Tallulah Gorge State Park

Bergschoenen aan, nieuwe super handige rugzak inpakken en op pad. De trails beginnen vanaf de camping. We liepen het trail langs alle “overlooks” waarbij we in de kloof konden kijken en de watervallen, de rivier en de meren zagen. Het was werkelijk een prachtig pad. We liepen eerst de zuidkant en gingen aan het eind via eindeloos lijkende houten trappen naar beneden (347 treden), waar we via de suspension brug de kloof overstaken naar de noordkant. Toen kwam de klim omhoog……. Dat viel niet mee; de dijbeenspieren wilden niet meer verder, maar moesten toch mee naar boven natuurlijk.

Boven liepen we nog een stuk naar links, waar de restanten lagen van het bouwwerk dat afkomstig is van de oversteek van de gorge die een Duitse koorddanser, Karl Wallenda, in 1970 maakte. Hij maakte tijdens zijn oversteek ook nog twee handstanden. Later is hij in Porto Rico trouwens alsnog te pletter gevallen. Bij die omgevallen toren aten we de meegebrachte lunch op met uitzicht op de kloof en de rivier. In de zon.

Eenmaal weer terug op de camping was het wel nodig even bij te komen. Maar niet te lang. We besloten naar een plaatsje 18 mijl hiervandaan te rijden. Mooi ritje door de Blue Ridge Mountains. Eenmaal daar aangekomen waren we verbijsterd over wat we zagen! Het was een Duits dorpje, compleet met vakwerkhuizen, bierstube etc. Alsof we in de Harz terecht waren gekomen. Ook was er een Nederlands winkeltje met Delfts blauw, klompen etc. We spraken daar met de eigenaresse, mevrouw De Groot, die in 1965 vanuit Nederland geëmigreerd was. Leuke ontmoeting.We lieten alle bierpullen, dirndl t-shirts en aanverwanten voor wat ze waren, aten een hotdog en vertrokken weer naar de camping.

Wat een bijzondere dag weer!