Dag 18 - Arches & Dead Horse

We hebben normaal gesproken een strak opsta-regime tijdens deze roadtrip. Liever wat eerder ons nest uit en bijtijds op de plek van bestemming dan lanterfantend de boel inpakken en pas laat aankomen zodat je misschien voor een gesloten zwembad komt te staan. Vandaag spant de kroon qua opstaan: omdat we midden in Arches staan willen we de zonsopkomst toch wel meepakken. Twee jaar geleden in de Grand Canyon lukte dat deels: de zon piepte eventje boven de North Rim en ging toen schuil achter een laaghangend wolkendek. Missie half geslaagd dus. Tijd voor revanche!

De wekker gaat om kwart voor zes en we lopen nog slaapdronken een stukje van de trail richting de Tapestry Arch. In tegenstelling tot de Grand Canyon, waar je een zonsopkomst met zeker honderd mensen om je heen moet ondergaan, zijn we hier helemaal alleen. Op 2 hertjes na, die ons voorgaan op hetzelfde pad. Af en toe houden ze halt en kijken ze ietwat bezorgd achterom. We slaan rechtsaf en gaan op een groot rotsblok zitten. De hertjes lopen door, geen weet hebbend van wat een opkomende zon met mensen doet.

Dit keer zien we 'm gelukkig in vol ornaat achter de horizon vandaan kruipen. Met een tevreden gevoel lopen we terug naar de RV, blijven nog even buiten zitten in de serene rust en ruimen dan de boel in. We willen een paar wandelingen doen naar diverse arches, en vanwege de oplopende temperaturen én het snel oplopend aantal bezoekers in het park is ons aangeraden om dat zo vroeg mogelijk te doen. Om 8 uur draaien we onze campers weer de hoofdweg op en rijden in tien minuten naar de Delicate Arch. Vermoedelijk de meest bekende natuurlijke boog van het park, want hij staat afgebeeld op de nummerplaten van de staat Utah. Er zijn twee hele makkelijke wandelingen en één zware die niet geschikt is voor mensen met 'hoogte-issues'. Ondergetekende heeft nogal veel van die specifieke issues (gelukkig samen met enkele andere leden van ons gezelschap) dus we laten die spannende route maar voor wat het is. Nadeel is dat je dan niet heel dicht bij de arch kan komen, maar dat is dan jammer. Lang leve de telelens!

De Double Arch en de North & South Window nemen we ook nog mee tijdens de rit richting uitgang van het park. De eerste bestaat uit twee enorme bogen die haaks op elkaar staan en waar - zo lijkt het - elk moment een heel substantieel gedeelte van naar beneden kan donderen. Je kunt er helemaal onderdoor lopen en al klauterend naar boven gaan om van het uitzicht door de tweede boog te genieten. Dat is niet voor iedereen weggelegd: alleen Stefan durft het aan om zo hoog te gaan.

De wandeling naar de North Window, de South Window en de Turret Arch wordt langzaamaan pittiger door de stijgende temperaturen. De eerst nog volle flesjes water raken leger en leger. Nadat we ook deze twee bogen hebben gezien rijden we het park uit en maken een omweg naar Dead Horse Point State Park. Een relatief onbekend State Park dat - onterecht! - vaak wordt overgeslagen.

Het is een fantastische plek die nog het meest lijkt op het kleinere broertje van de Grand Canyon, wat niet verwonderlijk is want we zitten op hetzelfde Colorado-plateau en diezelfde rivier stroomt door beide gebieden. In de diepte liggen een aantal felblauwe bassins die gebruikt worden voor de potassiumwinning. Ze vormen een vreemde menselijke dissonant in het natuurlijke landschap. Het leuke bezoekerscentrum wordt van binnen bekeken en we rijden vervolgens door naar het uiterste uitkijkpunt: Dead Horse Point. Je kijkt hier bijna 270 graden om je heen de diepte in, met zicht op de slingerende Colorado. Spectaculair!

Hoewel Canyonlands National Park aan de overkant ligt besluiten we om vanwege de oplopende temperaturen terug te rijden naar Moab. Nóg meer uitzichten, nóg meer rode rotsen en nóg meer Colorado, dat trekken we nu even niet. Als het aan de vier ouders had gelegen hadden we dat park er ook nog wel even bijgepakt, maar met zes jongelui in het gezelschap moet je soms keuzes maken. Bijkomend voordeel is dat we nu in ieder geval weer een park hebben om op een wishlist voor een volgende USA-reis te zetten! We houden nog wel even halt bij het Dead Horse-visitor center op de terugweg omdat we daar een kleine snacktent hebben gespot waar ze lekkere broodjes hebben. We lunchen op het zwevend terras van het bezoekerscentrum - met uitzicht op de gapende dieptes - en we concluderen dat dit vermoedelijk de mooiste lunchplek is die we ooit hebben gehad.

Aangekomen op Canyonlands RV Resort blijkt dat de temperatuur richting de 40 graden is geklommen. De animo om zelf te koken is omgekeerd evenredig aan de hoogte van de buitentemperatuur en de kids voelen dat haarfijn aan. Laat het zwembad(je) van de camping nu direct aan de doorgaande weg liggen mét uitzicht op de .... McDonalds.... Drie keer raden wat de kinderen (via Whatsapp) voorstellen. Er wordt door Dave nog een culinaire twist gegeven aan de maaltijd, want we halen in de nabije supermarkt eerst een heerlijke biefstukje! Dat combineert stukken beter met de McFriet dan een kleffe BigMac. De biefstuk is retemals, smelt op de tong en als 'icing on the cake' is er zelfs heuse béarnaisesaus om het helemaal af te maken. De camping is ondertussen redelijk vol aan het lopen met daarbij héél veel Nederlanders. We kunnen goed merken dat we hier in Moab inhaken op het klassieke 'West USA'-rondje dat veel Nederlanders linksom óf rechtsom doen. In de komende week, met Capitol Reef, Bryce Canyon en Las Vegas nog op de rol, zal het aandeel landgenoten vermoedelijk alleen nog maar toenemen.
 
Een aantal van die landgenoten zijn inmiddels aangekomen op de camping: de beste vriendin van dochterlief en haar familie. In de avonduren passeren - boven een wijntje en een Stella Artois - de belevenissen tot nu toe de revue. Met een gezelschap van inmiddels acht kinderen (herstel: zes kinderen en twee jong-volwassenen) is het makkelijk spelletjes spelen, dus '30 seconds' wordt gespeeld tot ver na silent hour. Gelukkig overstemt het geluid van de snorrende airco's het geluid van de enthousiast spelende jeugd :-)

Morgen 'mogen' we uitslapen. We hebben bewust een dag van 'niks moet, alles mag' ingepland om even bij te komen. Er worden wilde plannen gesmeed, we gaan morgen wel zien wat daar van terecht komt!