Zion National Park - The Narrows (via Riverside Walk)

Dag 12. Zion National Park (do 1 augustus 2019)

Zion National Park bestaat uit een grote kloof, uitgeslepen in een rotsplateau door de Virgin-rivier. Hoe verder je het nationale park in gaat, hoe smaller de kloof wordt. De rode rotswanden vormen een mooi contrast met de groene oase langs de rivier. De toeristische route door het park, Zion Canyon Scenic Drive, is een ongeveer tien kilometer lange, kronkelige weg. Vanaf half maart tot eind oktober is de Zion Canyon Scenic Drive alleen geopend voor shuttlebussen. De bussen rijden in deze periode ongeveer elke tien minuten vanaf het Visitor Center tot het eindpunt van de doodlopende weg en keren daar om. Onderweg kun je in- en uitstappen bij uitzichtpunten en beginpunten van trails. Eén keer heen en terug (zonder uitstappen) kost je ongeveer anderhalf uur.

Zion National Park kent 18 officieel geregistreerde “trails”. De zwaarste wandeling is de Angels Landing, welke je het mooiste panorama oplevert over het gehele park. Echter is deze wandeling niet geschikt voor (kleine) kinderen. Het andere absolute pareltje is The Narrows (via Riverside Walk) en dit was wel de wandeling die we voor vandaag hadden uitgezocht.

Maar we konden niet zonder een goede voorbereiding beginnen aan dit avontuur. De tas werd daarom volgestopt met water en brood. Maar dit was nog niet voldoende. We liepen naar de andere kant van de weg (tegenover onze camping). Hier was namelijk het bedrijf Narrows Outfitting Packages gelokaliseerd. Voor $25 per persoon huurden we onze outfit, die bestond uit wandelschoenen (die nat mochten worden), een soort wetsuit sokken, een waterdichte tas en (héél belangrijk) een wandelstok op schouderhoogte. Na het zien van het introductiefilmpje (preventief handelen ten aanzien van de mogelijke gevaren), gingen we dan echt onderweg. De fotocamera hadden we voor alle zekerheid in camper achtergelaten (achteraf gezien niet nodig). De waterdichte iPhone van Fung Yee en natuurlijk onze GoPro moesten vandaag het werk gaan doen!

Na 2 stops met de Springdale Shuttle Bus (slechts 5 minuten reistijd, maar de beentjes moesten nog even gespaard worden 😉) arriveerden we bij de ingang. Met de Nationale parkenpas ("America the Beautiful Pass") mochten we zo doorlopen. Voor $80 kun je een jaar lang alle nationale parken bezoeken. Vier parken of meer en deze pas is al lonend. Paul had de kaart voor €35 overgenomen van een collega, die in juni Amerika had bezocht. Financieel meevallertje!

Helaas moesten we nog wel even in de rij staan om bij Zion Canyon Visitor Center (stop 1) de Shuttle Bus van het park te kunnen nemen. Na 20 minuutjes zaten we in de bus. Alle stops lieten we aan ons voorbij gaan, totdat we bij de laatste stop waren (stop 9 - Temple of Sinawava). Nog even een sanitaire stop, eekhoorntjes spotten en toen kon het avontuur gaan beginnen.

We starten onze wandeling op de Riverside Walk. Dit verharde wandelpad volgt de Virgin-rivier die door de Zion Canyon kabbelt. Na anderhalve kilometer kwamen we aan op het eindpunt van deze wandeling, gemarkeerd door uitgetrokken schoenen en mensen die in de rivier pootjebaden. Hier start the Narrows; het smalste gedeelte van de kloof en een spectaculaire setting voor een wandeling. In the Narrows is de Zion-kloof zeshonderd meter diep en slechts een paar meter breed. Het (weinige) zonlicht dat naar binnen valt, zorgt voor een mooi schaduw-en lichtspel. Er is geen wandelpad meer na het einde van de River Walk: je moet door het water waden. Hoe hoog het water staat, hangt af van regen- en sneeuwval. Het water stond niet heel hoog vandaag en de kans op zgn. “flash floats” was er, maar niet waarschijnlijk.

Toch best wel een beetje spannend allemaal! Zeker tijdens de eerste stappen in de rivier en dat de schoenen volliepen met water. Maar al snel hadden we de smaak te pakken. Vaak stond het water tijdens de wandeling tot onze enkels of knieën, maar door kuilen in de rivierbodem kwam het water soms ook tot borsthoogte (overigens niet bij Paul 😊). De wandelstok was een absolute must om onszelf in evenwicht te houden als we de rivier moesten oversteken. Op sommige punten was de stroming namelijk behoorlijk stevig.

Hoe verder we The Narrows ingingen hoe rustiger het werd. Echt helemaal rustig werd het niet, de trail is zeer populair (zeker bij warm weer zoals vandaag). Sommige mensen waren overigens verre van voorbereid (geen goed schoeisel of wandelstok) en gingen daardoor met enige regelmaat gestrekt in de rivier.

Onze bedoeling was om het bekende punt “Wallstreet” te halen; het punt waar de Canyon echt “narrow” begint te worden. Paul en Noah hebben nog een poging ondernomen, maar we moesten uiteindelijk ook nog helemaal terug. Het verantwoordelijkheidsgevoel zei dat het genoeg was geweest en dat we moesten gaan beginnen aan de terugweg (achteraf bleek trouwens dat Paul en Noah er bijna waren).

Na een kleine 4 uur lopen (!) hadden we er 15,34 kilometer opzitten toen we weer bij het opstappunt Temple of Sinawava waren aanbeland. Tijdens onze terugreis naar de camping werd er nog volop nagepraat over dit waanzinnige avontuur. Best bizar dat Noah en Lynn deze trip hebben volbracht, want het was al met al behoorlijk uitputtend. De lach was niet van hun gezichten af te krijgen. Er werd al gesproken van de mooiste vakantiedag (ondanks dat Noah ’s ochtends er nog niet heel veel zin in had).

’s Avonds werd de barbecue tevoorschijn gehaald en maakte Paul een kampvuur in de firepit (met hout dat we bij Twin Lakes hadden gekocht). Na het avondeten moesten er nog marshmallows boven het kampvuur verwarmd worden. Moe, maar absoluut voldaan werd uiteindelijk de dag afgesloten. Met een glimlach vielen we allemaal in slaap.