1 okt. - Hete voeten; Quick Earning Mexican; Lazy Navajo-Indian - dag 16

Gisteravond lekker Mexicaans gegeten. Dat was in een uurtje gepiept. Nog voor het hoofdgerecht halverwege was, lag de rekening al op tafel. Men schatte ons goed in want we hadden niet eens plek meer voor een nagerecht en voor het restant vh gerecht werd ons spontaan een box aangeboden. Handig voor morgen! Vandaag is het bewolkt, vreemd na alle dagen volop zon. We laten Arches weer achter ons en rijden zuidwaarts richting Monument Valley. Bij de passagierskant komt al vanaf aanvang van onze trip gloeiend hete lucht bij mijn voeten omhoog. Ook vandaag zat ik weer te puffen terwijl Jos het koud heeft. Languit strekken doe ik maar niet en zet de airco richting mijn voeten, dan gaat het net😣. Zeker als we omhoog rijden brand ik bijna mijn voeten. Vanmorgen tijdens een stop dook Jos eens onder het dashboard en zag dat er klembeugels los zaten. Gerepareerd en vervolgens was het koel bij mijn voeten. Lekker snel verholpen 😭. 
De rit vandaag is minder afwisselend, maar we zijn dan ook behoorlijk verwend. Als dan ineens buttes (vrijstaande hoge rotsformaties met stijle zijden) in het landschap verschijnen voel je het wilde westen naderen. Toch waren we wat teleurgesteld in de omgeving waar we zullen overnachten. Eerst $ 20 voor het Navajo-park dat buiten de nationale parken valt en vervolgens ook $ 45 voor een no hookup camping. Maar dan heb je wel The View! Met de camper mogen we hier niet rondrijden. We zijn de eerste camperaars en kiezen de beste plek. Na de lunch bezoeken we het bezoekerscentrum dat ook wat tegenvalt. Wat opvalt is dat zowel bij het informatiecentrum als bij de receptie van de Campground de mensen zeer ongeïnspireerd hun werk doen, jammer. We besluiten de Wildcat trail te gaan lopen, 6.1 km. De route loopt in de vorm van een lollypop om De West Mitte butte heen. Ondanks dat het nog steeds bewolkt is wagen we het erop. Op 1/3 dacht ik, nou als ik dat stuk nog terug moet ploeteren... niks zeggen en doorgaan. Het rondje rond de butte leek eindeloos en na ruim een uur ging het regenen !!!  In de woestijn !!! Hebben wij weer. Jos liet zich ook niet kennen en ging stug door. Het ruikt wel meteen heerlijk fris en qua temperatuur is dit beter dan in de hitte deze wandeling te doen. Wel opletten want het zand, de rotsen en stenen worden spekglad. Exact 2 uur na de start waren we terug bij de camper, kletsnat en schoenen loodzwaar van het rode zand. Maar we vinden het allebei de moeite waard geweest. Inmiddels vinden we dit toch ook een bijzondere plek, Campers op een rij met de neus richting de buttes voor The View. Met ons Mexicaanse restant-eten van gisteren, kregen we vandaag als toetje zowaar nog een fabuleus mooie zonsondergang.