Dag 22 - Clasie, quad & buggy (Bryce Canyon)

We staan bijtijds naast ons bed omdat we met zijn vieren een hike willen gaan doen in het park. Ervaring leert dat je dat niet op het heetste (en drukste) moment van de dag moet doen, dus pakken we om 8.30 de shuttlebus het park in. We starten op Sunrise Point met de Queen’s Garden trail en knopen die onderaan in de canyon vast aan de linkerlus van de Navajo trail. Niet precies de lange wandeling die we voor ogen hadden, maar de shuttlebus rijdt niet ver genoeg het park in en met een RV mag je sowieso niet zover komen. De wandeling is gevarieerd maar toch al redelijk druk. Opzienbarend om te zien hoe, ondanks alle waarschuwingsbordjes, er toch toeristen zijn die ongegeneerd buiten de paden banjeren voor die ene mooie foto. Dit keer waren het trouwens eens een keer geen Aziaten maar Fransen.

Als we na de inspannende klim bij Sunset Point weer uit de canyon zijn gekomen rusten we uit bij het viewpoint op een mooi plekje in de schaduw. Wonder boven wonder is er bereik met onze mobieltjes, zodat we de laatste fase van de wedstrijd om de Johan Cruyffschaal tussen PSV en Feyenoord kunnen volgen via Twitter. ‘Jordy Clasie!’ schalt het over de Bryce-vallei als hij de winnende penalty erin schiet. Zeer goed geluimd rijden we terug naar de campground, waar Jip gelijk zijn Feyenoordshirt aan trekt, er nog wat wordt gezwommen en gekeken wordt naar de kleine squirrels die tot op wel héél korte afstand durven te naderen.

Om half zeven lopen we richting Ruby’s ATV-verhuur, waar we de 4x4 sunsettour gaan doen. Lekker scheuren op ATV’s (quads), razors (een 2-persoons buggy) en Commanders (4-persoons buggy). De familie Zondag doet ook mee en aangevuld met nog 2 Nederlanders bestaat de volledige tour uit landgenoten. Onder leiding van een vriendelijke gids rijden we het privéterrein van de Syrett-familie op (de nazaten van Ruby Syrett die zowat alle toeristische uitspanningen rondom Bryce in eigendom heeft, inclusief lappen grond waar je u tegen zegt) en eenmaal van de verharde weg wordt de route spannender en het sturen lastiger. We stoppen bij een viewpoint, zien onderweg de pronghorn van dichtbij plus een aantal hertjes en scheuren dwars door een kudde koeien en stieren. Tot twee keer toe, want we moeten ook nog terug natuurlijk. De kuilen, gaten, heuvels en dalen waar we ons met onze 4x4’s in moeten storten worden hoe langer hoe uitdagender en zorgt voor een uitgelaten stemming. Met name in het meest uitdagende stuk aan het eind: de gezichtsuitdrukkingen op enkele van de chauffeurs zijn goud waard. Onderweg wordt een aantal keren gewisseld van posities, tussen chauffeurs onderling maar ook tussen bijrijders en buddyseat-zitters. Het is een avontuurlijk uurtje!

Terug op de camping is het donker, niet alleen vanwege de invallende duisternis maar meer vanwege de zwartdreigende wolken waaruit in de verte de bliksemschichten de hemel oplichten. Met ons amateur-meteorologisch oog schatten we in dat de onweerbui ons misschien heel lichtjes schampt maar verder weinig onheil zal brengen en hopla, die voorspelling klopt als een zwerende vinger. Voor we het weten staan de beide gasbarbecues voor de laatste keer te snorren. In Las Vegas is het veel te warm om te bbq-en en daarna hebben we geen camper meer maar een huurauto. Het laatste avondmaal smaakt prima en na een afsluitend drankje bij de familie Zondag slapen we in, voor de laatste keer zónder airco in de RV…