Great Sand Dunes

Vakantie betekent voor ons niet altijd lekker uitslapen totdat we vanzelf wakker worden. Vaak zijn we al vroeg op pad, net zoals vanochtend. Om 6 uur loopt het wekkertje af en het is vreselijk koud, zowel binnen als buiten de camper. We zetten de verwarming aan, ja we weten inmiddels hoe die werkt, en staan samen in onze pyjama voor de kachel ons op te warmen. Onze kleding, sokken en schoenen liggen ook voor de verwarming en pas als die op een aangename temperatuur zijn, kleden we ons aan. Afzien hoor zo een campervakantie, zal er hilarisch hebben uitgezien!!!!
Voor half 7 zijn we al onderweg naar de Great Sand Dunes. In het park is maar 1 campground genaamd Pinon Flats. Deze ligt tegen de duinen aan en is zo in trek dat hij een half jaar vantevoren gereserveerd moet worden. En aangezien we een half jaar geleden nog niet wisten dat we deze camperreis zouden gaan maken!!!!! De campground heeft heel af en toe een first come first serve plekje en we weten dat er vandaag 1 plekje, nummer 61, beschikbaar is. 
Als we op de campground aan komen horen we van de camphost dat er al vier gegadigden voor dat ene plekje zijn. Pas als het gezin dat er nu staat weg gaat, mag de plaats opnieuw worden opgeëist. Op hoop van zegen rijden we direct naar nummer 61. De andere vier gegadigden zijn nergens te bekennen en we geven bij het vertrekkende gezin aan dat wij hun plaats overnemen. Daarna gaan we op een muurtje zitten wachten tot het gezin alles heeft ingepakt. Als de volgende gegadigden komen om de plaats op te eisen, zegt het gezin dat ze te laat zijn, omdat wij de plek al hebben bemachtigd. En warempel, om 10 uur vertrekken ze en zetten we onze camper neer. De camphost gaat ermee akkoord, hoezo geluk!!!! We hebben geen zicht op de prachtige duinen, maar dat mag de pret niet drukken, we hebben een plekje en kunnen van hieruit zo de duinen in wandelen.

Great Sand Dunes ligt ook weer boven de 2000 meter in de high dessert. Dat betekent erg warm overdag en koud in de avond en nacht. Het is een vreemd gezicht hoe de zandduinen tegen het Sangre de Cristo bergmassief aan liggen. Door de hoogte van de duinen, sommige zijn meer dan 200 meter hoog, zie je alleen de eerste rijen met duinen liggen, maar niet het enorme uitgestrekte duinengebied dat er nog achter ligt. Dat zie je wel als je de duinen beklimt en vooral de zonsondergang bovenop een van de hogere duinen schijnt prachtig te zijn. Rond 6 uur trekken we de stoute bergschoenen aan en trotseren we de enorme zandduinen om de zonsondergang vanaf de top te bewonderen. We lopen over een pad vanaf de campground naar Medano Creek, een riviertje dat we eerst moeten oversteken om bij de duinen te komen. Nee niet over een brug, maar pootje baden door het koude water. Dan begint de bizarre klim naar boven. Het is niet uit te leggen hoe het is om via verschillende duinen, zoveel mogelijk over de kammen heen, tot de hoogste duin te klimmen voor het adembenemende uitzicht. Afzien, afzien en nog eens afzien. Onze boots vullen zich met zand en lijken elke stap zwaarder te worden. Door de hoogte sjokken we als hijgende paarden metertje voor metertje naar boven. Er staat ook behoorlijk wat wind, waardoor we regelmatig gezandstraald worden. Meerdere keren denken we bij de top van een duin dat we er zijn, maar dan doemt er weer een hogere duin en steilere duin voor ons op. We lassen regelmatig stops in, drinken veel water en eten energie barretjes en dextro. Na anderhalf uur afzien bereiken we de top, terwijl de daadwerkelijk afgelegde afstand misschien 2 kilometer is. We worden beloond met het geweldige uitzicht over het gehele duinengebied. Nu pas zien we hoe overweldigend groot het is. De zonsondergang is deze avond niet heel erg spectaculair, maar dat neemt niet weg dat de klim echt de moeite waard is. 
Het is inmiddels flink afgekoeld en we zijn blij dat we mutsen en een sweaters bij ons hebben. En ja, als je naar boven gaat, moet je ook naar beneden. Dat gaat gelukkig een stuk sneller. Maar doordat het donker is geworden is het hoogteverschil niet meer goed te zien en wordt het lastig te bepalen hoe we moeten afdalen om niet in de kommen van de duinen uit te komen. Dat valt niet mee, maar uiteindelijk vinden we onze weg naar beneden. Het is inmiddels pikkedonker en gelukkig waren we zo slim om een koplampje mee te nemen. Als we beneden zijn, gaan de schoenen en sokken weer uit om de oversteek door de rivier te maken. Kun je je voorstellen, een rivier boven de 2000 meter rond 9 uur ‘s avonds..... ijs, ijs maar dan ook ijskoud..... dachten dat onze voetjes ter plekke vast zouden vriezen. Nadat we de rivier zijn overgestoken, moeten we op zoek naar het pad naar de campground. Ook dat valt niet mee in het donker, maar gelukkig zien we in de verte een lichtje en vinden we uiteindelijk het pad dat ons naar de campground voert. Rond half 10 zijn we bij de camper en ploffen we neer op ons stoeltje. We zijn bekaf en ontdoen ons van onze schoenen, sokken en heel heel heel veel zand. We hebben niet meer de puf om nog iets te eten klaar te maken en een drankje en een chips zijn de vervangers van onze avondmaaltijd. Of deze tocht met zijn tweetjes in dit giga duinengebied een slimme zet was, eh, waarschijnlijk niet, maar het was een fantastisch avontuur het is allemaal goed gegaan en we zullen het nooit meer doen🤣🤣

Na dit avontuur nemen we een dagje rust en lukt het ons wederom om voor de volgende nacht een andere plek te vinden, nu met uitzicht op de duinen. Voordat we de volgende ochtend verder reizen naar Pagosa Springs, kunnen we het niet laten om nog een wandeling naar de dunes overlook te maken. De wandeling begint bij de campground en is maar 1,5 km heen en 1,5 km terug. Dat moet te doen zijn. Maar oh wat valt het tegen, het lijkt wel alsof we de duinen van eergisteren nog in de benen hebben zitten en onze longen geen zin hebben om mee te werken. Een paar keer twijfelen of we nog verder gaan, want we moeten uiteraard weer klimmen. Maar bikkels als we zijn halen we ook nu de top en het uitzicht over de duinen is uiteraard weer prachtig. De terugweg gaat ons een stuk beter af, maar we besluiten om de komende dagen onze benen en longen wat meer rust te gunnen. Benieuwd of dat gaat lukken? Dat lees je in onze volgende blog.