De avonturen van Jut en Jul

Onze reis begon donderdag 16 mei. Op naar Boston!

Met Icelandair vlogen we via Reykjavik naar onze eindbestemming. De vlucht naar IJsland verliep voorspoedig, maar dat je Amerika niet zomaar in komt werd weer eens bevestigd. 

Na het scannen van onze paspoorten werden we ineens uit elkaar gehaald, allebei in een aparte rij. Henriette mocht in de “gewone” rij aansluiten en werd grondig ondervraagd,  wat ze allemaal ging doen in Amerika, of ze haar eigen tas had ingepakt en of ze wist wat er allemaal in haar tas zat. Op die laatste vraag antwoordde ze natuurlijk; nee.

En ik, ik moest door de speciale security check en werd naar een apart kamertje geleid. Vest uit, tas leeg halen en schoenen uit (arme mensen). Met een speciaal soort stukje stof gingen ze over mijn handen, middel, onderbenen en tas. Het strijkje ging in een machine om te checken op sporen van verboden middelen. Het voelde even alsof ik in een aflevering van Border Security. Natuurlijk werd ik helemaal goed gekeurd. 

Blijkbaar halen ze  er ongeveer 20% van de Amerika reizigers eruit voor een extra check. 

Door een gangetje werd ik weer naar buiten begeleid en kwam we elkaar weer tegen. Allebei lichtelijk in de war. 

De vlucht naar Boston was helemaal prima en onze vooraf bestelde broodjes smaakten goed. Aangekomen is Boston konden we aansluiten in de volgende security rij. Hier mochten we gelukkig wel bij elkaar blijven ;). 

We sliepen 1 nacht in het Doubletree Hilton Airport Hotel in Chelsea. Wat een heerlijke bedden! En wat waren we toe aan een lekker bed! 

De volgende ochtend waren we al vroeg wakker. We mochten de camper om 10:00 uur ophalen. De verhuurlocatie Boston South lag op ongeveer een uur van het hotel. De aardige mevrouw van de receptie had wel een speciaal adresje wat goedkoper was dan een taxi, want het was een behoorlijke rit. Ze zei nog, het zijn wel wat vreemde mensen, maar dat geeft niks want ik ben vroeger nog met deze mensen uit geweest. Een kwartiertje later kwam de beste (wat oudere) man binnen en we konden gaan. 

Het begon allemaal vrij gewoontjes. Het was druk rondom de stad, dus hard kon hij niet rijden. Maar na de files bleek dat dit gewoon zijn rij tempo was. Waar je 65 mag reed hij 40. Van alle kanten werden we ingehaald en werd er getoeterd. Daarnaast had hij geen navigatie. Van de vrouw op kantoor had hij aanwijzingen gekregen hoe te rijden, wat hij goed volgde. Totdat hij zei we moeten de afslag naar de 945 hebben, maar ik heb mijn goede bril niet op, of we even konden meekijken. Eeuhm, oke doen we...Nog geen 10 minuten later vroeg hij of wij ook een GPS hadden en of we die konden aanzetten. Ja, die had ik al aangezet op het moment dat hij zei zijn goede bril niet op te hebben. We keken elkaar soms aan en schoten in de lach. Uiteindelijk kwamen we aan bij de verhuurlocatie. Hij zou even een bon voor ons uitschrijven. We moesten ons best doen niet in de lach te schieten. Hiervoor pakte zijn goede bril er maar eens bij en kladde wat op een briefje. Okay, we made it!.. maar de volgende keer nemen we een taxi. 

Het inchecken bij Cruise America ging allemaal heel vlotjes en onze camper is heel mooi en netjes! De volgende stop was (natuurlijk) de Walmart. 

Het plan was om vervolgens naar Kennebunkport te rijden via de kust, met de nadruk op het plan was... Man man wat was druk. File na file. En toen ging het natuurlijk ook nog eens hard regenen. We zijn hierdoor zoveel tijd verloren dat we maar besloten in een streep door te rijden naar de camping, waar we half 6 aankwamen. Maar hier was het droog en we konden nog even buiten zitten met een drankje!

Morgen gaan nog even naar Kennebunkport om vervolgens naar Acadia National Park.