punt van de trail. De zwavellucht is in dit gedeelte van het park het sterkst aanwezig, maar nog lang niet zo erg als we ons hadden voorgesteld. We hoeven Gerard Ekdoms citaat 'die lúcht!' dan ook maar sporadisch uit te kast te halen.

De laatste stop van de tour is de Grand Canyon of the Yellowstone. Een naamgeving die vermoedelijk tijdens een vlaag van enige zelfoverschatting tot stand kwam, want qua grandeur haalt deze versie het natuurlijk niet bij de Grand Canyon. Maar dat maakt het niet minder mooi. Integendeel: het is een fantastische plek in Yellowstone. We pakken eerst de Brink of the Upper Falls mee. Het plein in onze woonplaats Empel heet ook de Brink, dus we pinken (bijna) een heimweetraantje weg. Het biedt een geweldig uitzicht op de naar beneden donderende Yellowstone River vanaf een soort natuurlijk balkon aan de bovenkant van de Upper Falls. Het geraas van het water is overweldigend. Vervolgens rijden we ook nog door naar Artist Point, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op zowel de Lower Falls aan de ene kant en de Yellowstone River die stroomafwaarts zijn weg vervolgd aan de andere kant. De stop bij dit laatste uitkijkpunt lijkt overigens heel even in het water te vallen, want de minuten voorafgaand aan het arriveren op de parking regent het hard. Ik had het in de eerste alinea al aangekondigd: de herinnering aan Monument Valley 2016 kwam weer bovendrijven. Zo erg wordt het gelukkig bij lange na niet. Als het gespetter wat minder wordt zijn het natuurlijk de Nederlanders in de bus die met veertien man sterk in totaal zónder regenkleding de bus uitgaan en richting viewpoint vertrekken. We hebben het uitzichtpunt héél even voor ons alleen omdat Amerikanen en andere wereldburgers vermoedelijk denken te disintegreren bij contact met regenwater. Totdat het stopt met regenen en zelfs de zon doorbreekt: alsof ze in holletjes in de grond zaten te wachten poppen ineens honderden Aziaten tevoorschijn - de een nog lomper met zijn selfiestick dan de ander. Allemaal voorzien van anti-regenmateriaal waar je de Watersnoodramp mee zou kunnen overleven. Gelukkig zijn wij net op dat moment uitgekeken en laten ons drie kwartier later weer door Jeff afzetten bij de camping.

'En die beer dan?' hoor ik u vertwijfeld vragen. Ach ja, wat moet ik ervan zeggen. Onderweg wijst Jeff ons op talloze bizons, herten, roofvogels en eenden, maar een beer zat er helaas niet tussen. Misschien is het wel één grote toeristenfuik: net doen alsof er beren in je park zitten zodat iedereen nerveus de hele dag om zich heen kijkt. En dan 's avond lachen met alle medewerkers die in het complot zitten. Beren? Whoehaha! Maar nu draaf ik door. Yellowstone is groot en met een duizendtal beren is de kans klein dat je erover struikelt. Binnen ons gezelschap wordt nog geopperd of het niet mogelijk is om de beren te taggen met een gps-tracker en een app te ontwikkelen waarmee je ze live kunt volgen. Briljant idee!

We eten tosti's op de camping, genieten weer van het gebrul van de generator tegenover ons (die weer netjes om 20.00 uur stil is) en gaan op tijd onder de wol. Ik hoor nog iets ritselen net voordat ik de camperdeur dichtttrek en hoop toch stiekem op die beer. Tevergeefs: het is slechts een kleine hond.