22 juni Squamish

Het plan was om een camping in Wistler op te gaan zoeken. De meeste campings waren al door ons besproken maar in de buurt van Wistler niet. Omdat we de volgende dag de oversteek naar Vancouver Island zouden gaan maken maar een camping wat dichter bij de ferry opgezocht. En het is Squamisch geworden. De RV camping was gesloten en gaat w.s. ook niet meer open vanwege nieuwbouw. Gelukkig bestaan er ook municipals en dat was prima. Zonder voorzieningen op de plek. Maar dat is geen bezwaar. Ik ben eigenlijk al te ver met mijn verhaal want voorafgaande aan het gaan zoeken moest er eerst nog getankt worden. De tank was bijna leeg. Gelukkig daar stond een bordje met een afbeelding van een tankstation. We dachten dat het vlakbij was maar we moesten toch nog best een eindje rijden. Ook nog verkeerd gereden en dan moet je keren op een betrekkelijk krappe plek. Dick was een doodlopende weg ingereden. Maar het is gelukt. Wat ik nog niet verteld had is dat we vanaf de 4de dag van onze reis samen hebben gereden met Ellen en Erwin. Wij hadden elkaar al in Vancouver ontmoet en daar ook met z'n vieren opgetrokken. Bij het ophalen van de camper ging ieder zijn eigen weg. Maar op de 2de camping troffen we elkaar weer en vanaf dat moment zijn we samen gaan rijden. Hè,hè eindelijk het tankstation gevonden. Ik sta al bij de kassa om het bedrag af te spreken waarvoor wij graag willen tanken als Dick ineens binnenstapt en zegt dat wij een lekke band hebben. Dat was balen. Hoe lang gaat dit akkefietje duren. Zelf een band verwisselen was er niet bij. Dus dan maar Canadream bellen, de locatie doorgeven waar we gestrand waren en nu maar wachten totdat er iemand komt. Na ongeveer 20 minuten stopt er iemand en hij vraagt of het om een voor-of achterband gaat. Maakt volgens mij toch niets uit? Een band is een band. HIj vroeg of wij ook gereedschap hadden om de reserveband (hangt onder de camper) te laten zakken. Ja waar was dat ook weer en hadden we überhaupt wel we iets bij ons. Alle luiken dan maar openen en ja daar lag iets. Maar dat was nog niet alles want een krik is niet aanwezig. Dat betekende dat hij weer naar huis moest om deze op te gaan halen en nog ander gereedschap. Hoelang zal het nog gaan duren? Na ongeveer een half uurtje was hij weer terug. Ondertussen was het al half vijf geworden en werd het tijd dat er een camping gezocht moest gaan worden. Wat waren we blij dat Ellen en Erwin bij ons waren want zij zijn gaan zoeken en hebben ook een plekje voor ons kunnen reserveren. Tegen 5 uur was hij klaar en konden we de camping op gaan zoeken. We hebben daarna toen ook nog maar boodschappen gedaan dan hoefde dat niet in Nanaimo. Het was mij het dagje wel en we waren bekaf.