Dag 17 Wells Gray Provincial Park

Door De Rutjes - 26-08-2018 07:05

Zaterdag 25 augustus Well’s Gray

Bij het opendoen van de rolgordijnen vanmorgen zagen we het al, buiten was alles grijs en grauw. Jammer hoor, want het mooie Dutch Lake waar we op uitkijken was nu grotendeels met een grijze deken overdekt en het miezerde ook nog.

Door het slechte weer kwamen we wat langzamer op gang dan anders, maar nadat we uiteindelijk toch allemaal fris en fruitig aangekleed waren, startten we onze 4-windjes om koers te zetten richting het Provincial Park Wells Gray. Na een rit van een kwartiertje kwamen we aan op de eerste plaats van bestemming:  Spahat Falls. Onderweg moesten de ruitenwissers al op intervalstand aan en nu we op de parkeerplaats stonden kwam de regen helemaal gestaag naar beneden. Voor het eerst moesten we onze Action poncho’s uit de verpakking halen, en als een soort kabouterfamilie liepen we naar het uitkijkpunt bij de (kleine) waterval. Echt leuke foto’s vielen er bijna niet te maken, daarvoor was het zicht te slecht en onze outfit mode-technisch ook. Op de parkeerplaats van dit uitkijkpunt stond een soort grote partytent waar echte Brusselse wafels en Belgische frieten werden aangeboden. We hadden wel trek in een lekkere warme wafel, en bij het bestellen bleek dat dit tentje wordt gerund door een Belgische familie die is geëmigreerd naar Canada. De man vertelde eigenlijk wel blij te zijn met de regen, want het park is voor de helft afgesloten vanwege bosbranden. Hij had gisteren op het nieuws gezien dat ze de grootste moeite hadden om de branden onder controle te krijgen, misschien kon de regen een beetje helpen.

Hierdoor wisten nu ook dat onze laatste plek die we vandaag wilden bezoeken, Helmcken Falls, helaas was afgesloten. De eerstvolgende plek waar we naartoe wilden, de Moul Falls trail was gelukkig wel gewoon open en deze bereikten we na nog eens 20 minuten door de regen rijden. Deze trail was volgens onze expert Jelyna 2,5 km lang met moeilijkheidsgraad “easy”, en zou met ons tempo hooguit een half uurtje heen, en een half uurtje terug lopen moeten zijn. Wederom beschermd door onze poncho’s en windjacks begonnen we vol goede moed aan de wandeling. Na zo’n 10 minuten lopen over een breed grindpad met af en toe grote keien waren we al redelijk nat van de regen, en toen we een Canadees stel tegenkwamen dat op de terugweg was, vroegen we of de trail “easy to do” was. Bij het antwoord: “oh, it’s a nice work-out” hadden we eigenlijk al nattigheid moeten voelen, maar wellicht misten we deze hint doordat we al nat waren.

Enkele minuten verder veranderde het pad in een soort klim- en klauterpartij over rotsblokken en tussen boomstronken door, maar we wilden ons natuurlijk niet laten kennen en persé doorgaan tot we aan het eind de beloning zouden krijgen, het zien van de waterval. Door de regen werden de rotsblokken en het zandpad eromheen echter steeds gladder, waardoor we steeds meer moeite kregen om ons staande te houden op het steil naar beneden lopende pad. En dan in ons achterhoofd weten dat we straks ook weer terug zouden moeten over hetzelfde pad, maar dan dus steil omhoog. Na flink wat geglibber en af en toe een helpende hand of een kontje bereikten we toch gezamenlijk het eindpunt, waarbij de waterval aan het eind inderdaad indrukwekkend was. Beloning ontvangen 😊

De weg terug ging wat langzamer, omdat omhoog over de gladde rotsen nog meer inspanning kostte dan het afdalen. Sylvia en Fabian waren er eigenlijk al een beetje klaar mee. Maar ja, halverwege stoppen gaat niet, je moet nu eenmaal zelf terug zien te komen naar het beginpunt. Jelyna en ikzelf daarentegen vonden het alleen maar leuker worden, hoe moeilijker de rotsen werden, hoe groter de uitdaging om erop te komen. We voelden ons net Bear Grylls in een aflevering van Ultimate Survival op Discovery Chanel. Alleen eet onze held Bear Grylls larven en spinnen tussendoor en hadden wij gewoon Oreo koekjes meegenomen.

Na in totaal ruim 1,5 uur door de regen ploeteren kwamen we moe maar voldaan terug bij onze 4-windjes, waar we na het uittrekken van de natte zooi gingen lunchen in een droge camper.

Het Dawson Falls Viewpoint was de laatste waterval die we bezocht hebben, deze bereikten we na gelukkig een makkelijk paadje van zo’n 10 minuutjes lopen. Sylvia liet deze aan zich voorbij gaan en  bleef achter in de camper, om ons op te wachten met warme koffie en thee. Een soort van koek en zopie in Canada, wellicht kennen ze dat hier nog niet…..

Na op de terugweg nog even getankt en wat boodschappen gedaan te hebben, kwamen we terug op onze camping bij het Dutch Lake en zowaar werd het nu droog, nadat het de hele dag heeft geregend. Hier op de camping hebben we heerlijk biefstuk en vis gegeten bij de Painted Turtle, het restaurant aan het meer. Het Canadese biertje erbij hadden we wel verdiend.

 

Reacties

Miek en Eric 26-08-2018 14:17 {{button-55237}}

Leuk verslag weer, geweldig om te lezen dat jullie zo genieten. Mooie foto’s ook erbij. Xx
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan