Dag 9: Net voor de regen.

Vandaag om 7:30 uur opgestaan na verschrikkende koude nacht. Zelfs een paar keer wakker geworden van de kou. Dus maar lange broek aan want het zou vandaag toch niet zo’n warme dag worden. Na ontbijten, toch gewoon buiten, de shuttle bus genomen naar sunrisepoint van de Bryce Canyon. Wat een prachtig uitzicht toen we daar aankwamen. Het lijkt wel grond is weg gezakt en er alleen maar oranje pilaren zijn blijven staan, weer een rare gewaarwording. Na een paar foto’s gingen we de Queen garden trail doen naar beneden en dan de Navajotrail weer omhoog. Anouk begon met Ivey achterop naar beneden en ik nam de rugtas met drinken en dergelijken. Halverwege zouden we dan wisselen dat ik Ivey omhoog achter op rug had en Anouk de iets legere en lichtere rugzak zou nemen. Langzaam kronkelend naar beneden ging het pad soms langs best diepe ravijnen zonder leuning. Gewoon langzaam aan en foto’s makend gingen we stap voor stap naar beneden.  Onderweg diverse Nederlanders gehoord en een praatje gemaakt met sommigen. Er waren 3 tunneltje uitgehakT waar we toch iets moesten bukken om hoofd niet te stoten. Eenmaal beneden na bijna 3 km lopen kwamen we aan in Queens garden. Vanuit daar voelde je best wel klein tussen al die pilaren Hoodoo’s genaamd. Na korte stop waar we appeltje hebben gegeten en wat water gedronken was het echt de hoogste tijd om weer naar boven te gaan want de lucht werd al aardig donker en we hoorden al het gerommel van onweersbuien. Ik heb Ivey genomen en Anouk de rugzak, op naar boven. Al snel kwamen we bij Wallstreet aan, een zigzaggende weg naar boven richting sunset point. Het was behoorlijk steil maar je zag het eindpunt al van ver want die zat zo goed als boven je constant. Na paar mooie foto momenten kwamen we bij tunneltje waar we echt ver door de knieën moesten zakken anders zou Ivey of Anouk echt het hoofd hebben bezeerd. Na, in het totaal van 4,6 km lopen, kwamen we aan bij sunset point. Het was precies middag toen we bij uitkijkpunt stonden. Daar hebben we even opa en oma ge-video-beld. Ondertussen stond een hele groep Chinezen Ivey te bewonderen die nog steeds achter op mijn rug zat. Ze gaven haar handjes en wilden op foto met haar. Dus goed draaiend naar camera werden talloze foto’s genomen, er leek geen einde aan te komen. Dus maar langzaam weglopend het uitzichtpunt verlaten. We konden de shuttlebus nemen maar besloten over de rand weer terug te lopen naar sunrise point. Een kleine kilometer vrijwel vlak. Daar aangekomen was een winkeltje met restaurant. We hebben een nieuw voorleesboekje gekocht voor Ivey en wat gegeten daar. Het was nog steeds droog ondertussen maar de lucht werd als maar donkerder. Na eten liepen we terug naar halte shuttlebus, eenmaal bij halte begon het daadwerkelijk te regenen maar stonden gelukkig onder overkapping. Nog geen 5 min later kwam bus en bracht ons zo naar camping waar we dan wel even door regen moesten lopen richting camper. Daar Ivey op bed gegooid voor middagslaapje en wij even 2 uurtjes gerelaxed op bed met boekje en telefoon. ‘S middags nog even naar dorpje gelopen en daar in lobby van hotel  fles rode wijn gekocht en bij souvenirswinkeltjes hebben we kleinste ijsje gehaald. Dat klein ijsje was voor onze begrippen niet echt klein maar zeker een flinke beker vol. Na wat rondgewandeld zijn we langzaam naar camper terug gegaan om daar buiten nog even te gaan eten en wilden nog een rondje over park heen lopen voordat Ivey echt naar bed moest. We kwamen wat Nederlandse gasten tegen die zeiden dat ze nog zo shuttlebus namen om nog even de uitzichten van Bryce te konden bewonderen. Dat leek ons ook wel goed idee dus wij nog maar naar bushalte maar daar bleek dat laatste bus om 19:15 zou vertrekken voor laatste ronde en aangezien we er om 18:45 stonden zou dat 1 van de laatste bussen zijn. Echt zin had het dus niet om even voor 5 min uit te stappen en weer terug te moeten. Dus toch maar rondje camping en Ivey op bed gegooid. Wij zijn nog even gaan kaarten in camper met wijntje en chipje erbij. Wijntje smaakt zo gek nog niet maar houden van is ook iets anders. Zo meteen maar in bed duiken want het is ondertussen alweer 22:00 uur hier. Morgen staat er niet echt heel veel op programma. We gaan over de UT-12 naar Capitol Reef. Dit is een zogenaamde scenic byway, een hele mooie route met diverse uitzichtpunten. Dus dat wordt 180 km genieten. De kortste route van allemaal maar misschien wel de mooiste. Tot morgen allemaal