Sun, Sea and City: Cape Cod and Boston

De wekker gaat inderdaad vroeg en de eerste missie is koffie. Er zit een bakkerijtje, Europan, vlakbij het hotel, een fijn plekje om te ontbijten. Daarna gaan we met de Newark Express naar de luchthaven Newark. Er zijn goedkopere mogelijkheden, maar deze bus vertrekt vanaf de Port Authority Busterminal vlakbij het Row NYC hotel en rijdt regelrecht naar de luchthaven. 

We stappen bij terminal A uit en we zien de bordjes Hertz al staan… Alamo zit er vast naast. We staan al buiten, dus we denken dat we dit best kunnen lopen. Al snel komen we er achter dat de gemiddelde reiziger dit niet te voet doet en ook de stoep houdt al gauw op. Als we bij Alamo aankomen zien we de skytrain, die vanuit de terminal ging. Goed, weten we dat vast voor de terugweg ;-)

Het papierwerk duurt even, maar dan kunnen we op weg met onze midsize auto. Vergeleken met Brenda’s peugeootje en Nienke’s skodaatje is hij best groot. We beginnen met het spannendste gedeelte en dat is New York uit navigeren, lang leve de TomTom. Het gaat vlot en al snel laten we de stad achter ons. Het is zo’n 430km rijden naar Cape Cod en we zorgen dat we eerst wat meters maken. In de buurt van de Cape slaan we af naar Highway 1 en 1A. Een prachtige weg die door allerlei leuke vissersdorpjes voert. We rijden langs prachtig geschilderde houten huizen, gezellige cafeetjes en pittoreske baaien.

Het laatste stuk naar South Yarmouth begint het te schemeren. De zon gaat 7 minuten na de verwachte aankomsttijd onder, nu maar hopen dat er niet al te veel stoplichten staan. We vinden het Blue Water Resort heel makkelijk en joepie er staat een bordje “beach”. Geen tijd om in te checken of om een jas aan te trekken, we rennen snel naar het strand en we zien de zon nog net achter de duinen wegzakken.

We overnachten in een ware balzaal, compleet met spiegels en houten meubilair. Het personeel is super vriendelijk en het hotel ziet er goed verzorgd uit. We staan de volgende ochtend weer vroeg op, want we gaan Cape Cod verkennen. We rijden van South Yarmouth naar Chatham en hier is het tijd voor ontbijt in één van de leuke caféetjes. Daarna nemen we een kijkje bij de beroemde vuurtoren, nou ja torentje. Een mooi plekje, maar we gaan snel door, want we willen natuurlijk naar Marconi Beach. 

Bij het visitor centre blijkt dat uitgerekend Marconi Beach gesloten is, maar we kunnen wel naar Marconi Station Site en de White Cedar Swamp Trail, die we graag wilden lopen. Het is niet uitgestorven, maar wel heerlijk rustig en we kunnen hier even lekker uitwaaien. Daarna is het tijd om richting Boston te rijden. We vinden Cape Cod echt een heerlijke bestemming en wij zien ons hier in de zomer ook zeker lekker aan het strand zitten en op de fiets dit schiereiland verkennen.

De rit naar Boston is niet zo lang en om ongeveer half 3 zijn we in het Midtown Hotel in Boston. Het hotel is eenvoudig, maar we hebben een ruime en schone kamer. Het ligt iets buiten het centrum en is daardoor een stuk betaalbaarder. Er is een metrostation vlakbij, maar wij melden ons aan voor het Bluebike systeem. Net als in New York betaal je voor 24 uur, maar in Boston mag je dan wel 2 uur per keer met je fiets rijden. We zetten koers naar het centrum, tenminste dat is het plan. Door de vele éénrichtingswegen komen we te oostelijk uit en moeten we ook hier spookrijden en via de stoep om bij het Boston Commons stadspark uit te komen.

Hier starten we met de Boston Freedom Trail, het spoor van rode bakstenen neemt ons mee door de geschiedenis van de stad. Bij Fauneuil Hall begint het hard te waaien en zelfs wat de regenen. We besluiten met de fiets verder te gaan en we rijden door prachtige oude havenstraatjes en little Italy naar de brug over de Inner Harbor van Boston, want we willen de USS Constitution natuurlijk wel zien voordat het donker wordt.

De hekken rond het schip zijn al gesloten en ik word van een pilaar gestuurd (alles voor een goede foto). Dan maar een paar foto’s van de andere kant. We hebben een paar plaatjes geschoten als er een marinier op ons afkomt “what are you doing here?”. Nou foto’s maken… Brenda en ik kijken elkaar aan, zouden we ook hier weggestuurd worden? Maar het tegendeel is waar, ze gaan over 10 minuten het kanon afschieten en of we mee willen het schip op om er bij te zijn. En of we dat willen… LEUK!!! 

We mogen even rondkijken, tot er nog 5 minuten over zijn. Dan is het tijd om onderaan het schip gaan kijken. Nog 1 minuut… nog 30 seconden… nog 15 seconden… BOEMMMMMMM!!!! Met een enorme klap wordt het kanon afgevuurd en worden de vlaggen gestreken. Het is toch wel heel erg gaaf dat we hier bij mogen zijn.

Het is donker geworden en het wordt steeds kouder. We ruilen de fiets dankbaar in voor de warme metro. Voor het echte Big Bang Theory momentje gaan we eten bij de Cheesecake Factory. Aangezien de stukken cheesecake tussen de 1000 en 1500 calorieën zijn houden we het bij een klein voorgerechtje en dan dat enorm stuk kwarktaart… yum!

De volgende ochtend hoeven we pas om 12:00 uit te checken uit het hotel, dat betekent dat we nog tijd hebben om even bij Harvard te kijken en te ontbijten. Bij het bordje café blijkt een enorme boekwinkel te zitten (veel café is het niet), dus we halen een heerlijke kop chai aan de overkant bij het theewinkeltje. Dik ingepakt (het is 4 graden) wandelen we over het terrein van Harvard. Leuk om gezien te hebben, een rondleiding zal de campus pas echt tot leven brengen. Helaas hebben we daar de tijd niet voor want de herfstkleuren van North Conway en de White Mountains wachten op ons.