Van Ventura naar Santa Monica en van Santa Monica naar Ventura en van Ventura naar Santa Monica

Aangezien de kamer niet uitnodigt om lang te blijven hangen gaan we vandaag wat vroeger op pad. Hebben we alles? Check nog even onder de bedden. Ja doen we! Check! We hebben alles. Mooi, dan gaan we als een speer naar Santa Monica Pier en Venice Beach. De highways zijn hier meestal drie banen breed maar vijf of zes banen doen ook gewoon mee. Ondanks dat staat af en toe ramvol en staan we in de file. In Los Angeles rijdt iedereen met een auto en gebruikt deze voor alles. Openbaar vervoer wordt volgens hen alleen gebruikt als je je geen auto kan veroorloven en dat eigenlijk al best snel. Ook valt het me op dat huizen (en best mooie ook) pal aan de verschillende snelwegen staan of onder en aan fly-overs ervan. Dat betekent dat je continu geraas van auto's hoort. 

Na wat klein oponthoud zijn we in Santa Monica LA en zoeken een plek voor de RV om te parkeren. In garages gaat dat niet lukken dus we proberen een buiten parkeerplaats, helaas daar mag ons campertje niet staan. Aan de straat dan maar met een meter. We staan, yes we gaan op pad. Finn: 'waar zijn de camera's eigenlijk?'. Yoka: 'aaaaaaargh!!!'. Die liggen dus nog in de kamer, gisteravond toen we weggingen hadden we die even, uit het zicht, onder het kussen gelegd en zijn waarschijnlijk tussen het bed en de muur gevallen. Wanneer je onder het bed keek kon je dat niet zien want daar zat een schot voor. Belletje naar het motel leert ons dat ze zijn gevonden. Na wat heen en weer gevloek en gesis besluiten Yoka en Finn terug te rijden en gaan Gert en Luna gewoon lekker de pad op. 

Weet je, als je dan toch moet rijden dan maak je het ook behapbaar voor jezelf. Amerikanen zeggen altijd dat het maar een uur rijden is en dus om de hoek. Knop om, gas in, Finn de offline kaart van Google maps onder zn snufferd, muziek aan en gaan met die banaan. Lang verhaal kort: drie uur verder zijn we met camera's weer met zn allen bij elkaar en hebben ook een parkeerplek gevonden voor onze RV aan de voet van de Santa Monica Pier. Kost je wel $60,- maar dan mag je wel vier plekken gebruiken! We hebben betaald dus we parkeren lekker ruim ;o)

Gert en Luna hebben de boel al verkend dus we lopen direct richting Venice Beach en dat begint gelijk leuk. Dat er in Amerika veel gesport wordt wisten we al maar op het strand is het echt overal en dat is ontzettend leuk om te zien. Aan een grote stellage hingen achterelkaar ongeveer 10 ringen aan een ketting. Het is de bedoeling dat je van de ene ring naar de andere ring zwaait. We zien het een gast doen en dat ziet er best simpel uit maar meer mensen proberen het en we zien het al, dat is helemaal niet simpel. Finn draait er zn hand niet voor om en zwaait als Tarzan zelf van de ene naar de andere ring. Ook pakt hij nog even een aantal bars mee en zwaait van de ene naar de andere onder de bewondering van de omstanders (en dat zijn niet alleen wij).

Gert heeft zn gitaar meegenomen om deze aan iemand te geven die volgens hem 'worthy' is. Van verschillende mensen krijgen we vragen wat voor een gitaar het is en of hij een moppie wil spelen. Een meneer die duidelijk niet de rijkste van LA is wil er even op spelen. Dat mag, maar hij blijkt niet 'worthy' te zijn. We gaan verder en komen bij Venice Beach aan en lopen over Ocean Park Boulevard, veel kleurige muurschilderingen, sporters op het strand, volleybal en basketbal veldjes, een supercoole skatepark en nog veel meer. We struikelen over de ene muzikant en kunstenaars na de andere en hebben een top tijd. Zo ook de meneer die volgens Gert zijn gitaar helemaal waard is. Hij is er superblij mee, iemand wilde namelijk heel graag gitaarles van hem maar kon zich geen gitaar veroorloven en nu wordt deze hem zo in z'n schoot geworpen. Iedereen blij dus. 

Op de weg terug nemen we nog wat te eten op een terras waarna we de camper weer opzoeken. Nogmaals bedanken we Google Maps voor de offline kaarten op onze blote knietjes en komen in het donker bij de camping aan (de zon zakt hier om half 8 al in de oceaan). Het kantoor is al dicht maar keurig netjes hangt onze naam op de deur met een kaart en de plek waar we mogen gaan staan. Het zwembad is nog open dus daar hebben we nog een uurtje pret. De kids krijgen van een paar Chileense dames de wifi code en worden gelijk op z'n Zuid-Amerikaans de hemd van het lijf gevraagd en krijgen allerlei lekkers toegestopt. We zitten hier vlakbij Disney maar Yoka en Luna nemen morgen een pauze dag en Gert en Finn gaan de stad in. 

Morgen de laatste dag in ons campertje voordat we naar New York afreizen. Dat pauze dagje komt dus ook prima uit. Op ons gemak gaan we de boel weer in de koffers stoppen. Maar niet de hele tijd, het zal een beetje zwemmen worden, af en toe een spelletje, boekje lezen, wat lekkers eten, beetje voor je uit staren en oh ja, af en toe ook nog wat opruimen.